آزمون رورشاخ و اختلال شخصیت مرزی

[mozhgan.s]

در بررسی ارتباط بین رورشاخ و اختلال شخصیت مرزی تا حدی نتایج محکمی بدست آمده است. برای مثال ، آکلین (۱۹۹۵) مشخص کرد که بیماران این گروه به طور خاص چندین ویژگی متمایز را در رورشاخ نشان می دهند. این آزمون در ارزیابی دقیق و آشکار کردن ساختار زیربنایی ، خصوصیات عاطفی و بیانگر دنیای درونی بیماران مرزی و نقش بی همتای آن در مشخص کردن پویای های درونی بیماران مرزی که در ابزار تشخیص گذاران سرآمد است نقش دارد.در یک مطالعه ، چندین گروه از بیماران بستری مقایسه شدند که شامل (۵۱ بیمار مرزی ، ۱۴ بیمار اسکیزوتایپی ، ۱۷ بیمار با حالت ترکیبی مرزی-اسکیزوتایپی و ۳۰ بیمار که در مرحله اولیه اسکیزوفرنی بودند) با ۲۰ بیمار نرمال مقایسه شدند که تمام بیماران بستری نمرات بالاتری را در مقیاس اختلال فکر رورشاخ نشان دادند.لادولف و ویستن(۱۹۹۳) مقایسه ای را مابین ۳۵ دختر بزرگسال مرزی با ۱۷ افسرده و دختران غیر مرزی انجام دادند که دختران مرزی نمرات بالاتری را از دختران افسرده در مقیاس وابستگی دهانی و پرخاشگری دهانی رورشاخ کسب کردند.ریچمن و سولوکف (۱۹۹۲) ، ۲۰ بیمار سرپایی با اختلال شخصیت مرزی را با ۲۰ بیمار سرپایی نوروتیک مقایسه کردند که مشخص شد که گروه مرزی نمرات پائین تری را از گروه نوروتیک در مقیاس سطح رشدی کسب کردند.در مطالعه ای نشان داده شد که یافته های رورشاخ در حیطه ی آسیب روانی افراد دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی شاخص های بیشتری را در ارتباط با سازماندهی شخصیت مرزی و خودشیفته ایجاد می کند و نشان دهنده ی دلبستگی و اضطراب کم در بیماران دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی بدون آسیب روانی است.