می دانیم که دستگاههای تشخیص دوست از دشمن(IFF: Identification Friend or Foe)، از زمان جنگ جهانی دوم در جنگها و مانورها استفاده می شده اند. مبنای بیشتر این ادوات ، رادیوئی بوده و بر اساس ارسال یک سیگنال کد شده مخابراتی است که سیستمهای خودی؛ با دریافت آن (مثلا روی صفحه رادار )، آن را به عنوان دوست شناسائی می کنند.
در عمل این روش Active مشکلاتی دارد؛ مثل امکان خرابی بدهنگام، آسیب پذیری در مقابل تجهیزات ECM مثل Jammerها، امکان زیاد لو رفتن کدها و همچنین امکان DF و PF (مکان یابی) توسط دشمن و ...
ایده من؛ ساخت یک دستگاه اپتیکی (یا الکترواپتیکی) پسیو است برای مشاهده چشمی وسیله مورد نظر (خودرو، پرنده، شناور و ...) که با دیدن علامات و ساینهائی در طیف فرا یا مادون Visible نوری روی بدنه وسیله مورد نظر، در شب و یا روز، که در نتیجه ادوات مورد مشاهده، قابل شناسائی سریع باشند. همچنین امکان شبیه سازی ساده آن توسط دشمن، به منظور فریب نیروهای خودی، بسیار کم باشد.
حالا می تونیم در تکمیل و پخته کردن این ایده، همفکری بیشتری بکنیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)