نبرد دوم گوام ، جزیره باران و خون

نبرد دوم گوام ، باز پس گیری جزیره گوام ( واقع در مجمع الجزایر ماریانا ) توسط آمریکا از ژاپن ، طی نبردهای اقیانوس آرام در جنگ جهانی دوم بود . این نبرد از 21 جولای تا 10 آگوست سال 1944 به طول انجامید .


توضیحات مترجم : " با عرض درود خدمت خوانندگان محترم و اعضای سایت تاریخ رایش ، در قسمت های پیشین نبرد سایپان و نبرد ایوجیما شرح داده شد تا مقدمه ای برای شرح نبرد اوکیناوا که آخرین نبرد جنگ جهانی دوم بود ، باشد . اما نبرد گوام هم به نحوی پیش زمینه ای برای نبرد اوکیناوا محسوب می شد و لذا لازم بود قبل از بررسی کامل نبرد اوکیناوا ، اشاره ای به نبرد گوام داشته باشیم . جزیره گوام ، بزرگترین جزیره مجمع الجزایر ماریانا است و در ایجاد یک پادگان قوی برای متفقین به منظور حمله به قسمت های غربی اقیانوس آرام و پیشروی به سوی اوکیناوا و سرزمین مادری ژاپن بسیار مناسب بوده است ، با سپاس - بهرام چوبین "


زمینه :

جزیره گوام با 48 کیلومتر طول و 14 کیلومتر عرض ، بزرگترین جزیره مجمع الجزایر ماریانا بود . جزیره گوام از جزایر تحت تصرف ایالات متحده آمریکا بود که در سال 1898 از تصرف اسپانیایی ها خارج شده بود . به دنبال حمله پرل هاربور ، در 10 دسامبر سال 1941 ، ژاپنی ها جزیره گوام را از اشغال آمریکا خارج کردند و آن را در اختیار گرفتند . این جزیره ، استحکام دیگر جزایر ماریانا مانند جزیره سایپان را نداشت که از دوران پایانی جنگ جهانی اول در اختیار ژاپن بود ، اما در سال 1944 بزرگترین پادگان ژاپن بوده است .

برنامه ایالات متحده برای تهاجم به جزایر ماریانا ، با بمباران شدید اولیه آغاز می گشت که ابتدا توسط ناو هواپیمابر و هواپیماهای مستقر در جزیره مارشال در شرق انجام می شد ، پس از آن ، برتری کامل هوایی به دست می آمد و بمباران آخر هم توسط رزمناو ها انجام می شد . جزیره گوام به عنوان هدف مورد حمله ایالات متحده انتخاب شد ، زیرا وسعت زیاد جزیره ، آن را تبدیل به پایگاهی مناسبی برای حمایت از عملیات های بعدی ایالات متحده به منظور پیشروی به سوی فیلیپین ، تایوان و جزایر ریوکیو می کرد ، همچنین لنگرگاه واقع در آپرا برای کشتی های بزرگ به دلیل عمق زیاد آب و دو فرودگاه واقع در آن برای بمب افکن های بی-29 سوپرفورترس آمریکا ، مناسب بود .



بمباران جزیره گوام در 14 جولای سال 1944 ، قبل از آغاز نبرد دوم گوام


تهاجم به جزیره سایپان ، برای 15 ژوئن سال 1944 ، برنامه ریزی شد و ورود موقتی به خشکی گوام برای هجدهم ژوئن در نظر گرفته شد . این جدول زمانی ، خوش بینانه بود ، اما موج بزرگ حمله ژاپنی ها و مقاومت پادگان جزیره سایپان به طور غیر منتظره ای سرسختانه بود که باعث به تاخیر افتادن حمله به گوام و نهایتا موکول آن به یک ماه بعد ، شد .


 نبرد :

جزیره گوام توسط تپه های دریایی ، صخره ها و موج های سنگین و بلند ، احاطه شده بود که این به معنای چالشی برای مهاجمین بود . اما با وجود این موانع ، در 21 جولای ، نیروهای آمریکایی از هر دو طرف شبه جزیره اروت ، واقع در غرب جزیره گوام ، وارد خشکی شدند و برای در اختیار گرفتن فرودگاه ، طراح ریزی کردند . لشکر سوم تفنگدارن دریایی ایالات متحده در ساعت 08:28 ، در نزدیکی آگانا ، واقع در شمال شبه جزیره اروت ، وارد خشکی شدند و هنگ یکم تفنگدارن دریایی در نزدیکی آگات در جنوب شبه جزیره اروت وارد خشکی جزیره گوام شدند .

توپخانه ژاپن ، 20 نفربر آبی-خاکی را غرق کرد و تلفات سنگینی را به نیروهای آمریکایی ، بخصوص به هنگ یکم تفنگداران دریایی ، وارد آورد . اما در ساعت 09:00 ، سربازان و تانک ها در هر دو ساحل پیاده شدند . ورود لشکر 77 پیاده نظام ، به خشکی ، سخت تر بود . سربازان آمریکایی ، پس از خروج از وسایل نقلیه آبی-خاکی ، به سختی در آب ساحلی ، از کنار تپه های دریایی ، حرکت می کردند . افرادی که در دو ساحل مستقر شدند ، مورد آماج آتش شدید ژاپنی ها قرار گرفتند و سر جای خود میخکوب شدند و پیشروی اولیه در داخلی جزیره برای آمریکایی ها ، بسیار کند پیش می رفت .



تفنگداران دریایی ایالات متحده در ساحل جزیره گوام


شب هنگام ، آمریکایی ها تا عمق 2000 متر از سر ساحل پیشروی کردند . ضد حمله های ژاپنی ها در چند روز اول جنگ گسترده بود که اغلب شب هنگام با استفاده از تاکتیک های نفوذ ، صورت می پذیرفت . چندین بار آن ها در دفاع آمریکایی ها شکاف ایجاد کردند و آن ها را با متحمل شدن تلفات سنگین نیرو و تجهیزات ، به عقب راندند . سپهبد تاکشی تاکاشینا ، فرمانده قوای ژاپن در 28 جولای کشته شد و سپهبد هدیوشی اوباتا ، فرمانده مدافعین ژاپنی در جزیره گوام شد .

تامین تدارکات برای آمریکایی ها ، در روزهای اول نبرد ، دشوار بود . کشتی ها که لنگر می گرفتند نمی توانستند نزدیک صخره ها شوند . چند صد متری ساحل وسایل نقلیه آبی-خاکی اندک بودند . هرچند ورودی ساحل دو طرف شبه جزیره اورت در 25 جولای ، فرودگاه اورت و بندر آپرا در 30 جولای تصرف شده بودند .

ضدحملات علیه سواحل تحت کنترل آمریکا و همچنین حملات شدید دیگر ، ژاپنی ها را خسته کرده بود . در اوایل آگوست ، ذخیره غذایی و مهمات ژاپنی ها در جزیره گوام ، به پایان رسید و آن ها تنها تعدادی تانک آسیب دیده داشتند . هیدیوشی اوباتا ، نیروهایش را از جنوب جزیره گوام به عقب کشید و برای موضع گیری در کوهستان مرکزی و بخش شمالی جزیره ، طرح ریزی کرد . اما تجدید قوا و تقویت نیروها غیر ممکن بود ، زیرا آمریکا بر هوا و دریای جزیره گوام کنترل کامل داشت ، پس تنها امید هیدیوشی اوباتا این بود که شکست را فقط چند روز عقب بیندازد .

بارش باران و جنگل انبوه ، شرایطی دشواری را برای آمریکایی ها به وجود آورده بود ، اما پس از حملاتی به کوه بریگادا از دوم تا چهارم آگوست ، خطوط ژاپنی در هم شکست ؛ بقیه نبرد در شمال جزیره ادامه یافت . همانند دیگر نبردهای اقیانوس آرام ، ژاپنی ها از اسارت در برابر دشمن را ننگ دانسته و هرگز تسلیم نیروهای آمریکایی نشدند تا اینکه تقریبا همگی کشته شدند . در دهم آگوست ، پس از سه هفته طولانی نبرد خونین و سرسخت ، مقاومت ژاپنی ها از هم پاشید و جزیره گوام توسط نیروهای آمریکایی " امن " اعلام شد . هفته بعد هیدیوشی اوباتا ، برای اجتناب از حقارت و تسلیم شدن در برابر دشمن ، اقدام به خودکشی کرد .


 بعد از جنگ :

چندین سرباز ژاپنی در جنگل مستقر شدند . در 8 دسامبر سال 1945 ، سه تفنگدار دریایی آمریکایی از کمین مورد هدف قرار گرفته و کشته شدند . در 26 ژانویه سال 1972 ، شوئیچی یوکوی توسط شکارچیان پیدا شد ، او به تنهایی 27 سال در غار زندگی کرده بود ...

پس از این نبرد ، جزیره گوام تبدیل به پایگاهی برای عملیات های متفقین شد . 5 فرودگاه بزرگ توسط گردان ساخت و ساز آمریکایی ها بنا شد و بمب افکن های بی-29 سوپرفورترس آمریکایی از جزیره گوام به سوی اهدافشان در غرب اقیانوس آرام و یا جزایر سرزمین اصلی ژاپن ، پرواز می کردند .



این نقشه ، نمایانگر پیشروی ها در نبرد دوم گوام است .




اطلاعات کلی نبرد :

نبرد دوم گوام ، از رشته نبرد های اقیانوس آرام در جنگ جهانی دوم

زمان نبرد : 21 جولای تا 10 آگوست سال 1944

محل : جزیره گوام ، واقع در جزایر آتشفشانی ماریانا در اقیانوس آرام

طرفین درگیر : ایالات متحده آمریکا و امپراطوری ژاپن

نتیجه : پیروزی ایالات متحده آمریکا و اشغال جزیره گوام

فرمانده ایالات متحده آمریکا در این نبرد : روی گایگر

فرماندهان امپراطوری ژاپن در این نبرد : تاکشی تاکاشینا و هیدیوشی اوباتا

نیروهای آمریکا : 36000 نفر

نیروهای امپراطوری ژاپن : 22000 نفر

تلفات آمریکا : 1747 کشته و 6053 زخمی

تلفات امپراطوری ژاپن : 18040 کشته و 485 اسیر ( از بقیه اطلاع دقیقی در دست نیست و گفته ها متفاوت است )




مترجم : بهرام چوبین / انجمن تاریخ رایش