نمایشی که داستان قتل بردیای دروغین را فاش می‌کند

فرهنگ > تئاتر - نشست رسانه‌ای نمایش«مگافونیا» به نویسندگی و کارگردانی میلاد حسینی صبح امروز یکشنبه 22 اردیبهشت در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نمایشنامه «مگافونیا» بر اساس نظریه آلبرت آمستد آشورشناس آمریکایی که نویسنده کتاب «تاریخ هخامنشی» نوشته شده است. آمستد نظریه‌ای درباره بردیای دروغین دارد که براساس مدارک تاریخی یونانی، کتیبه بیستون و کتیبه‌هایی که در تخت جمشید و کاخ داریوش اول وجود دارد، نوشته شده است.

آمستد در در این نظریه اثبات می‌کند که داریوش اول بر اساس یک کودتای سیاسی بر علیه فرزندان کوروش به پادشاهی می‌رسد. در واقع بردیا به دست کمبوجیه به قتل نمی‌رسد بلکه با حیله داریوش کشته می‌شود. میلاد حسینی کارگردان نمایش «مگافونیا»نظریه آمستد را به خاطر تکثر منابع و معاصر بودن این دانشمند و این‌که برای انجام تحقیقاتش به ایران نیز سفر کرده مورد استفاده قرار داده و برای نگارش نمایشنامه «مگافونیا» چهار ماه تحقیق کرده و منابع گوناگونی را خوانده است.

حسینی متذکر شد: «متاسفانه یونانی ها در نگارش تاریخ ایران دست به تحریف های بزرگی زده‌اند. همچنین در تاریخی که به دست هرودوت درباره ایرانی‌ها و جنگ یونان و ایران نوشته شده انحراف‌های بزرگی صورت گرفته است. چون در واقع یونانی‌ها قوم پیروز بودند و تاریخ را هم به نفع خودشان نوشتند. نظریه پردازان زیادی نیز معتقدند که در اواخر دوره هخامنشی نزدیک به صدها هزار کتیبه جعل شده است.»

وی افزود: «متوجه شدم که جریان مغ کشی درواقع یک کشمکش سیاسی بین مادها و پارس‌ها بوده است و داریوش می‌خواسته قدرت مادها را که بردیا فرماندهی‌اش را در دست داشته از بین ببرد. معتقدم که باید در تاریخ ایران پیش از اسلام بازنگری هایی صورت گیرد چون منابعی که به دست ما رسیده منابع الکنی است. معتقدم تنها بهرام بیضایی و قطب الدین صادقی در زمینه نمایش‌های تاریخی ایران دست به بازنگری تاریخی زده‌اند.»

اسم مگافونیا لفظ یونانی وازه مغ کشی است. مغ کشی اولین آیین نمایشی در ایران است که به دست ما رسیده و در واقع مضمون شاه‌کشی را در خود دارد. این مضمون بعدها دستمایه نمایش هایی چون «کوسه برنشین» و «میر نوروزی» شده است.

حسینی یادآور شد: «در واقع این نمایش نقد ساختار پادشاهی است. سیستمی که تمام بنیان‌های مذهبی و صنفی را حذف یا تضعیف می‌کند. هنوز در برخی کشورهای عربی و اروپایی این ساختار پادشاهی و جنگ قدرت وجود دارد.»
وی درباره بهره گیری از آیین‌های ایرانی در این نمایش گفت: «متاسفانه در دانشگاه‌های ما می‌خواهند روند 2500 ساله‌ای را که غرب در شکل‌گیری درام طی کرده در طول 10 سال سپری کنند. ما هنوز در کشورمان مدرنیته را به درستی نمی‌شناسیم اما نمایش‌های پست مدرن اجرا می‌کنیم. معتقدم که ما باید ابتدا تئاتر ملی خودمان را گسترش دهیم بعد به سراغ تئاتر غرب برویم. در این نمایش همه تلاشم را کردم تا در حرکت، بیان، آوا، موسیقی و دیالوگ به الگوهای آیینی پیش از اسلام وفادار باشم.»

سعید تهرانی آهنگساز این نمایش است که پیشنهاد کرده که از ضرب زورخانه در نمایش استفاده کنند تا نمایش شکل پهلوانی به خود بگیرد. کارگردان این نمایش همچنین از آیین های پس ازاسلام نیز در میزانسن و خطوط حرکتی بهره گرفته است و در جاهایی به تعزیه و روحوضی هم نزدیک شده است.

حسینی درباره حمایت از این نمایش گفت: «ما با قرارداد گیشه این نمایش را روی صحنه می‌بریم و تا به حال نیز همه هزینه‌ها را شخصی بر عهده گرفته‌ایم اما با انجمن هنرهای نمایشی برای کمک به این نمایش در حال رایزنی هستیم. معتقدم که از این کار در برابر آثار دیگر باید از نمایش‌های ایرانی حمایت بیشتری شود. متاسفانه تئاتر ما به طرز غیر قابل باوری به سمت تئاتر خصوصی می رود تئاتری که فقط نام خصوصی را یدک می‌کشد و بیشتر به تجارت نزدیک شده است.»

کارگردان«فاوست» عنوان کرد: «تئاتر حرفه‌ای و اندیشه ورز ما نیز دارد به سمت تئاتر آزاد گرایش پیدا می‌کند. حتی در تبلیغات آثار نیز شاهد آلبوم‌های عکس خانوادگی هستیم تا طراحی پوستر. این روند از ذات اندیشه ورز تئاتر دور است و در نهایت به ضرر تئاتر تمام می‌شود. مشکل دیگر تئاتر ایرن کمبود سالن در مکان‌های مناسب است. اگر این مشکل برطرف شود جنگ و تنازع بقایی که بین گروه های تئاتری شکل گرفته از بین می‌رود.»

در بخشی از این نشست سپیده دستینه بازیگر نمایش درباره ایفای نقش «نیرنگ» و رکسانا رضایی درباره نقش «آتوسا» و همچنین امین اکبری نسب درباره نقش «بردیا» در این نمایش توضیحاتی ار ارایه دادند.