سلام.
تجربه عشق و یک رابطه عاشقانه و دلپذیر آرزوی هر انسانی روی کره زمینه.
به همین دلیل همه ما عشق رو پیش نیاز یک رابطه با کیفیت،عاشقانه و بلند مدت میدونیم.
خیلی ها عشق های دوران بچگی خودشون رو رها می کنند چون نیاز ها و توقعات آن ها رو برآورده نمی کنن.
البته تا ابد عمر هم به یاد اونها میوفتن و غصه میخورن.
اما آیا این چرخه درسته؟ ما نمیتونستیم به دختری یا پسری ابزار علاقه کنیم و در حالی که میدونیم نمیتونیم رابطه با کیفیتی با آن برقرار کنیم باهاش ارتباطی برقرار نکنیم؟
به نظر من که میشه اما هر دو طرف باید به این نکته برسن که عشق و یک رابطه خوب با وجود برهمکنش زیاد مستقل از یکدیگر هستنند.
عاشق بودن برعکس تفکرات خیلیا نمیتونه ضامن یک رابطه با کیفیت بشه که در آن نیاز های هر دو طرف تا حد اعلایی برطرف بشه.
اگر ما بتونیم این چالش بزرگ رو قبول کنیم یعنی عشق رو مستقل از کیفیت رابطه بدونیم، زندگی شیرین تری خواهیم داشت.
با کسی خواهیم بود که ارتباط بهتری با آن داریم و به کسی عشق خواهیم ورزید که واقعا عاشقش هستیم اما نمیتونیم ارتباط خوبی با آن برقرار کنیم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)