اگر انسان، با تجربه و دانش محدود، برای هزاران سال از گیاهان، به عنوان اصلی ترین وسیله درمان دردها و زخم های خود بهره می جست، در یکی دو قرن اخیر ، با تصور احاطه کامل به دانش پزشکی، درمان، شیمی و داروسازی، کوشید با فن آوری های جدید، داروهای شیمیایی را به گستردگی جایگزین داروهای گیاهی سنتی کند و پس از آگاهی از عوارض بعدی داروهای جدید، دیگر بار با آگاهی بیشتر، به گیاهان دارویی بازگشت و با تشخیص مواد موثره گیاهی و تجزیه آنها، هزاران داروی جدید تولید کرد.
امروز در قرن بیست و یکم، با آگاهی از ترکیبات خاص و شگفت موجود در گیاهان، فروتنانه به حکمت بالغه آفرینش سر فرود آورده، قدمی پیشتر گذاشته و به جای تجزیه، از عصاره تام گیاهان برای تولید دارو استفاده میکند.
دانش پزشکی و داروسازی امروز، خود را بی نیاز و برتر از طبیعت نمی داند بلکه می کوشد هر چه بیشتر محصول میلیاردها کارگاه و پالایشگاه طبیعی پراکنده در سراسر کره زمین را، که شگفت انگیزترین ترکیبات شفابخش را می سازند باز شناسد و از آنها بیشترین بهره را بگیرد تا بیماران را، طبیعی و پایدار بهبود بخشد و درمان کند.
وجود میلیونها هکتار زمین زیر کشت انبوه گیاهان دارویی، در سراسر جهان، نگرانی از کمبود و انقراض گونه های ارزشمند و پر تقاضای گیاهان دارویی را هم از بین میبرد، گیاهانی که کم ارزش تر از گیاهان صنعتی و غلات نیستند.
نگاهی گذرا به سهم روز افزون داروهای طبیعی، در مجموعه داروهای جهان، به روشنی این پیام را به ما می رساند که:
فردای گیاهان دارویی با بهره گیری هرچه بیشتر از اثرات آن در بهبود زندگی انسان، بسیار بهتر از دیروز و دیروزهای آن است و انسان فردا بیش از هر زمان دیگر قدر شناس و مراقب این مواهب بی نظیر خدادادی است.
منبع:http://www.baghfiruze.com/
علاقه مندی ها (Bookmarks)