دکتر Mendenhall به نقش پروتئینی به نام transcription activator-like effector در تغییر و ویرایش اپی ژنوم وهمچنین خاموش یا روشن کردن ژن ها و اثرات آن در درمان بسیاری از بیماری ها پی برد.
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکتر Mendenhallبر روی مدل تشکیل خون در zebrafish و پیوند مغز استخوان و خون بند ناف تحقیقاتی را انجام داده است. همچنین ایشان در هاروارد بر روی چگونگی عملکرد ژنوم انسان مطالعات خود را ادامه داد. هفت سال بعد دکتر Mendenhall در دانشگاه Alabama در Huntsville بر روی چگونگی تثبیت ژنوم توسط قسمت های خاصی از ژنوم انسان تحقیقاتی را انجام داد. به گفته ایشان، اپی ژنوم به ژنوم می گوید که چه کار باید بکند، چه زمانی و کجا آن را انجام دهد. همچنین ازعواما القایی ومهارکننده مانند سوییچی جهت روشن و خاموش کردن ژن برای انجام آن استفاده می کند. برای مثال زمانی که ما می خواهیم سلول قلبی بسازیم نباید ژن های سلول کبدی روشن باشد و ژن های مخصوص سلول قلبی باید روشن شود. در حالیکه همیشه این اتفاق نمی افتد.
به دو دلیل یک ژن نمی تواند روشن شود: یکی اینکه عامل القایی آن را روشن نمی کند و دیگری آنکه مهارکننده آن را خاموش می کند. این حالت بیشتر در اختلالات و بیماری هایی مانند سرطان مشاهده می شود. تا زمانی که عملکرد اپی ژنوم مشخص نشده باشد، تعیین کارکرد صحیح آن غیر ممکن است. دکتر Mendenhall یک نوع پروتئینی را ایجاد کرد که می تواند به طور کامل به DNA سلول متصل شود و اپی ژنوم را خاموش نماید. پروتئینی به نام transcription activator-like effector به آنزیم های خاصی که می توانند به صورت شیمیایی اپی ژنوم را طی فرآیندی به نام ویرایش اپی ژنوم تغییریا غیر فعال سازند، متصل می شود. هدف، استفاده از اپی ژنوم جهت تشخیص عملکرد دقیق این سوییچ ها و جلوگیری از بیماری ها می باشد. اگر بیماری ژنتیکی بدلیل جهش در DNA ایجاد شود، این اختلال در تمامی سلول ها و در نسل بعد مشاهده می شود که تغییر آن بسیار مشکل می باشد. اما اگر بیماری بدلیل عدم عملکرد صحیح اپی ژنوم رخ دهد، امید به تغییر این شرایط خاموش روشن شدن ژن ها وجود دارد.


منبع : بنیان