دایرة المعارف گیاهان دارویی و معطر کوهستان

[*FATIMA*]

مرزه

گیاهی است علفی ، معطر و پایا از تیره نعناع ، شاخه ها متعدد ، برگ ها سبز خاکستری ، باریک و نوع تیز ، گل ها کوچک سفید و آبی مایل به بنفش ، به شکل گل آذین 2-8 تایی و ارتفاع ساقه گلدار آن حدود 20 تا 50 سانتیمتر است . این گیاه اغلب به عنوان سبزی خوردنی کاشته می شود و مورد توجه زنبور عسل می باشد .

قسمت مورد استفاده : سرشاخه های گلدار ، برگ ، گل

ترکیبات مورد استفاده : تانن ، مواد چربی ، قندهای مختلف ، اسانس ( حاوی کارواکرول و پاراسیمن ) ترکیبات فنلی و ...

موارد استفاده : مرزه در طب سنتی گیاهی است گرم و خشک و به عنوان مدر ، بادشکن ، اشتها آور ، مسکن درد دندان ، محرک قوه باه ، مقوی معده ، خلط آور ، دافع سنگ کلیه و مجاری ادرار ، ضد اسپاسم عضلات صاف ، قابض ، مفید برای اسهال ، تنگی نفس و سرفه و ضد انگل کاربرد دارد . در استعمال خارجی ، لوسیون آن بر روی زخم های مقاوم به درمان مؤثر است .

مقدار مصرف : جوشانده 100 گرم گیاه مرزه در نیم لیتر آب ، روزانه به مدت 5 روز مورد استفاده قرار می گیرد . عرق مرزه نیز به مقدار نصف لیوان مخلوط ، با نصف لیوان آب مصرف می شود .

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

مریم گلی

مریم گلی بوته ای است که بلندی آن به 20 تا 80 سانتیمتر و گاهی به یک متر می رسد . روی تپه های خشک نواحی مدیترانه ای و همچنین در زمین های سنگ لاخ می روید . ساقه اش چوبی و چهارگوش و اندکی کرکدار است . برگ هایش سبز مایل به سفیدی و حالتی پشمی مانند دارند ، و متقابل ، کامل ، بیضوی و نوک تیزند . بویشان کاملاً خاص آنها و خوشایند است . در زمستان ماندگارند . گل ها که سه یا چهارتایی به صورت سنبله در انتهای ساقه جمع می شوند ، به رنگ آبی مایل به بنفش و ندرتاً صورتی و نسبتاً درشتند ( 3 تا 4 سانتیمتر ) گل در اواخر بهار و اوایل تابستان باز می شود .

قسمت های مورد استفاده : برگ های بی دمبرگ ، سرشاخه های گلدار

ترکیب : ماده تلخ ، اسانس ، تانن ، لعاب ، ساپونین ، آسپارژین ، اسیدهای آلی ، گلوکوزید ، مواد صمغی

موارد مصرف : عفونت های مجاری تنفسی ، سوء هاضمه ، به عنوان مقوی عمومی در خستگی مفرط ، ادرار آور ، بندآورنده خون ، قابض ، پایین آورنده فشار خون

تاریخچه : مریم گلی از تیره نعناعیان است و بنابراین همه خواص این تیره را داراست . این گیاه که از زمان بقراط شناخته شده است ، تا به امروز از شهرتی استثنایی برخوردار بوده است . نام لاتین این گیاه به معنای نجات یافتن است و بنا به ضرب المثلی در فرانسه آن کس که عمر جاوید می خواهد ، در بهار باید مریم گلی بخورد و در قرون وسطی ، گفته می شد آنکه مریم گلی در باغچه اش بروید ، نمی میرد .

دم کرده مریم گلی عرق شبانه را که به دنبال تب طولانی و رماتیسم عارض می شود ، از میان می برد . مریم گلی معده را تحریک می کند و همچنین برای دوران نقاهت ، خستگی های مفرط ، ضعف اعصاب و بیماران عصبی مناسب است . به خاطر خواصش ، همچنین در درمان نقرس ، رماتیسم ، دردهای گوناگون ، استسقاء و تب مالاریا به کار می رود . در تنظیم قاعدگی و دردهای عادت ماهیانه و نیز قابلیت پایین آوردن قند خون در بیماران دیابتی نیز اثربخشی چشمگیری برای این گیاه قائل شده اند .

در استعمال خارجی ، به عنوان التیام بخش ، ضد عفونی کننده و عمدتاً به صورت غرغره و شستشوی دهان برای درمان التهابات لثه و ورم لوزه به کار می رود . همچنین برای ترمیم زخم ها و سرمازدگی ها و ... از لوسیون آن استفاده می شود و کشیدن برگ های خشک آن به جای سیگار برای افراد مبتلا به تنگی نفس توصیه شده است .

طرق مصرف :

استعمال داخلی
دم کرده = 30 تا 40 گرم برگ خشک شده مریم گلی را در یک لیتر آب جوش دم کنید . بگذارید بماند ، صاف کنید ، به عنوان مقوی عمومی یا در صورت سوء هاضمه یک فنجان از این جوشانده را بنوشید .
جوشانده = 40 گرم برگ تازه را به مدت یک تا دو دقیقه در یک لیتر آب بجوشانید صاف کنید و با عسل شیرین کنید

استعمال خارجی
مرهم = نیم لیتر آب جوش را روی برگ های تازه یا خشک شده مریم گلی بریزید ، بگذارید حدود یک ربع ساعت خیس بخورد و سپس به صورت مرهم روی زخم ها و سوختگی های سطحی قرار دهید .
غرغره = 10 تا 15 گرم برگ مریم گلی را در نیم لیتر آب جوش بریزید . نیم ساعتی بگذارید بماند و سپس صاف کنید . این محلول را می توان با 20 گرم عسل شیرین کرد . همچنین برای درمان آنژین و ورم لوزه می توان از این محلول به صورت شست و شوی دهان استفاده کرد

موارد مصرف در زیبایی
برای حل مسئله عرق پا ، راه حل ساده ای وجود دارد ، در هر یک از کفش ها ، یک قاشق چایخوری کوچک گرد مریم گلی بپاشید

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

موچه

در فارسی به آن ترتیزک برگ پهن و تره تیزک وحشی نیز می گویند . در کتب طب سنتی با اسامی شیطرج و مسواک الراعی عصاب آمده است . موچه گیاهی علفی با ریشه ای ضخیم ، دراز و منشعب و ساقه ای به طول 50-100 سانتیمتر ، منشعب و در بخش فوقانی به صورت پانیکولی وسیع است . برگ های آن بزرگ ، پهن دراز ، سر نیزه ای ، نوک تیز و بی کرک هستند . گل های این گیاه سفیدرنگ ، بسیار کوچک و متعدد ، میوه ها خورجینگ ، گرد یا بیضی و کوچک می باشند . موسم گلدهی در ماه های اردیبهشت و خرداد است .

قسمت های مورد استفاده : تمام قسمت های گیاه

موارد استفاده : گیاه موچه ضد اسکوربوت ، مدر ، تصفیه کننده خون و هضم کننده است . از خیسانده گیاه برای درمان بیماری های کلیه و کبد استفاده می شود .

اگر آن را با سرکه بر روی دست بمالند ، در درمان برص و کچلی تا حدودی مؤثر است . خوردنش بهترین درمان درد مفاصل است و اگر ریشه آن را بر گوش قرار دهند درد مثانه را کاهش می دهد . خوردن آن در معالجه خنازیر ، آب آوردن ، اختلالات هضمی ، حالات عصبی و هیستری توصیه گردیده است . در هندوستان از دم کرده موچه برای تنظیم ضربان قلب استفاده می شود .

در استعمال خارجی له شده گیاه ، زخم ها و جراحات را درمان نموده و از آنجا که پوست را قرمز کرده و خون را در نواحی سطح بدن جریان می دهد لذا در موارد سیاتیک ، رماتیسم و دردهای عصبی از آن استفاده می شود .

ضمناً در طب علوم از این گیاه جهت رفع ناراحتی های قلبی ، ورم لثه ناشی از کمبود ویتامین سی استفاده می شود .میزان مصرف آن در استفاده داخلی به صورت دم کرده 50 گرم در یک لیتر آب جوش و یا 20 گرم ریشه در یک لیتر آب جوش به مقدار نصف فنجان و سه مرتبه در روز می باشد

در استعمال خارجی 50-60 گم گیاه در یک لیتر را به صورت جوشانده تهیه نموده و به صورت لوسیون یا کمپرس بر روی عضو دردناک بدن در سیاتیک قرار می دهند .

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

مورت ( مورد )

درختچه ای است همیشه سبز از تیره مورد ، به ارتفاع حدود 1-3 متر با ساقه ای متعدد برگ هایی صاف و شفاف ، نوک تیز چرمی و معطر ، دارای نقاط کوچک و شفاف در سطح برگ ، گل های آن منفرد سفیدرنگ و درشت و خوشبو و میوه اش هسته ای یا مدور به اندازه نخود به رنگ سیاه مایل به آبی ، که حاوی دانه هایی به مقدار متعدد است ، روی ساقه آن برجستگی هایی به نام گل زیادی تانن است .

قسمت های مورد استفاده : برگ و میوه و دانه و برجستگی های روی ساقه

ترکیبات شیمیایی : تانن ، اسیدهای الی ، مواد رزینی ، اسید مالیک ، اسید سیتریک ، اسانس فرار روغنی ( حاوی دیپانتین ، لیمونن ، سینئول ، آلفاپنیول ، لینالول ، میرتنول ، نرول ، ژرانیول و کامفن ) و مواد معدنی به خصوص گوگرد و سلنیوم و ویتامین کا .

موارد استفاده : از نظر طب سنتی ، مورد گیاهی است سرد و معتدل و به صورت خوراکی در بیماری های دستگاه تنفس از جمله سینوزیت و سرفه های خشک به لحاظ خلط آور مصرف می شود ، میوه آن بادشکن است و به عنوان ضد انگل ، مقوی معده ، قابض ، آرام بخش و بندآورنده خونریزی مورد استفاده قرار می گیرد . در مصارف خارجی ، جوشانده برگ مورد ، جهت تقویت پیاز مو و جلوگیری از ریزش مو و به عنوان ضد عفونی کننده پوست های چرب به کار می رود . محلول و پماد تهیه شده از گیاه موزد در التیام بیماری های آفت دهان ، تب خال و برفک مؤثر است .

از برگ و گل مورد نوعی آب مقطر به نام ( Eaud angel ) تهیه می شود که معطر بوده و خاصیت قابض دارد . از اسانس مورد ، در تهیه شیاف ضد بواسیر نیز استفاده می شود . اسانس روغنی برگ مورد به صورت مالیدنی جهت تسکین جهت درد اندام های بدن و روماتیسم تجویز می شود و ضماد برگ مورد همراه سرکه برای جلوگیری از خونریزی بینی مؤثر است . مصرف موضعی برگ له شده مورد برای درمان بیرون زدگی مفعد اطفال یا ( پرولاپسوس ) مؤثر است . اسانس مورد در باکتری های گرم مثبت دارای اثرات آنتی بیوتیکی است و در مقابل باکتری های گرم منفی تقریباً بی اثر می باشد .

مقدار مصرف : مصرف جوشانده یک قاشق غذاخوری کوبیده مورد در نیم لیتر آب ، مقوی و ضد التهاب معده است .

دم کرده 25 گرم برگ خشک شده مورد در یک لیتر آب جوشیده روزانه 2 فنجان مصرف می شود ، غرغره این محلول ضد عفونی کننده دهان است .

در استعمال خارجی شستشوی مو سر با مخلوط کوبیده مورد و گل ختمی جهت تقویت موی سر مؤثر است .

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

نعناع فلفلی

انواع نعناع در کل گیاهانی اند که ارتفاعشان گاه به یک متر می رسد . عموماً در باغچه ها کاشته می شود و همچنین به صورت خودرو در چمنزارها می روید . ساقه اش چهارگوش و مستقیم است ، در زیر کم و بیش حالت خزنده به خود می گیرد . برگ هایش متقابل ، سبز تیره و دندانه دار است . گل هایش صورتی ، سفید یا ارغوانی است و به صورت سنبله جمع می شود . گل ها در تابستان تا اوایل پاییز باز می شوند .

قسمت های مورد استفاده : سرشاخه های گلدار و برگ ها

ترکیب : اسانس ، تانن ، مواد صمغی ، مواد پکتینی

موارد مصرف : سوء هاضمه ، برخی دردهای عصبی ، ضرب دیدگی ، نیش حشرات ، تقویت دستگاه گوارشی ، ضد تشنج ، تسکین دردهای موضعی و ضد عفونی کننده

تاریخچه : در مورد نام لاتین این گیاه بسیار نوشته اند . بقراط و ارسطو برخلاف مؤلفین کاهش دهنده قوه باه می دانستند و برخی اندیشیده اند که نام گیاه از کلمه minuto معنای عقیم کردن مشتق شده است . بنا به افسانه ها ، نام گیاه در ابتدا نام دخترک زیبایی بود که فاتح قلب پلوتون خدای دریاها ، در اساطیر یونان شد و پروسپرین ، همسر حسود پلوتون او را به تنبیه گناهش به گیاهی بدل کرد . رایج ترین نوع مصرف این گیاه ، مصرف دم کرده آن پس از غذا ، برای کمک به هضم ، درمان اسهال ، نفخ و درد معده است اما همچنین در حالت های افسردگی ، خستگی جسمی و روحی نیز کاربرد دارد .

طرق مصرف :

استعمال داخلی
دم کرده = حدود 10 گرم برگ خشک را در یک فنجان آب جوش به مدت هفت تا هشت دقیقه دم کنید . پس از هر غذای اصلی و پیش از خواب یک فنجان بنوشید . برای درمان بی خوابی ، می توان اندک زیرفون به نعناع بیفزایید و همین دم کرده با سه برابر نعناع ، به عنوان اشتها آور به کار می رود .
شربت = مقدار متنابهی برگ نعناع را بخیسانید و حدود 2 کیلوگرم شکر به ازای هر یک لیتر اضافه کنید . این شربت را به عنوان مقوی و شاداب کننده به کار برید .

استعمال خارجی
مرهم = با چند برگ تازه نعناع مرهمی فراهم آورید . روی تحریکات جلدی ، گزش حشرات یا ضرب دیدگی قرار دهید

استعمال خانگی
چند برگ نعناع را برای تاراندن پشه زیر بالش بگذارید ، یا برای دور کردن بید در گنجه ها از آن استفاده کنید

موارد مصرف در زیبایی
پوست های چرب را می توان پس از پاک کردن آرایش یا لوسیونی که به طریق زیر فراهم می آید شست ؛ 15 گرم گل و برگ نعناع را به مدت تقریبی پانزده دقیقه در آب جوش دم کنید . این محلول را پس از صاف کردن و سرد شدن روی پوست صورت بمالید .

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

هفت بند برگ بید

هفت بند برگ بید یا هفت بند ترشکی از گونه های فلفل است . دارای ارتفاعی حدود 30 - 80 سانتیمتر است و از نظر بلندی گیاه و رنگ گل شبیه سایر هفت بندها می باشد .

قسمت های مورد استفاده : تمام گیاه

موارد استفاده : تمام گیاه ضدعفونی کننده و گند زدا و قابض می باشد و جهت رفع اسهال خونی به کار می رود . جوشانده آن برای ناراحتی های معده و تب به کار رفته است . برگ ها و بذر آن به صورت پخته و خام خوراکی است

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

در خصوص گیاه بومادران مطلب ندیدم

[*FATIMA*]

در خصوص گیاه بومادران مطلب ندیدم

با سلام

والا تو کتابی که این مطالب ازش استخراج کردم درباره بومادران چیزی ننوشته ! نمیدونم شاید کوهستانی نیست شاید کشف نکرده شاید معطر نیست و خیلی شاید های دیگر ...

و حالا مطلب درباره بومادران : استخراج شده از سایت بیتوته



نام رایج در ایران: بومادران

قسمت های دارویی: سرشاخه های گلدار و برگ آن. شاخه برگ دار و گاهی گل ها به تنهایی نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

ترکیبات شیمیایی: این گیاه معطر دارای اسانس، اینولین و کمی تانن است و در کشورهای اروپایی به عنوان دارو برای قطع تب استفاده می شود.
سرشاخه های گلدار آن دارای اسانس نوعی هتروزید مولد اسید سیانیدریک، گلکو آلکالوئیدی به نام آکی لئن، اینولین، مواد چرب مومی، فیتوسترول، تانن، اسید آکونی تیک (اسید آکی لنیک) و ... است.

خواص دارویی گیاه بومادران : در قرون اولیه از بومادران برای بند آوردن خون و علاج زخم هایی که با خون ریزی همراه بوده، استفاده می کردند. مردم برخی از کشورها، از پیکر رویشی پخته شده این گیاه برای درمان کبودی ناشی از ضربه در اطراف چشم استفاده می کردند.
دم کرده سرشاخه های گلدار آن، در رفع گاستریت های حاد و مزمن، رفع نفخ و ترش کردن، اثر نافذ دارد. همچنین استفاده از دم کرده بومادران، سبب کاهش فشار خون شده و برای نارسایی های کیسه صفرا استفاده می شود. در ازدیاد ادرار و رفع سنگ کلیه نیز موثر است. به علاوه باد شکن و تب بُر نیز می باشد.اسانس آن خاصیت ضد باکتری و ضد تورم دارد. از این اسانس در صنایع دارویی، بهداشتی و آرایشی در تهیه کِرم ها و پمادهای محافظ پوست و داروهای ضد تورم استفاده می شود.بومادران به علت دارا بودن تانن و مواد تلخ عطری، به روی سلسله اعصاب و قلب نیز اثر می گذارد و در مواردی مانند خستگی عمومی، ضعف قلب، ورم ماهیچه های دل، بیماری های عصبی مانند ضعف اعصاب، هیستری، صرع و قلنج های تشنج آور، نتایج مفیدی می دهد. شیره تازه این گیاه در آنژین، احساس گرفتگی ناگهانی و خواب رفتگی سودمند است.همچنین بومادران بر اثر قابض بودن در رفع ترشحات زنانگی، بند آوردن خون و رفع اخلاط خونی، بواسیرهای خونی و اسهال ساده، اثر معالج دارد.این گیاه به طور خاصی تب بُر است. ضماد آن جهت درد سینه مفید است. بخور و جوشانده آن برای درمان زکام مفید است. پس در زمان سرماخوردگی استفاده از آن توضیه می شود.1- ادرار را زیاد می کند، در نتیجه برای سنگ های کلیه مفید است.2- باد شکن است.3-ماساژ دادن محل درد با روغن بومادران یا گذاشتن سوخته آن بر روی محل زخم، موجب 4-تسکین درد و جلوگیری از خونریزی می شود.5-در قدیم ضماد بومادران یعنی برگ های تازه آن را که با روغن ترمس (باقلای مصری) مخلوط بوده، بر روی محل کچلی یا روی صورت مردان جوان برای رویش مو قرار می دادند.6-جوشانده سرشاخه گلدار آن برای رفع دردهای قاعدگی مفید است.ضماد بومادران برای درد سینه و انواع سردرد استفاده می شود.

طرز استفاده از گیاه بومادران :
1-دم کرده 10 تا 20 گرم سرشاخه گلدار یا برگ در نیم لیتر آب و مصرف یک تا سه فنجان در روز (این دم کرده چون سریعاً فاسد و تیره رنگ می شود باید همیشه به مقادیر کم تهیه شود) اصلح آن است که برای هر وعده، دم کرده تازه تهیه و مصرف کرد.
2-شیره تازه گیاه به مقدار 50 تا 100 گرم در روز.
3-تنطور (تنتور) یک پنجم به مقدار 30 تا 50 قطره در روز.2-4 قاشق چایخوری از سرشاخه های گلدار را در یک فنجان آب دم کنید و در طول روز، 3 فنجان مصرف نمایید.5-در استعمال خارج، از جوشانده 30 تا 60 در هزار سرشاخه های گلدار گیاه برای تهیه لوسیون ها، حمام و همچنین به کار بردن بصورت تنقیه استفاده بعمل می آید. شیره تازه گیاه نیز برای قراردادن بر روی زخم و جراحات، شکاف و ترک پستان و محل دردناک بواسیر، مورد استفاده قرار می گیرد. با افزودن 20 گرم اسانس بومادران به 45 گرم پماد کامفره، نوعی پماد برای مالیدن بر روی محل دردناک روماتیسم تهیه می شود.6-دم کرده سرشاخه های گلدار بومادران به مدت 5 روز (صبح یک فنجان و شب یک فنجان)
7-برای رفع زخم معده، مفید ذکر شده و همچنین برای دفع صفرا.
برای رفع خارش شدید، 50 گرم گیاه را در یک حلب آب ریخته و بجوشانید و بدن را با آن بشوئید.

[*FATIMA*]

همیشه بهار

همیشه بهار گیاهی است به بلندی 30 تا 40 سانتیمتر که در اواخر بهار و سرتاسر تابستان گل می دهد . به صورت خودرو و در نواحی مدیترانه ای می روید . در مناطق دیگر کاشته می شود . ساقه اش محکم و پرزدار است . برگ هایش بی پایه ، اریب ، قاشقی متناوب دارای دندانه های اندک است . گل به رنگ زرد نارنجی ، منفرد و به شکل کلاپرک است . و می تواند به 5 تا 6 سانتیمتر عرض داشته باشد .

قسمت های مورد استفاده : گل

ترکیب : روغن فرار ، ساپونین ، لعاب ، قند ، اسید سالیسیلیک

خواص : محرک ، صاف کننده خون ، عرق آور ، التیام بخش

موارد مصرف : کم خونی ، زکام ، اریون ، آبله مرغان ، سرخک ، التیام زخم ها

تاریخچه : این گیاه مانند کاسنی و کاسنی زرد ( گل قاصد ) از تأثیر خورشید پیروی می کند و با نخستین شعاع خورشید باز می شود . با استفاده از فرضیه نشانه ها پاراسلوس در قرون وسطی ، با در نظر گرفتن رنگ گل این گیاه که بی شباهت به رنگ افراد مبتلا به یرقان نیست ، از آن برای درمان ناراحتی های کبدی بهره می جست . این کاربرد دارویی امروزه نزد همه دست اندرکاران پذیرفته شده است . گفته می شود که بعدها ، قابله ای بسیار ماهر از نوعی تنتور همیشه بهار برای تسکین درد مشتریانش اعجاز می کرد . چنین به نظر می رسید که روند زایمان را تسریع می کند . امروزه آشکار شده است که همیشه بهار برای تنظیم قاعدگی های نامنظم و خونریزی بیش از حد آن و یا در بازسازی آن در صورت قطع ، بسیار مؤثر است ، به شرط آنکه دم کرده یا نتتور همیشه بهار را یک هفته تمام پیش از شروع قاعدگی به کار برند . در استعمال داخلی ، در برخی مناطق ، برای درمان سرمازدگی ، زخم ها ، سوختگی ها ، اگزما و اختلالات عصبی صورت ، از این گیاه پمادی می سازند .

طرق مصرف :

استعمال داخلی
دم کرده 10 گرم گل را در نیم لیتر آب جوش دم کنید . روزانه چهار تا پنج فنجان بنوشید . این دم کرده صاف کننده خون و مسهل است
دم کرده ( پنج گل ) به عبارتی دیگر 10 گرم گل همیشه بهار ، گل گاوزبان ، اسطوخودوس ، پنیرک و اقطی در یک لیتر آب برای تب های همراه با بئورات توصیه شده است .

استعمال خارجی
تنتور = 50 گرم گلبرگ را در 250 گرم الکل بخوابانید . 20 قطره از تنتور را به صورت کمپرس روی زخم ها ، میخچه ، کورک ، زگیل و دیگر اشکال اختلالات جلدی به کار برید .

موارد مصرف زیبایی
همیشه بهار برای نرم کردن پوست های شکننده به کار می رود ؛ یک مشت گل و ساقه همیشه بهار را به مدت یک ربع ساعت در آب بسیار گرم که در حال جوش نباشد بریزید و پس از سرد شدن به صورت کمپرس ولرم روی پوست گردن و وصرت بمالید .

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی

[*FATIMA*]

یونجه سیاه

ساقه این یونجه بسیار متعدد ، منشعب از قاعده و غالباً پخش و خوابیده و نازک می باشد . برگ های آن سه برگچه ای ، با برگچه های واژ تخم مرغی ، کامل یا در انتها دندانه دار با گوشوارک های مثلثی و گل ها به رنگ زرد ، بسیار کوچک ، مجتمع در خوشه های تقریباً تخم مرغی ، فشرده و پرتعداد است . دمگل این گونه یونجه نازک ، نخی و طویلتر از برگ است . میوه یا نیام این گیاه بسیار کوچک ، بدون کرک ، سیاه رنگ ، قلوه ای ، در سطح محدب دارای رگه های کمانی و مورب و دارای یک دانه تخم مرغی است . موسم گلدهی در ماه های اردیبهشت و خرداد است .

قسمت مورد استفاده : اندام هوایی

موارد استفاده : عصاره گیاه ضد باکتری و ارام بخش می باشد

منبع : گیاهان دارویی و معطر کوهستانی
نوشته
زیبا درخشان
دکتر محمد شاهقلی