هدف از آفرینش، بندگی خداوند متعال است و اساس و پایه بندگی، شناخت او است و عالی ترین تبلور این معرفت، شناخت پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و اوصیای او است.
بی گمان یکی از وظایف مهم بندگان در مقابل پروردگار، شناخت آن وجود مقدس است.
این معرفت زمانی به کمال میرسد که پیامبران خداوند به ویژه پیامبر خاتم(صلی الله علیه و آله وسلم) را به خوبی شناخته باشند. این مهم نیز حاصل نمی گردد؛ مگر با شناخت اوصیای او به خصوص آخرین حجّت الهی.
امام حسین بن علی(علیهماالسلام)به اصحاب خود فرمود: «ای مردم! همانا خداوند متعال بندگان را نیافرید، مگربرای آنکه او را بشناسند. پس در آن هنگام که او را شناختند، بندگی او را خواهند کرد و آن هنگام که او را بندگی کردند، با عبادت او از عبادت غیر او بی نیاز میگردند».
شخصی پرسید: «ای پسر رسول خدا! پدر و مادرم به فدایت، معنای شناخت خدا چیست؟» سالارشهیدان(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «معرفت خدا عبارت است از اینکه اهل هر زمان امامی را که اطاعتش بر آنان واجب است، بشناسد».
برگرفته از درسنامه1، ص 117و 118
علاقه مندی ها (Bookmarks)