متن ترانه و ترجمه فارسي اشعار
دَسَکَم بِگِر، بِناریم سَخته
دستم را بگیر که سربالایی سختی در پیش داریم
بالاتر از این سربالایی، به سرزمين هاي همواری می رسیم
شُعله مونگ ديمه و سَر کلااوان
شعله ماه را بر سر تپه ها ديده ام
لِیل و دلگیری مَچو و باوان
ماه نیست، بلکه لیلی است که با دلگیری به خانه پدرش می رود
دَسَکَم بِگر بِنارم دیره، سِر اَ بناره خوشِه انگیره
دستم را بگیر که سر بالایی طولانی در پیش است و بعد از اين سربالايي خوشه های انگور است
دل در آرزوی دیدن دلآرام است
گاگا مَمِرم، گاهی مامَه وه
گاهی می میرم و گاهی زنده می شوم
دَسَکَم بِگِر یه دَس دَنگ نِیری، طاقت و تونای، روژِ تنگ، نیری
دستم را بگیر که یک دست صدا و طاقت و توانایی روز تنگی را ندارد
هر وَخت بالاکَت موینم ژَ دور، غم و پِژاره کُل مَچو ژه ویر
وقتی که قامتت را از دور می بینم، تمام غم هایم از یاد می روند
دِ کُجانت دَس بئیرم، وِ کُجانت دل بَوَنِم روزگاره، مه و ِحالت بگریوم یا بَخَنَم
ای روزگار من از کجایت دست بگیرم و به چه چیزی از تو دل ببندم، نميدانم به حالت بخندم یا گریه کنم
دَسکم بِگِر، بِیَرمَه مالَکَت، بِکَم و میمان تنیا خالَکَت
دستم را بگیر و مرا به خانه ات ببر و مرا میهمان آن تکخال صورتت کن
خاوه مرگم بو، كي ديرم خاوان، نه مه خاو ديرم نه تافه اوان
علاقه مندی ها (Bookmarks)