درباره ی ازدواجهای پستی چه می‌دانید؟

[zoh_reh]

درباره ی ازدواجهای پستی چه می‌دانید؟
ازدواج با قاب عکس

دختر جوان لباس عروس می پوشد و روی صندلی مخصوص می نشیند. همه حضار سکوت کرده اند. روی صندلی کنار دختر، قاب عکسی از یک مرد قرار دارد. عاقد از عروس بله می خواهد و عروس نیز در سکوت کامل دیگران بله ای می‌گوید که صدایش از طریق تلفن به دامادی که عکسش به جای خودش کنار عروس نشسته است برسد. بالاخره با گفتن بله ی عروس و داماد خطبه عقد جاری می شود و عروس همسر مردی می شود که آنجا حضور ندارد و او را ندیده است.

"پستی" لقبی است که به ازدواج های این چنینی داده می شود. پدیده ای که روز به روز افزایش می یابد. گاه دو نفر از طریق اینترنت با هم آشنا شده و تصمیم به ازدواج می گیرند، گاه خانواده ی پسر مقیم خارج از کشور دنبال عروسی با خصوصیات یک بانوی ایرانی برای پسرشان می گردند تا او را برای پسر خارج رفته شان پست کنند.

اما ازدواج پستی به چه معناست؟
دکتر مجید ابهری، استاد دانشگاه شهید بهشتی در توضیح این ازدواج ها چنین می گوید: "ازدواج های پستی به ازدواج‌هایی می گویند که بعد از خواندن خطبه عقد، عروس برای پیوستن به شوهر خود به سمت کشور محل اقامت داماد پرواز می کند. در این‌گونه ازدواج ها داماد به دلیل حضور در خارج از کشور در مراسم خواستگاری و ازدواج حاضر نمی شود و به همین دلیل از طریق تلفن و چند قطعه عکس و فیلم با دختر موردنظر آشنا شده و هنگام عقد در کنار عروس عکس او را سر سفره می گذارند."

ما چه چیزی باعث می شودکه افراد به ازدواج های غیابی و پستی روی آوردند؟
الهه دختر جوانی است که مدتی است با پسری در خارج از ایران آشنا شده است. او که هر روز منتظر درخواست ازدواج پسر است در این باره می گوید:"همیشه دلم می خواست زندگی در یک کشور دیگر را تجربه کنم. من تحصیلات مناسبی دارم و به دو زبان هم مسلط هستم اما هیچ وقت شرایط رفتن از ایران برایم مهیا نشد. شاید دروغ نباشد اگر بگویم بزرگترین رویای من، زندگی در یک کشور مدرن است."

اصغر کیهانیان، روانشناس، بر این باور است که این ازدواج‌ها براساس ساده‌انگاری، خوش‌بینی، خیالبافی و هیجانات زودگذر انجام می‌شود و با توجه به اینکه دو طرف شناخت کافی از یکدیگر ندارند، پایان خوشی برای این آن نمی‌توان متصور بود.

سارا، دختر جوانی است که از طریق تلفن به عقد شوهرش درآمده است. او که اکنون در دادگاه خانواده منتظر است تا قاضی خطبه طلاق را خوانده و غیابی از همسرش جدا شود، چنین می گوید: "بعد از سه ماه از عقد تلفنی از ایران به امید پیوستن به شوهرم خارج شدم. در فرودگاه عکس شوهرم را دستم گرفته بودم و دنبال فردی با این مشخصات می‌گشتم و این فرد را پیدا کردم، اما قد واقعی او 130 سانتی متر بود و او و خانواده اش درباره این موضوع چیزی به من نگفته بودند. با دیدن مشکل جسمی او و شوکه شدن از فهمیدن این موضوع، راهی ایران شدم و الان اینجا آمده ام تا همان‌طور که غیابی همسرش شدم همان‌طور هم از او جدا شوم."

دکتر مجید ابهری، آسیب شناس در این‌باره می گوید: "کسی که سال هاست دور از وطن به سر می برد و برای تحصیل یا کار به کشوری دیگر مهاجرت کرده و دیگر قصد بازگشت ندارد چگونه می تواند همسر مناسبی باشد؟ فقط یک عکس از خود و اتومبیل یا ویلایش که معلوم نیست چندان درست هم باشد فرستاده شده و حالا دختری با هزاران آرزو بعد از چند مکالمه تلفنی از فاصله هزاران کیلومتر بله می گوید!"

وی افزود: "ریسک بالای طلاق در اینگونه ازدواج ها به خاطر تغییرات زیربنایی فرهنگی و عقیدتی و قوانین حاکم بر جوامع میزبان، تا آنجاست که بعضی از ازدواج ها به یک سال هم نمی رسد. امروزه بسته پیشنهادی ازدواج از خارج شامل فیلم و عکس و صداست و اینها برای آغاز یک زندگی و ادامه آن کافی نیست و آزارهای جسمی و روحی عروس تازه وارد در کنار غربت و دوری از خانواده و مشکلات بی همزبانی باعث می‌شود او به انواع مشکلات و حتی آزارهای جسمی و روحی تن دهد چرا که نه راه های قانونی را می شناسد و نه توان بازگشت به کشور را دارد. در ازدواج‌های غیابی، گزینش صحیحی صورت نمی‌گیرد و افراد خیلی شتاب‌زده و احساساتی برای این امر تصمیم‌گیری می کنند."

پرستو نیز که یکی از افرادی است که ازدواج پستی داشته و بعد از دو ماه زندگی در خاج از کشور به ایران برگشته است، در این‌باره می گوید: "محسن یکی از دوستان شوهر خواهرم بود که خانواده اش از شوهر خواهرم خواسته بودند دختری خوب و اصیل به آنها معرفی کند. بعد از ازدواج و پیوستن به محسن متوجه تفاوت های بسیار زیاد بین خودمان شدم. محسن با فرهنگ غربی آمیخته شده بود و با این حال یک دختر اصیل ایرانی با همه عقاید یک زن ایرانی و شرقی را گرفته بود. من توانایی برآورده کردن بسیاری از خواسته های او را نداشتم. اختلاف ما از زمین تا آسمان بود. محسن آدمی بود که باید با یک زن غربی ازدواج می کرد نه یک ایرانی با فرهنگ ایرانی؛ چراکه او فرهنگ کشورش را مدت ها بود که از یاد برده بود."

حمیدرضا مهرعلی، آسیب شناس و عضو هیئت علمی دانشکده نیروی انتظامی نیز بر این باور است: "کسی که به دنبال یک ازدواج غیابی وارد کشور دیگری می‌شود، اگر بخواهد با شخص مورد نظرش زندگی کند، به طور حتم با دنیای ناشناخته‌ای از تمایلات، انتظارات، علایق و به طور کلی ویژگی‌های شخصیت طرف مقابلش روبه رو است. در بسیاری از موارد شخص نمی‌تواند توقعات طرف مقابل را برآورده سازد. زیرا این توقعات با ارزش هایی که وی با آنها رشد کرده، تناقض دارد و در تضاد است و فرد را با بن‌بست مواجه می‌کند."

پرستو در ادامه صحبت هایش به اشتباه خانواده اش نیز اشاره کرده و می گوید: "بعد از اینکه شوهر خواهرم موضوع محسن را مطرح کرد خانواده ام بیش از حد ذوق زده شدند و شاید اشتیاق آنها مرا به این ازدواج بیشتر ترغیب می کرد. آنها فقط به حرف های گفته شده از زبان مادر محسن بسنده کرده و آشنایی قدیمی او و شوهر خواهرم را کافی دانستند؛ در صورتی که شاید اگر کمی بیشتر تامل می کردند این همه مشکلات به وجود نمی آمد."

بازپرس بهروز مهاجري، رئيس شعبه يكم دادسراي عمومي و انقلاب در این باره چنین می گوید: "خانواده ها بايد به دور از هيجان زدگي كاذب در خصوص صحت ادعاهاي خواستگاري كه در خارج از كشور اقامت دارد تحقيق كنند. تغيير سبك زندگي، افزايش توقعات جوانان، تغيير ملاك و معيارهاي ازدواج در جوانان همچون روياي اقامت و ادامه تحصيل در خارج از كشور و... زمينه ظهور اين نوع جديد از ازدواج‌ها را فراهم كرده است. ضروري است خانواده ها با چشم و گوش باز و به دور از هرگونه هيجان زدگي كاذب درخصوص صحت ادعاهاي خواستگاري كه در خارج از كشور اقامت دارد، تحقيق كنند و صرفا ارائه چند عكس و چند بار گفتگوي تلفني دخترشان با فرد مورد نظر را ملاك مناسب بودن موقعيت خواستگار قرار ندهند. از سوي ديگر دختران جوان نيز كه در مرحله انتخاب قرار گرفته اند، بايد با بهره گيري از تجارب والدين و انجام مشاوره با مشاوران كارآزموده مراكز مشاوره تمام جوانب مثبت و منفي چنين ازدواج هايي را به همراه مشكلات و سختي هاي احتمالي كه ممكن است با اقامت در كشوري بيگانه متحمل شوند را سنجيده و با آگاهي كامل و چشماني باز به فرد مورد نظر پاسخ مثبت دهند."

وی معتقد است: "در چنين ازدواج هايي از آنجا كه راه هاي آشنايي و رسيدن به توافق بسيار محدود بوده و ارتباط بين دختر و پسر بيشتر به صورت غيرحضوري و تلفني يا از طريق ديگر وسايل ارتباطي غيرمستقيم همچون چت است، آينده چنين ازدواج هايي همواره در سايه اي از نگراني و ابهام قرار دارد."

اما چگونه می توان این روش ازدواج را پذیرفت و موفقیت نسبی آن را رقم زد؟
دكتر سیدهادی معتمدی، پژوهشگر اجتماعي با تاكيد بر نقش مشاوره پيش از ازدواج در انجام ازدواجي صحيح، متناسب و پايدار مي گويد: "نه صرفا درخصوص ازدواج هاي غيابي بلكه در هر نوع ازدواجي لازم است دختران و پسران براي بررسي ميزان تناسب سني، رفتاري، فرهنگي، خانوادگي، تناسب، هوش و... قطعا پيش از ازدواج جلسات مشاوره اي در مراكز مشاوره معتبر و با مشاوران متخصص و باتجربه داشته باشند."

در تحقیقی که از سوی دانشگاه شهید بهشتی صورت گرفته است مشخص شد از هر 1920 مورد ازدواج انجام شده به طریق پستی 1709 مورد به طلاق منجر شده است، یعنی 89% این ازدواج ها به طلاق منجر می شود، اما آیا باز هم می‌توان به این روش ازدواج امید داشت؟ آیا اگر دختران قبل از ازدواج با مرد رویاهایشان که در گوشه ی دیگری از این دنیا زندگی می کند به امر تحقیق و مشورت قبل از ازدواج و حتی سفر پیش از ازدواج به آن کشور فکر کنند، باز هم با این چنین آمار وحشتناکی از طلاق مواجه خواهیم شد؟ و اینکه زندگی در خارج از کشور چقدر اهمیت دارد که از آب و خاک و خانواده دور شده و بدون داشتن تضمینی از آینده دل به خاکی بسپاریم که مردی در آن قول خوشبختی به ما داده است؟

http://mojarradha.astanemehr.ir