ارتودنسی دیمون

[solinaz]

معرفی سیستم دیمون

دیمون یکی از انواع سیستم های ارتودنسی است که در آن براکت ها قابلیت باز و بسته شدن خودکار دارند. به عبارت دیگر وایر ارتودنسی بدون نیاز به کش یا گره استیل روی براکت ها نگه داشته می شود. براکت درب کوچکی دارد که پس از قرارگیری وایر داخل آن بسته می شود.در براکت های سنتی معمولا" از الاستیک هایی با عنوان اُرینگ برای حفظ وایر درون براکت استفاده می شود. عیب این حالت این است که کش سبب فشردن وایر روی براکت و ایجاد اصطکاک زیادی می گردد که برای حرکت دندان لازم است بر این اصطکاک غلبه شود. در حالیکه سیستم دیمون وایر را به صورت غیر فعال درون براکت نگه می دارد بنابراین کَسری از مقدار نیروی متداول برای حرکت دندانها مورد نیاز می باشد.

تاریخچه سیستم دیمون

از سال ۱۹۳۵ ایده براکت های با درب های خود باز شونده (Self ligating) شکل گرفت. طی سالها طرح های زیادی ثبت گردید ولی تنها موارد معدودی به بازار عرضه شد تا اینکه درسال ۱۹۷۲ شرکت Ormco سیستم Edgelock را ارائه کرد. طی دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ کمپانی های زیادی براکت های Self ligating خودشان را تولید کردند که بر اساس دو رویکرد فعال یا غیر فعال بودن مقاومت براکتها در برابر حرکت وایر با یکدیگر تفاوت داشتند. امروزه مهمترین انتخاب های موجود در بازار، براکت های Speed شرکت Orec، براکت های In Ovation شرکت GAC و سیستم Damon کمپانی Ormco می باشد.
در سال ۱۹۹۶ اولین مدل براکت های دیمون معرفی شد. این سیستم تکامل بیشتری یافت تا اینکه در سال ۲۰۰۰ فرم دوم آن عرضه گردید. این مدل با ارائه تعدادی دستورالعمل در خصوص مراحل کار با این براکت ها تکمیل شده بود.بعدا" در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ تقاضا برای براکت های سرامیکی مستحکم و با دوام با تولید Damon 3 Hybrid و Damon MX برآورده شد. در حال حاضر آخرین مدل تکامل یافته براکت های دیمون، نسل Damon Q و براکت های Damon Clear می باشد. Damon Q نسبت به نسل پیشین خود یعنی Damon 3MX ضمن برخورداری از اندازه و ابعاد کوچکتر، قابلیتهای اضافه تری نظیر تیوب های افقی و عمودی کمکی و تنوع بیشتر تورک برای براکت های گوناگون دارد.سیستم ارتودنسی دیمون از سال ۱۳۸۷ ه.ش. توسط شرکت تهران اتکال وارد ایران نیز شده است، تعداد کیس های درمان شده با این روش در دنیا تاکنون نزدیک به دو میلیون نفر و طی ۵ سال عرضه در ایران در حدود ۳۶۰۰۰ نفر برآورد می شود.

http://journal.blogfa.com/post-586.aspxمنبع: