درخواست احیای زاینده‌رود با طرح پیشینه تاریخی آبیاری اراضی کشاورزی اصفهان (جی) در دوران باستان


استاندار محترم اصفهان

جناب آقای مرتضوی

با سلام و آرزوی توفیقات الهی؛

احتراماً، پیرو نامه شماره ۱۴۰۱/۵/۱۳۹ مورخ ۴ مرداد ۱۴۰۱ و با توجه به قوانین متناقض برای حفظ اراضی کشاورزی و توسعه شهرسازی، پیشنهاد می‌شود که اراضی کشاورزی صحرای ابر، واقع در منطقه ۱۵ شهر اصفهان، که پهنای آن از یک طرف به سمت اراضی کشاورزی کنگاز، خوراسگان، دهنو و خاتون‌آباد و از سوی دیگر به اراضی کشاورزی بوزان، اطشاران، جوهران، راران اندون و گیان گسترده است و منافع بهره‌مندی از خاک و آب آن به دوران باستان برمی‌گردد، توسط سازمان میراث فرهنگی ثبت و در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گیرد تا از توسعه بی‌رویۀ شهری در این اراضی حاصلخیز جلوگیری شود.

نهرها و مادی‌ها و اثر تاریخی چشمه پاقلعه که در دوره باستان ابداع شده‌اند، و مسیر آن‌ها یکی به سمت راران و دیگری به سمت منطقه ۱۵ امروزی است (بخشی که در منطقه ۱۵ واقع شده پوشیده شده و معروف به قنات کنگاز، هرچند که لوله‌گذاری شده است)، مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند. این بی‌توجهی نشان‌دهنده عدم شناخت درخورِ این آثار ارزشمند برای مسئولین فعلی و بالتبع برای نسل‌های آتی در طرح آبیاری حوزه زاینده‌رود است.

طرح پیشینۀ تاریخی آبیاری اراضی کشاورزی اصفهان (جی) در دوران باستان، نوعی بهره‌وری از خاک و آب برای توسعه و بهره‌مندی بیشتر از آن جهت تولید، تنظیم بازار و اقلیم، و ممانعت از هدررفت آب بوده است.

خواهشمند است، با توجه به واگذاری زمین به انبوه‌سازان برای ساخت مسکن و حذف قیمت زمین برای متقاضیان مسکن نهضت ملی و جلوگیری از خیز سوداگران برای تغییر کاربری اراضی کشاورزی و توسعه لجام‌گسیخته شهری و تخریب این اراضی ارزشمند و حاصلخیز، اقدامات لازم را در راستای مدیریت و هدفمند کردن این امور با توجه به قوانین ملی مبذول فرمایید.

محتوای نامه سیدحسام سیدحسینی قهه به استاندار محترم اصفهان جناب آقای مرتضوی مورخ ۱۴۰۳/۰۱/۲۷

نکته مهم:

یکی از راه‌های محرومیت‌زدایی و حفظ سلامت در حوزه‌های مختلف، احیای زاینده‌رود و طرح پیشینۀ تاریخی آبیاری اراضی کشاورزی اصفهان (جی) در دوران باستان و حفظ و توسعه اراضی کشاورزی است.

قسمتی از پیوست نامه سیدحسام سیدحسینی قهه به استاندار محترم اصفهان جناب آقای مرتضوی

موضوعات مطرح و برجسته:

قدمت طرح آبیاری صحرای ابر و اراضی کشاورزی حوزه آب زاینده‌رود:
در ایران باستان، طرح آبیاری برای بهره‌مندی از آب و خاک برای برداشت محصول بوده است. بررسی دوره‌های مختلف زمانی و تغییرات در طرح آبیاری.

ساختار ارتباطی اراضی کشاورزی و طبیعت زاینده‌رود در چرخۀ حیات آب زاینده‌رود:
اهمیت شناخت ساختار ارتباطی طرح آبیاری اراضی کشاورزی و طبیعت زاینده‌رود برای جلوگیری از هدررفت آب.

نقش و توسعه مادی‌ها، چشمه پاقلعه و چشمه اطشاران، قنات‌ها و جوی‌آب‌ها در اراضی کشاورزی و طبیعت زاینده‌رود برای جلوگیری از هدررفت آب و گسترش چرخۀ حیات آب زاینده‌رود.



بر اساس مطالب گفته‌ شده، ایشان موانع چرخۀ حیات آب زاینده‌رود را این‌گونه برشمردند:

۱. شناخت‌نداشتن به طبیعت حوضۀ آب زاینده‌رود؛

۲. آمایش سرزمین با تشریفات همایشی و صرفاً کتابخانه‌ای؛

۳. عدم گردش آب در مادی‌ها و جوی‌آب‌های اراضی کشاورزی و به عبارتی، لای‌روبی‌نکردن و توسعۀ مادی‌ها و جوی‌آب‌ها در اراضی کشاورزی؛

۴. سیاستگذاری غلط در نوع برداشت (غیرطبیعی‌بودن)؛

۵. سیاست‌زدگی فعالان و سیاستگذاران حوضه آب زاینده‌رود؛

۶. ساخت‌وسازهای غیرکارشناسی در اراضی کشاورزی؛

۷. شناخت‌نداشتن کاربری اراضی ملی در این حوضه؛

۸. قوانین نامتعارف همچون مادۀ ۱۰۰ قانون شهرداری‌ها برای ساخت‌وساز؛

۹. احداث کانل‌های سیمانی و لوله‌گذاری برای اراضی کشاورزی، صرفاً در سرعت جریان آب نقش دارند؛

۱۰. نصب کنتور آب روی چاه‌های کشاورزی؛

۱۱. مدیریت پراکنده و غیر کارشناسی مصرف آب وهمچنین فروش آب توسط وزارت نیرو؛

۱۲. رسانه‌ها و خبرگزاری‌های ناکارآمد و غیرمتعهد.

با تقدیم احترام مجدد، پیشاپیش از توجه حضرتعالی سپاسگزاریم.

برای حمایت از این کارزار کلیک کنید و امضا.