کوه گردی در 6 گوشه ایران

[parnian 80]

شما با شنیدن طبیعت‌گردی به یاد چه چیزی در ایران می‌افتید؟ شاید پاسخ اغلب ما به این پرسش محدود شود به جنگل‌های شمال و دریایش یا دشت‌های بیکران و کویرهای بکر مرکزی‌اش. شاید کمتر کسی باشد که بار و بنه سفر را ببندد آن هم به هوای کوه‌گردی نه کوهنوردی!

ولی این بار می‌خواهیم شما را وسوسه کنیم وجه دیگری از طبیعت ایران را به تماشا بنشینید. آن هم کوه‌های عجیبی است که در چهارگوشه ایران قرار گرفته‌اند و ویژگی‌های شگفت‌شان شما را مجاب می‌کند به دیدارشان بروید نه با لوازم و ابزار کوهنوردی که تنها با یک دوربین عکاسی معمولی، چرا که حیف است تصویر این کوه‌ها روی دیوار خانه‌تان نباشد یا حداقل در آلبوم عکس یادگاری‌هایتان به چشم نیاید.

تشکوه: کوهی در آتش
تشکوه در شرق شهرستان رامهرمز و فاصله 6 کیلومتری روستای ماماتین در جاده را مهرمز -‌ ابوالفارس قرار دارد، هر چند برای راهنمایی گردشگران در این منطقه هیچ تابلویی وجود ندارد، اما آنها که به وسوسه دیدن این کوه راهی این منطقه می‌شوند پرسان‌پرسان از افراد محلی‌ سراغ این کوه آتشین می‌روند. ‌دلیل شعله‌ور بودن این کوه در این منطقه را کارشناسان زمین‌شناسی، گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین می‌دانند. اتفاقی طبیعی که شمایلی زیبا و عجیب به این کوه بخشیده است.

گازهای هیدرکربوری از لایه‌های مختلف زمین عبور می‌کنند و از هر درز و شکافی در سطح زمین به بیرون شعله‌ور می‌شوند به طوری که در شب، نور سوختن این گاز بیشتر دیده می‌شود. جالب این‌که همین ویژگی باعث شده است ‌گردشگران بیشتر در شب به تماشای این کوه زیبا بنشینند. جالب‌تر از آن این‌که به دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا نمی‌توان در مجاورت این کوه آتش دیگری روشن کرد.

آلاداغ لار: نقاشی طبیعت روی کوه
نشانی این کوه‌های رنگی شگفت‌انگیز اتوبان زنجان ـ تبریز است اما نشانی جزئی‌تر شما را به محل دقیق این کوه‌ها می‌برد. «آلاداغ لار» یا کوه‌های رنگی در 25 کیلومتری شمال شرقی تبریز و در مسیر شهرستان خواجه و اتوبان میانه ـ زنجان قرار دارد. وجود روستاهایی در اطراف این کوه‌ها وجهه زیباتری به آنها داده است چرا که خانه‌های این روستاها نیز همچون خاک این کوه‌ها رنگین است. گویی طبیعت با رنگ‌های شاد به پایکوبی و سرور پرداخته باشد. کوه‌های رنگارنگ از نزدیکی شهرستان میانه شروع شده و تا مسیر بین اهر به تبریز ادامه دارد.

هر چند تماشای این کوه‌ها حتی در حال گذر از کنارشان لذتبخش است، اما پیشنهاد ما به شما این است که چند ساعتی فرصت بگذارید و در دل این کوه‌های زیبا پرسه بزنید چرا که نوع بافت آنها به شکلی است که شما با تصاویر عجیب تر و زیباتری رو به رو خواهید شد، عبور «راه آب‌ها» میان این کوه‌ها شکل و شمایلی به گذرگاه‌های کوه بخشیده که دیدنش دل هر گردشگری را می‌برد.

کوه‌های مریخی: آرام و استوار
در جنوب ایران در کرانه اقیانوس کوه‌هایی قرار گرفته‌اند که به گفته محققان قرن‌ها در زیر خاک مدفون بوده‌اند و حالا سربرافراشته و هر مسافری را به دیدار از خود ترغیب می‌کنند. محلی‌ها آن را کوه‌های مریخی نام گذاشته‌اند و همین نام هم برای آنها به یادگار مانده است.

40تا 50 کیلومتر پس از چابهار به سمت بندرگواتر در سمت چپ جاده اندک‌اندک این کوه‌ها خودشان را به شما نشان می‌دهند، کوه‌هایی که رد چین و چرو‌ک‌های پیری دارند؛ تا جایی که در نبود پوشش گیاهی، خشکی زمین چاک‌چاک‌‌شان کرده و گسل‌های عمیقی در دل خاک دیده می‌شود.

کوه‌های مریخی از جنس سنگ‌های رسوبی و به رنگ سفید مایل به طوسی هستند که در اثر فرسایش، شیارهای زیبایی بر آنها ایجاد شده است.
پردیس: آهن‌ربایی به اندازه یک کوه
کوه پردیس را بی‌گمان باید نه‌تنها عجیب‌ترین کوه ایران که یکی از کوه‌های عجیب جهان دانست، آنقدر که افسانه‌های زیادی درباره این کوه دهان به دهان می‌چرخد و شایعات زیادی هم پشت‌ سر این کوه گفته می‌شود. از جمله این که کوه پردیس نزدیک‌ترین نقطه در جهان به خورشید است و همین ویژگی توانسته یکی از راه‌های درمان بیماری ایدز باشد، هر چند این نکته‌ها درباره کوه پردیس تکذیب شده، اما این کوه ویژگی‌های دیگری هم دارد که در صحتش شکی نیست. اول این ‌که آتشکده‌ای باستانی‌ در قله کوه قرار دارد، که محل تولد و غسل تعمید پدر جمشید جم است.

(بنا بر اساطیر ایران‌باستان نخستین پادشاه جهان جمشید یا جم است که هزار سال سلطنت کرد و در زمان او دیوان در ذلت، خواری، تهیدستی و ناتوانی بودند ولی مردم از همه نعمت‌های مادی برخوردار می‌شدند)، اما چیزی که پردیس را زبانزد کرده است مغناطیس فوق‌العاده قوی این کوه در جهان است به شکلی که اگر در فاصله 50 تا صد متری آن یعنی تقریبا انتهایی‌ترین نقطه مشخص آسفالت با ماشین توقف کنید و ترمزدستی را بخوابانید، اتوموبیلتان به جای سرپایینی به آرامی به سمت کوه کشیده می‌شود. پوشش گیاهی منطقه هم نوعی خار بیابانی گرمسیری است که خواص دارویی فراوان دارد و عسل ‌‌این منطقه ‌پیش خرید چند کارخانه داروسازی بزرگ جهان است. نقل است که یکی از ترکیبات اصلی مسکن Advil که یکی از بهترین قرص‌های شناخته شده برای ناراحتی‌های اعصاب و دردهای میگرنی است از همین عسل تهیه می‌شود.


برگرفته از جام جم

منبع:http://www.beytoote.com/iran/tafrihi...n1-guides.html