به گزارش پژوهشکده مجازی بیوتکنولوژی پزشکی، در تحقیق منتشر شده در24 اکتبر، کارشناسان بیماری های عفونی دانشگاه جانز هاپکینز می گویند: مقدار اشکال فعال و نهفته HIV متصل به سلول های T آلوده ممکن است 60 برابر بیشتر آنچه که قبلا فکر می کردیم، باشد. این مخزن پنهان در حال حاضر به طور گسترده ای به عنوان مانع اصلی برای درمان عفونت HIV-1 شناخته شده است و موضوع تحقیقات زیاد بین المللی است.

در سال 2008 و 2010 دو مرد مبتلا بهHIV، پیوند مغز استخوان اتولوگ را برای درمان لنفوم (نوعی سرطان خون) دریافت کردند، به این افراد سیستم ایمنی جدید از یک دهنده غیر مبتلا ارائه شد. در ادامه و پس از پیوند برای جلوگیری از مخفی شدن ویروس های باقی مانده در بدن و آلوده کردن سلول های خونی جدید خود، هر دو نفر تحت درمان درمان های ضد رترو ویروسی قرار گرفتند. سطوح ویروس در خون آنها برای مدت زمان طولانی (تا هشت ماه) پس از پیوند مغز استخوان تقریبا غیر قابل شناسایی بود. زمانی که آنها ظاهرا برای چندین سال عاری از ویروس بودند، هر دو نفر برای متوقف کردن درمان های ضد رترو ویروسی انتخاب شدند. بیماران موافق توقف مصرف داروهای HIV بودند، برای اینکه مشخص شود که آیا دارو عفونت ها را کنترل می کنند یا اینکه این پیوند سلول های مغز استخوان فرد دهنده سالم است که باعث بهبودی شده است. اما در اوایل این ماه Timothy Henrich (که مردان را مورد درمان قرار داده است) گزارش کرد که این ویروس در بیماران ظاهر شده است و هر دو مرد پس از متوقف کردن درمان ضد رترویروسی (ARV)، 12 و 32 هفته بعد ترکیبی از درمان ARV را از سر گرفتند. اگر چه درمان ARV (درمان ضد رترو ویروسی یاART ) با اخلال در تکثیر ویروس در سلول های خونی (عموما سلول های CD4 و یا با مسدود کردن میانکنش ویروسی با سلول هدف)، سطوح HIV را مهار می کند، اما هیچ درمانی بدست نیامد و ویروس های غیر همانند ساز خفته، در مخازن بدن باقی می ماندند و پس از قطع درمان، HIV برای ایجاد عفونت فعال دوباره ظاهر می شد، این همان چیزی است که محققان می گویند در بیماران بوستون رخ داده است. اما موفقیت در درمان یک بیمار مرد بالغ با عفونت HIV ( بیمار برلین) در آلمان، دانشمندان را دلگرم کرده است که بیماران بوستون ممکن است بهبود یابند. بیمار برلین در سال 2009، Gero Hütter (هماتولوژیست آلمانی) پیوند مغز استخوان بر روی یک بیمار HIV را انجام داد. Hütter به یاد آورد که افرادی که در هر دو نسخه از ژنCCR5 جهش دارند و هموزیگوت هستند، به احتمال کمتری با این ویروس ارتباط دارند. ازمیان 80 نفر اهدا کننده مغز استخوان در مرکز اهدا مغز استخوان آلمان ، یک اهدا کننده حامل جهش بود،Hütter استدلال کردکه جایگزینی سلول های ایمنی بیمار با سلولهای فاقد گیرنده CCR5 ممکن است به احتمال کمتری او را در معرض عفونت قرار دهد. به گفته Steven G. Deeks(استاد دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو) بیمار برلین (تیموتی براون) حدود دو یا سه سال پیش به سان فرانسیسکو منتقل شد و بطوردوستانه پذیرفت که درمطالعات گسترده در آنجا شرکت کند. او در ادامه گفت: ما هر کاری را برای مشاهده هر گونه ویروسی در نمونه های بیولوژیک انجام دادیم و این بافت ها را در سراسر جهان به افرادی که متخصص پیدا کردن سطوح پایین ویروس بودند، توزیع کردیم. در پایان، من فکر می کنم بسیاری از ما به این نتیجه رسیدیم که ممکن است مقداری از ویروس باقی مانده باشد، اما اثبات آن با روش های فعلی امکان پذیر نمی باشد. مهم تر اینکه، ما هیچ مدرکی مبنی بر تکثیر هر گونه ویروس پیدا نکردیم. اما بعید است که پیوند مغز استخوان برای درمان HIV استفاده شود. در پیوند مغز استخوان، سلول های بنیادی تشکیل دهنده خون خود بیمار تا حد زیادی از بین رفته و پس از آن جایگزین می شود. این روش دردناک بیماران را خسته کرده و تا زمانی که سلول های بنیادی جدید در مغز استخوان جایگزین و سیستم ایمنی از دست رفته بدن را بازسازی کند، بیمار را برای عفونت به شدت آسیب پذیر می کند. این بیمار در حالی که بخاطر حاد شدن سرطان خون تحت درمان بود سلول های بنیادی را دریافت کرد. اما دکتر Hutter در این مورد اهدا کنندگان مغز استخوان را در معرض جهش CCR5 قرار داد. CCR5یکی از دو گیرنده ای است که اجازه ورودHIV-1 را به سلول های انسان پس از آنکه ویروس به گیرنده های CD4 سطح سلول متصل می شود، می دهد. اقلیتی از افراد سالم که دارای حذف 32 جفت باز در ژن CCR5می باشند، محصول ژن معیوبی را تولید می کنندکه باعث می شود سلول های CD4+ T غیر مجاز عفونت HIV-1 را ایجاد کنند. این بیمار از دست همه رژیم آماده سازی قبل و پس از پیوند خلاص شد. در زمان ارائه گزارش، HIV-1 به مدت 20 ماه غیر قابل شناسایی باقی مانده بود. درگزارشات پیگیری اثری از RNA یا DNA مربوط به HIV-1 در خون، مایع مغزی نخاعی و یا مخاط روده گزارش نشده بود. جفری لارنس، دانشمند ارشد در amfAR(بنیاد تحقیقات ایدز) در اظهار نظر در خصوص این نتایج توضیح داد که افراد هموزیگوت برای جهش CCR5 delta32از نظر فنی در برابر اکثر اشکال HIV مقاوند. Brown یک سال پس از اولین پیوند موفق دوباره سرطان خونش عود کرد و نیازمند پیوند دوم شد. دکتر لارنس توضیح داد: با وجود این واقعیت که بیمار داروهای ضد ویروسی خود را متوقت کرده بود، بیمار بدون بار ویروسی HIV و سطوح سلول T خوبی داشت. ویروس هایش عقب نشینی کردند و سطوح سلول Tآن در سطح بالایی قرار داشت، این معجزه این بیمار بود. شوک و کشتن با وجود عود، کارشناسان هنوز هم مواردی را در بوستون پیدا می کنند که هیجان انگیز است. دکتر Deeks می گوید آنها تشویق به انجام پروژه های بلند پروازانه ای شدند تا در آینده و با مهندسی ژنتیک مجددا سلول های بیمار آلوده را در برابر عفونت مقاوم کنند. در حال حاضر حداقل دو تیم مشغول آزمایش بر روی این ایده هستند. او اضافه می کند: مانع بزرگ در درمان این است که سلول هایی وجود دارندکه نهفته می باشند و این سلول ها برای چندین دهه زنده می مانند. این محدودیت اولیه است و هدف اصلی از تحقیقات خلاص شدن از شر آن است. یکی از این روش ها که برای بسیاری از محققان جذاب است مفهوم " شوک و کشتن" است. در روش شوک و کشتن ابتدا با استفاده از دارو به سلول شوک وارد می کنند تا ویروس را مجبور کند تا از مخفیگاهش خارج شود سپس امید داشت که سلول از بین می رود و یا با تغییر در سیستم ایمنی بدن این اطمینان بدست آید که تمام سلول های تولید کننده ویروس می میرند. اما او می گوید، ما در آغاز راه هستیم و در حال حاضر فقط با بخش شوک شروع کرده ایم. دکتر Deeks اشاره می کند که چند گروه داده ها نشان می دهند که برخی از داروهایی که DNA را تغییر می می دهند، باعث تغییر در کروماتین می شوند، این تغییر باعث افزایش ظرفیت سلول ها برای رونویسی DNA می شوند. در واقع این کار می تواند ویروس را مجبور کند تا از پناهگاهش خارج شود. کسی نمی داند که این کار واقعا عملی باشد یا نه ولی حداقل قسمت ضربه (خارج کردن ویروس از مخفیگاهش) به لحاظ تئوری امکان پذیر است. گزارش های اخیر نشان می دهد که مهار کننده های هیستون داستیلازهایی (مهار کننده های HDAC) از جملهvorinostat ، belinostat و givinostat ممکن است برای القاء بیان HIV نهفته موثر باشد. آنها می گویند این مهار کننده ها ممکن است که یک فرصت منحصر به فرد برای تخلیه مخزن نهفته را ارائه دهد. مزیت دیگر، خواص ضد التهابی مهار کننده های HDAC از جمله بیان کورسپتور HIV-1 بیان است. با این حال مطالعات منتشر شده از Anthony Fauci و همکارانش در NIAID و در سال 2012 نشان می دهد که HDACs تولید HIV را در مخزن ویروسی نهفته افراد غیر بیمارالقاء نمی کند که نشان دهنده این موضوع است که استراتژی های درمانی جایگزین، ممکن است برای از بین بردن HIV در مخزن ویروسی پنهان لازم باشد. دکتر Deeks می گوید: هدف نهایی پیدا کردن درمانی برای عفونت HIV و بیماری AIDS است.

منبع : Vimb