ناسازگاری در نوجوانان



گاهی نوجوانان یکسری ناسازی گاریهای را نشان می دهند. والدین می توانند با درک نیازها و شرایط او و با محکم کردن ارتباط خود با او در جهت برطرف کردن ناسازگاریها گام موثری بردارند.



نوجوانی دوران تغییر و تحول است. که گاهی بدلیل شرایط درونی و محیطی دچار یکسری ناسازگاریهای می شوند. ناسازگاریهای نوجوانان در این دوران تا حدی به مقتضیات سن و موقعیت خاصی است که از آن برخوردار هستند.رشد سریع و غیرقابل پیش بینی دوران بلوغ روی خصوصیات و رفتارهای عادی او اثر می گذارد و نوجوان حالت ناسازگاری پیدا می کند. ممکن است پرخاشگر و دمدمی مزاج شود، ولی بتدریج که رشد او کند می شود، این ناسازگاریهای و ناهماهنگی ها کمتر می شود. ناسازگاریها می تواند به صورت اجتماعی، رفتاری یا عاطفی باشد. یعنی نوع رفتار نوجوان به مناسبات والدین با نوجوان، به روابط قبلی آنها با یکدیگر، بویژه به سالهای که به دوران بلوغ و نوجوانی نزدیکتر می باشد، وابسته است. در هرصورت اگر ناسازگاری نوجوان شدت یابد نیازمند درمان است.

نوجوان ناسازگاری های خود را به صورت رفتارهای و حالتهای مختلف نشان می دهد. بعنوان مثال: احساس دلتنگی و خستگی داشته باشد و از انجام برخی فعالیتها در خانه و مدرسه طفره رود.

مخالفت های اجتماعی : گاهی نوجوان روحیه همکاری ندارد و رفتارش خصومت آمیز است. ممکن است در روابط خانوادگی رفتارها و گفتگوهای خصومتی، انتقادآمیز و حتی نامربوط عنوان کند.

تشدید احساسات و عواطف: بداخلاق، تند مزاح و تمایل به گریه کردن در اثر کمترین هیجان و تحریک در او بوجود آید. البته نوجوان بتدریح که بالغ تر می شود رفتارهایشان سنجیده تر و پخته تر می شود.
بالاخره ناسازگاریهای دوران نوجوانی بیشتر مربوط به اختلاف عقیده و سلیقه نوجوان با والدین و نحوه زندگی آنهاست، اختلافهای این دوره عموما در زمینه آرایش، پوشیدن لباس، برنامه تفریح، گذراندن اوقات فراغت، انتخاب دوست، رشته تحصیلی و شغلی، مذهبی، اخلاقی و امثال آن بروز می کند.

والدین در برابر ناسازگاریهای نوجوان، بهتر است واکنشهای زیر را نشان دهند:
موقتی و گذرا بودن : گاهی این ناسازگاریها در دوران نوجوانی موقتی و گذرا است و لازم است والدین در برابر آن صبر و شکیبایی را در پیش گیرند و برای برگشت نوجوان به مرحله سازگاری، والدین باید فرصت کافی را در اختیار او قرار دهند. اقدام عجولانه می تواند این روند را با کندی روبرو کند. قبول این واقعیت که ممکن است بعضی رفتارها از اراده و کنترل نوجوان خارج است موجب آرامش خاطر والدین می شود و می تواند آنها را در این امر یاری کند.

اجتناب از برچسب زدن: از هر گونه برچسب زدن به نوجوان اجتناب کنید. بعنوان مثال از اینکه به نوجوان برچسب مشکل دار و ناسازگار بزنید، جدا بپرهیزید. زیرا این گونه برچسب زدن ها نوجوان را از اطرافیان خود گریزان می کند و ممکن است موضع دفاعی بگیرید.

اعتماد نوجوانان: برای جلب اعتماد نوجوانان و دستیابی به روابط دوستانه ، لازم است والدین به عواطف او توجه داشته باشند و با اظهار علاقه نسبت به پیشرفت نوجوانمان، راه را برای ارتباط بهتر با او همواره کنیم.

تعادل بین استقلال ومسئولیت: گاهی والدین بین استقلال و مسئولیت نمی توانند به خوبی تعادل برقرار کنند و اکثر اوقات والدین و نوجوان تعریف واحدی از استقلال ندارند. اما اگر چه والدین با نوجوان در مسئله جزیی با یکدیگر دچار مشکل باشند ولی در مسئله کلی نظر مشترکی دارند. بعنوان مثال ممکن است در نحوه پوشش با یکدیگر اختلاف سلیقه داشته باشند اما در ارزشها و اصول اعتقادی مانند هم فکر می کنند.

البته این کارها زمانی امکان پذیر است که والدین نخواهند نوجوان خود را کنترل ( کنترل باید نامحسوس باشد) کنند، بلکه سعی می کند روابط خود را با او محکم کنند. زمانیکه نوجوان طغیان می کند گاهی والدین با واکنشهای نامناسب موجب بدتر شدن مسئله می شوند در واقع والدین با نوجوان خود در یک ارتباط منفی قرار گرفتند که با تدبیر، تعقل و برقراری مجدد رابطه با نوجوان، باید او را مورد حمایت خود قرار دهند، تا مشکل برطرف گردد.

در نهایت ناسازگاریهای نوجوان ممکن است به شرایط جسمی و روانی او مرتبط شود. اگر ناسازگاری او ادامه داشته باید و با تدابیر لازم ما بهبودی حاصل نشد، بهتر است از یک فرد متخصص کمک بگیریم تا بفهمیم علت آن چیست و برای برطرف کردن آن اقدامات لازم را انجام دهیم.

تبیان