نکته اول اینکه اینگونه نیست که آیات مکی مخصوص دوران محدودی باشد بلکه آیات قرآ ن مخصوص تمامی دوران و تمامی وقایع می باشد واما نکته دیگر اینکه مشرکان تا زمانی که پیامبر(ص) در مکه حظور داشتیند اعمالشان منحصر در آزار و اذیت و استهزاء پیامبر(ص) می شد اما در هنگامی که ایشان به مدینه هجرت کردند استراتژی آنها هم عوض شد و به لشگر کشی پرداختن و حمله نظامی را در دستور کار خود قرار دادند و تمامی مسلمانان را تهدید کردند و این امر اقتضاء می کرد که عمل مسلمین هم تغییرکند:"قریش پس از فعالیتهای زیادی توانستند دلاورانی را از قبیله های کنانه و تهامه دور خود گرد آورند و ارتشی که نفرات آن چهار هزار نفر بود برای جنگ آماده سازند" این
آیه نیز صراحتا علت را مشخص می کند:[1]أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلی‏ نَصْرِهِمْ لَقَدیر[2]ٌبه آنان که جنگ بر آنها تحمیل می‏شود رخصت جهاد و نبرد داده شد، زیرا به آنها ستم شده، و البته خداوند بر یاری آنها کاملا تواناست!در اینجا شاهدیم که خداوند صراحتا علت اینکه به مسلمانان اجازه جنگ را داده ستم کفار به آنها بیان می کند و باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که همانگونه که قرآن می فرماید خداوند به بهترین روش مردم را به راه حق می خواند(ادْعُ إِلی‏ سَبیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدینَ)[3]مردم را با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت بخوان و با بهترین شیوه با آنان مجادله کن. زیرا پروردگار تو به کسانی که از راه او منحرف شده‏اند آگاه‏تر است و هدایت‏یافتگان را بهتر می‏شناسد