آشنایی با ادوات جنگی برای کاربران تازه وارد

[M@hdi42]

آشنایی با ادوات جنگی برای کاربران تازه وارد



این مطلب درمورد چند موشک ایرانی هست که در باره هرکدوم چند توضیح کوتاه وجود داره تا بتونید بدون صرف وقت زیاد بیشترین اطلاعات رو داشته باشید.امیدوارم این مطلب تایید بشه.و هیچگونه مطلب و نظر و گرایش سیاسی رو شامل نمیشه.
برسیم به کارمون: اولین موشکی که میخوام خدمتتون معرفی کنم موشک زلرال هست !
اول از همه بررسی باشگاه خبرنگاران رو میخونیم:


"زلزال" پايگاههاي نظامي آمريکا را به آتش ميکشد
موشک زلزال 3 از متفاوتترین موشکها هنگام پرتاب است و میتوان در اين زمينه به قرار گرفتن 4 موتور بسیار کوچک در اين موشک که اقدام به تثبیت موقعیت موشک میکنند، اشاره کرد.
به گزارش خبرنگار دفاعي - امنيتي باشگاه خبرنگاران، موشکهای زلزال(زلزال 1، زلزال 2 و زلزال 3) از نوع موشکهای بالستيک کوتاه برد و زمين به زمين هستند که از سوخت جامد استفاده ميکنند.

موشک زلزال 1 درسال 1369 با برد 150 کيلومتر به توليد انبوه رسيد.
موشک زلزال 2 با برد 210 کيلومتر و موشک زلزال 3 با برد حدود 400 کيلومتر، از قويترين موشکهاي خانواده زلزال هستند که در سال 1372 به توليد انبوه رسيدند.

موشک زلزال 2 یک موشک غیر هدایت شونده توپخانهای است. این موشک 610 میلیمتری، میتواند کلاهکی جنگی به جرم 600 کیلوگرم را حمل کند.


درباره موشک زلزال، اطلاعات زيادي در دست نيست اما اين موشک را میتوان یک نمونه کامل شده نازعات دانست، زیرا شکل خروجی موتور، طریقه هدایت و تک مرحلهای بودن آن یکسان است.

موشک زلزال 3 از متفاوتترین موشکها هنگام پرتاب است و میتوان در اين زمينه به قرار گرفتن 4 موتور بسیار کوچک در اين موشک که اقدام به تثبیت موقعیت موشک میکنند، اشاره کرد.

موشک زلزال 3 قابليت هدف قرار دادن و انهدام پايگاههاي نظامي آمريکا در منطقه را دارد.
* * * * * * * * *
و اما بررسی ما :

در نيروي موشكي ايران راكتها نقشي بارز و مهم دارند.بي ترديد هيچ كدام از كشورهاي متخاصم نميتوانند اين نيروي راكتي بسيار بزرگ و ويرانگر را ناديده بگيرند.


راكت در اصطلاح فني به موشكي گفته ميشود كه در طول مسير پرواز از هيچ سيستم هدايت پيشرفته اي بهره نميبرد و تنها سامانه هدايتي آنها با استفاده از نشانه روي بالستيك از روي سكوي شليك است.

برخلاف راكتها كه هيچ سامانه هدايتي بارزي ندارند موشكها براي اصابت دقيق به هدف داراي سيستمهاي نشانه روي و هدايت توسعه يافته اي هستند و با استفاده از رايانه ها- شتاب سنجها- و ژيروسكوپها و... قادرند مسير خود را اصلاح كنندو دقت اصابت را به نحو چشمگيري افزايش دهند.

نيروي راكتي معمولا در رديف نيروي توپخانه اي قرار دارند چون بيش از آنكه يك نيروي موشكي باشند يك نيروي توپخانه اي هستند كه با استفاده از راكتهاي برد بلند خود قادرند از مسافتهاي دور اهداف دشمن را زيرآتش سنگين و ويرانگر قرار دهند.

البته اين نكته نيز ناگفته نماند كهگاهي براي افزايش دقت سامانه هاي ابتدايي هدايت روي اين راكتها نصب ميشود. ولي در كل سرعت بالاي اين راكتها امكان انحراف سمت گيري اوليه را از آنها ميگيرد و دقتي قابل تحمل را فراهم ميكند.

براي يك كشور در حال توسعه با نيروي موشكي جوان داشتن يك ناوگان بزرگ راكتي برگ برنده اي قابل توجه در برابر دشمنان بزرگ و مجهز به شمار ميرود.

فلسفه وجودي راكتهاي زلزال نيز بر همين اساس است. تقريبا چند دليل را تحليلگران براي وجود اين راكتها عنوان كرده اند:

1- ارزانتر بودن آنها نسبت به موشكها.

قيمت يك موشك در كلاس اسكاد 300 كيلومتري و با كلاهك يك تني حدود 10 برابر يك راكت زلزال با كلاهك 600 كيلوگرمي و برد 400 كيلومتري است.

2- آسان بودن توليد.

بزرگترين و پرهزينه ترين بخش موشكها سامانه هدايت آنهاست.اين سامانه ها براي نصب بر روي يك موشك نياز به فضا و طراحي خاصي دارند در حاليكه راكتها اين دردسر را ندارند و با روشي ساده ميتوان آنها را توليد كرد. هر چند دقت آنها نسبت به موشكها بسيار نازلتر است.

3- اجراي آتش سنگين روي اهداف دشمن .

اگر مثلا ايران بخواهد هدفي را در نزديكي مرزها هدف قرار دهد ميتواند با استفاده از راكتهاي نيرومند آتش ويرانگري را روي آن ايجاد كند.

4- بي اثر كردن سامانه هاي ضدموشكي .

يك راكت بسيار ارزان توليد ميشود و پيچيدگي موشكها را ندارد .ضمن اينكه برد و قدرت بالايي دارد . چنانچه در منطقه اي سامانه ضدموشكي دشمن بسيار فعال باشد براي خنثي كردن تاثيرات آن ميتوان از اصل فريب استفاده كرد. براي اصل فريب نيز نياز داريد كه از سيستمهايي گول زننده و در عين حال ارزان استفاده كنيد. راكتها نيز مانند موشكها پرواز ميكنندو شباهت زيادي به آنها دارند. پس عاقلانه تر اينست كه اگر يك موشك ارزشمند هدايت شونده به سمت چنين اهدافي شليك كرديد حتما براي فريب و ويراني بيشتر آن را در معيت چند راكت با برد مشابه شليك كنيد.

بعد از اين مقدمه كوتاه اكنون نگاهي بهتر به زلزال مي اندازيم

اطلاعات اندكي در مورد تواناييهاي اين راكت وجود دارد بخصوص اينكه ايران سيستمهاي با تشابه اسمي ديگري نيز دارد.به هرحال اطلاعات منتشره نشان ميدهد كه زلزال راكتي سوخت جامد است كه در داخل ايران طراحي وتوسعه داده شده است. بعلت اينكه برد كوتاهي دارند و فاقد سامانه هاي هدايت هوشمند هستند. اما فناوري نهفته در ساختار آنها پايه اي براي فناوري موشكهاي بزرگتر سوخت جامد ايران ميباشد كه با نام موشك سجيل مشهور است.

اولين بار در سال 1997 وجود اين راكتها اعلام شد و درسال 1998 در يك رژه نظامي تعدادي از اين راكتها به نمايش در آمدند.اما برآوردها نشان ميدهد كه اين راكتها اولين بار درسال 1994-1995 تكميل شدند.

در طراحي زلزال ايران به شكل گسترده اي از فناوري موشك چيني B-611 بهره گرفته و به لحاظ ججم و توانايي شباهت بسياري به آن دارد.

واضح است كه سوخت مورد استفاده در اين موشكها قدمي بزرگ در فناوري موشكي ايران بود. ترجيحا نيز امكان دارد ايران با كمك چينيها اين موشك را توسعه داده باشد.

برخي منابع ديگر اما معتقدند كه راكتهاي زلزال نمونه هاي تغيير يافته ازراكتهاي لونا-امLONA-M اتحاد جماهير شوروي هستند اما تاكنون سند محكمي بر اين نظزيه بدست نيامده است.

راکتهای زلزال در ایران با بردهای متفاوتی از 125 تا 400 کیلومتر تولید میشوندو تمام آنها قادر به حمل کلاهک استاندارد 600 کیلوگرمی هستند. زلزال -1 8.32 متر طول دارد و قطر آن هم 0.61متر است. این راکت وزن پرتابی معادل 2950 کیلوگرم دارند و برد آنها 120 کیلومتر است.

راکت زلزال-2 هم ابعادی مشابه زلزال-1 دارد اما وزن آن 3400 کیلوگرم است و برد آن نیز حدود200 کیلومتر است.

در سپتامبر 1999 ایران نسل جدیدی از این راکتها را با نام زلزال -3 به نمایش گذاشت و اعلام شد که برد آن بین 150 تا 200 کیلومتر است.گزارشهای تایید نشده در سال 2001 اما گزارش دارد که این راکت به نوعی سیستم هدایت اینرسیایی ساده مجهز است و برد آن نیز 400 کیلومتر است.

بر اساس برخی گزارشها ایران رزمندگان حزب الله را به این راکتها مجهز کرده و احتمالا حزب الله حدود220 راکت زالزال را در سال 2004 از ایران دریافت کرده است. کما اینکه تعداد زیادی از این راکتها به همراه موشکهای فوق مدرن فاتح 110 به پایگاههای ارتش سوریه در بقاع منتقل شده و ذخیره شده اند.

ایران همچنین در سال 2001 با این راکتها پایگاه استقرار منافقین در پادگان اشرف را مورد حمله قرار داد.البته این موشک تا سپتامبر 2004 علنا آزمایش نشدند. در سالهای اخیر هم نمونه هایی از این راکتها بصورت انبوه آزمایش شدند که تمام آزمایشات موفقیت آمیز بوده است.

اولین نمونه زلزال موسوم به زلزال-1 در جنگ ایران و عراق امتحان خوبی پس داد. این نمونه حدودا 130 کیلومتر برد دارد و شلیک دهها فروند از این نمونه به سمت مناطق و اهداف نزدیک به مرز ایران باعث کاهش حملات موشکی عراق به شهرهای ایران شد.

ایران همچنین در سالهای اخیر با تولید لانچرهای جدید بیش از یک فروندی برای این راکتها قدرت عملیاتی آنها را بیشتر کرده است. از این لانچرها همچنین برای شلیک موشکهای فاتح-110 و نازعات نیز میتوان بهره برد. در رژه 31 شهریور امسال(1391) نیز یک نمونه از لانچرهای دوفروندی سیار موشکهای فاتح 110 و به احتمال فراوان موشک ضدکشتی خلیج فارس نیز به نمایش در آمد. فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز چندی پیش از دقت 50 متری راکتهای زلزال خبر داد که خبری نگران کننده برای دشمنان ایران است. چنین راکتی با دقت 50 متر و برد بیش از 200 کیلومتر با توجه به تولید انبوه آن و شلیکهای همزمان میتواند عملا تاثیرات سامانه های دفاع موشکی آمریکا در خلیج فارس و فلسطین اشغالی و ترکیه را به حداقل برساند و راه را برای دیگر موشکهای ویرانگر ایرانی بازکند.

* * * * * *
و حالا میریم سراغ موشک بحث بر انگیز سجیل و توانایی های اون در برابر گنبد آهنی و نظر کارشناسان غربی در مورد اون:

توانایی موشک سجیل برای عبور از گنبد آهنین
وی اذعان میکند که ایران در ردیف برترین کشورهای جهان در زمینه طراحی و ساخت ماشینهای حامل موشک است و قطعا موفقیت این کشور در ساخت ماشینهایی با طول دو برابر فعلی برای پرتاب موشکهایی بلندتر و سنگینتر دور از دسترس نیست.
انتشار: ۲۱ مهر ۱۳۹۲
کارشناس علوم نظامی آمریکا، سجیل را موشکی میداند که زمان درگیری نظامی میان صهیونیستها و ایران، این رژیم را فلج خواهد کرد و سرعت در پرتاب و دقت این موشک را برگ برنده سجیل در برابر سامانه گنبد آهنین میخواند.

به گزارش تسنیم، در گزارشهای قبلی به سیر تحول و علل کاربردهای سوخت مایع و جامد در موشکها اشاره کردیم و عنوان کردیم که یکی از قدرتمندترین موشکهای نظامی سوخت جامد ایران سجیل است و در ادامه به بررسی فنی موشک برد بلند و دو مرحلهای سجیل با سوخت جامد از دیدگاه متخصص علوم دانشگاه ام.آی.تی آمریکا پرداختیم.

در این بخش نیز به ادامه گزارش قبل و بررسیهای پوستل کارشناس علوم دانشگاه فنی ماساچوست درباره موشک سجیل از دید مقایسهای میپردازیم.

در تصویر نشان داده شده در زیر در واقع یک مقایسه ابعادی بین موشکهای نظامی و غیر نظامی جمهوری اسلامی ایران از دید پوستل انجام گرفته که در آن موشک ماهوارهبر سفیر در کنار موشکهای نظامی از جمله شهاب و سجیل به نمایش در آمده است.

ماهوارهبر «سفیر»

کارشناس علوم نظامی آمریکا بر این باور است که براساس ابعاد این موشک میتوان برد آن را نیز حدس زد و بر این اساس صحت گفته ایران پیرامون برد و میزان حمل کلاهک جنگی آن توسط ایران تایید میشود.

وی میافزاید که برد 2000 کیلومتری و کلاهک 1000 کیلوگرمی آن برای این برد کاملا واضح است.

در تصویر بعد که در زیر نشان داده شده، مقایسهای بین برد موشکهای نظامی ایران براساس میزان وزن کلاهک صورت گرفته است.

این تصویر نشان میدهد که برد موشک شهاب 3 اولیه با وزن کلاهک 800 کیلوگرم حدود 1000 کیلومتر است و این در حالی است که شهاب 3 ارتقا یافته با همین وزن کلاهک میتواند 1250 کیلومتر را بپیماید.

البته این تصویر بیانگر این موضوع نیز هست که موشک سوخت جامد سجیل قادر است، کلاهکی به وزن 1500 کیلوگرم را تا برد 1750 کیلومتری منتقل و هدف را نابود کند.


البته نکته دیگری که پوستل به آن اشاره میکند، ماشینهای حمل و پرتاب سجیل هستند که از دید وی ایران توانایی ساخت ماشینهای حمل و پرتاب موشکهای سه مرحلهای نیز دارد.

وی اذعان میکند که ایران در ردیف برترین کشورهای جهان در زمینه طراحی و ساخت ماشینهای حامل موشک است و قطعا موفقیت این کشور در ساخت ماشینهایی با طول دو برابر فعلی برای پرتاب موشکهایی بلندتر و سنگینتر دور از دسترس نیست.

پوستل در بخش دیگری از گزارش خود میگوید که آنچه از بررسیهای فنی موشک سوخت جامد سجیل بدست آمد، نشان میدهد ایران قادر است انواع پیشرفتهتری از موشکهای سوخت جامد برای برد 2000 کیلومتر و کلاهک 1000 کیلوگرم یا حتی سنگینتر طراحی کند اما ایران نیاز نمیبیند که در این راستا برد موشکهای خود را افزایش دهد.

در ادامه گزارش این کارشناس امنیتی و نظامی آمریکا با تصویری به بررسی ابعاد موشک سجیل در کنار تصویر اصلی آن میپردازد.


البته پوستل در ادامه گزارش خود شعاع برد موشکهای مختلف ایران را در مقاله خود به مرکزیت پرتاب مرکز ایران به تصویر کشانده و بار دیگر نیات مغرضانه خود را در برآورده کردن خواست صهیونیستها تکرار میکند.


اما پوستل کیست و مقالات او در اندیشکدههای نظامی آمریکا چه تاثیری دارد؟

تئودور پوستا استاد یهودیالاصل دانشگاه ام.آی.تی آمریکا دارای مدرک دکترای مهندسی هستهای است و تخصص او مطالعه پیرامون موشکها و بررسی تخصصی آنها و همچنین بررسی سامانههای ضدموشک بالستیک است.

وی مسئول بخش یکی از مهمترین آزمایشگاههای نظامی آمریکا، یعنی آزمایشگاه طراحی و ساخت موشک فوق سنگین ام.ایکس 96 تنی است و تخصص فراوانی در بررسی عملکرد کشورها در توسعه کارهای موشکی دارد.

البته پوستل تمرکزی نیز بر سامانههای موشکی دریایی آمریکا داشته و سامانه گنبد آهنین را نیز به دقت رصد کرده است.

وی در گزارش خود نه تنها بر توانایی فراوان ایران بر توسعه موشکهای خودچه با سوخت مایع و چه جامد تاکید کرده بود بلکه عنوان داشته است که ماهوارهبرهای ایرانی طی سالهای آینده توانایی خواهند داشت که از موشکهای ماهوارهبر ساخت هند یا کرهشمالی پیشی بگیرند.

چرا سجیل مورد توجه کارشناسان نظامی آمریکایی است؟

سوخت جامد و امکان توسعه پرسرعت این موشک و ساختار جالب دو کرهای آن از مهمترین عواملی است که پوستل و همکارانش را متوجه سجیل ساخت.

ضمن اینکه ساختار این موشک و امکان سنگینتر کردن و سه مرحلهای شدن این موشک آن را قادر ساخته که بنابه اذعان کارشناسان ام.آی.تی این موشک از برترین موشکهای سوخت جامد در برد 2000 کیلومتر باشد.

بنابراین کلاهک سنگینتر برای این موشک اصلا بعید نیست و امکان طراحی متفاوت برای آن این امکان را برای طراحان موشک در ایران امکانپذیر خواهد کرد تا موشکی را طراحی کنند که برای برد دو هزار کیلومتر کلاهک سنگینتری را حمل کند.

پوستل سجیل را موشکی میداند که زمان درگیری نظامی میان صهیونیستها و ایران، رژیمصهیونیستی را فلج خواهد کرد و سرعت در پرتاب و دقت این موشک را برگ برنده سجیل در برابر سامانه گنبد آهنین میخواند.

نکته مهم از دید پوستل

وی علاوه بر بررسی تخصصی موشک، توانایی ایران را در پرتاب موشکهای برد 2000 کیلومتر به صورت از راه دور و از سیلو را میستاید و عنوان میدارد که ماشینهای حامل موشک در ایران قابلیتهای متفاوتی با نمونههای خارجی خود دارند.

* * * * * * * *
و حالا میرسیم به موشک شهاب 3 و مقابله اسرائیل برابر اون :
البته اول میریم سراغ تحلیل باشگاه خبر نگاران سپس تحلیل خودمون:

رابرت هادليك تحليلگر نظامي انديشكده فارن پالسي پيش از طرح اين سوال که آيا سامانههاي دفاع موشكي اسرائيل آماده است تا به هرگونه پاسخ ايران به حمله نظامي اسرائيل پاسخ گويد، گفت: اين يك آزمايش نيست و پيامد ان براي اسرائيل بسيار هولناک است.

به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران ، به گفته هادليك، در زمينه واكنش ايران به حمله نظامي اسرائيل بايد گفت كه اسرائيل با زرادخانه روز افزون موشكهاي بالستيك ايران مواجه خواهد شد و در ميان اين زرادخانه، اسرائيل به طور اساسي از موشك "شهاب3" ايران هراس دارد كه برد آن 1300 كيلومتر است و مجهز به كلاهك انفجاري يا شيميايي با وزن بين 760 تا 1100 كيلوگرم مي باشد.

مركز تحقيقات كنگره آمريكا فاش كرد كه ايران 25 تا 100 موشك شهاب3 در اختيار دارد كه در مناطق مختلف كشور در زير زمين و سكوهاي پرتاب متحرك در خودروهاي سنگين مستقر شدهاند.

درمقابل، سامانه دفاع موشكي اسرائيل وجود دارد كه براي مقابله با موشك شهاب 3 طراحي شده است و عملكرد اين سامانه و تاثير آن آزمايش شده است اما نگراني از اين است كه اين سامانه قبلا در جنگ واقعي مورد استفاده قرار نگرفته است. رادارها و سامانه هاي هشدار راهدوري نيز كه آمريكا براي تقويت قدرت اسرائيل در رصد موشكها و دريافت اطلاعات درباره اهداف مورد نظر در فلسطين اشغالي مستقر كرده است، به نوبه خود در بوته آزمايش قرار خواهند داشت و ساز و كار همه سامانههاي راداري در جمع آوري اطلاعات و انتقال و پردازش آن درشرايط نبردي عملي در معرض آزمون قرار خواهند داشت.

همچنين سامانه ضدموشکی "آرو2" كه يك سامانه دفاع ضد موشكي بالستيك و اولين موشك توسعه يافته اسرائيل و آمريكا ويژه مقابله و انهدام موشك هاي بالستيك در سطح منطقهاي براي اولين بار در رويارويي واقعي با دهها فروند موشك شهاب 3 قرار خواهند داشت و بايد آگاه بود كه شليك اين موشكها در محدوده گسترده براي فشار بر سامانه آرو و كسب فرصت استفاده از موشكهاي خود – قبل از اقدام اسرائيل در انهدام آنها با حملات هوايي- به نفع ايران خواهد بود.

درهمين راستا، ممكن است سامانه پيشرفته دفاع موشكي "ايجيس" (Aegis) بكارگرفته شود كه نيروي دريايي آمريكا از آن بهره ميبرد و مسئولان آمريكايي در اين مرحله در برابر سوال دشواري درخصوص ورود مستقيم اين سامانه به جنگ قرار خواهند داشت زيرا ورود مستقيم به جنگ از يك منظر منافع آمريكا را در معرض پاسخ انتقامجويانه ايران قرار ميدهد اما از منظر ديگر به آمريكا كمك ميكند تا به همپيمانان خود در اروپا، آسيا و خاورميانه نشان دهد كه شراكت دفاعي موشكي با واشنگتن در صورت لزوم كارساز و موثر خواهد بود.

از سوي ديگر، جنگ اسرائيل و ايران پيامدهاي عميقي در راهبردهاي نظامي و سرمايه گذاريهاي آمريكا در آسيا به همراه خواهد داشت زيرا وزارت دفاع آمريكا در گزارشهاي سالانه خود از مدرن شدن و توسعه توانمنديهاي موشكي چين مكرر سخن مي گويد.

در صورت وقوع جنگ، طراحان نظامي در ارزيابي نظريههاي خود بازنگري خواهند كرد و در صورت موفقيت ايران در ضربه نظامي به تلآويو و اهداف ديگر در اسرائيل؛ اين موفقيت شك و ترديدهايي را ميان تصميم گيرندگان در آمريكا درباره طرحهاي دراز مدت آنها در تمركز بر اقيانوس آرام ايجاد خواهد كرد و اين جنگ همچنين بر بحث و جدل ها در داخل پنتاگون درباره حمايت مالي از سامانههاي ضد موشكي قارهپيما تاثير خواهد گذاشت.


و حالا تحلیل خودمون:


موشک شهاب3
شهاب3 در ادامه روند توسعه موشک های شهاب-1 و 2 و با رویکرد اعمال تغییرات طراحی در سامانه های مختلف بوجود آمد. شباهت های زیادی از نظر فن آوری بین شهاب 2 و 3 وجود دارد، اما شهاب3 پیشرفته تر بوده و از نظر الکترونیک با فن آوری جدید و رایانه هدایتی پیشرفته از نظر سخت افزار و نرم افزار در ساخت آن استفاده شده است. برد این موشک بیش از 1300 کیلومتر عنوان شد که به معنای توانایی رسیدن به سرزمین های اشغالی فلسطین در صورت شلیک از نواحی غربی کشور بود.


نمونه های مختلفی از شهاب3 تولید شده و به خدمت نیروهای مسلح کشور وارد شد که از نظر برد و زیرسامانه ها ارتقاء یافته اند اما همگی یک مرحله ای سوخت مایع بوده و از سامانه هدایت اینرسیایی برخوردارند. کلاهک آخرین نمونه های شهاب3 از نوع جدا شونده است که پس از رسیدن به قوس نزولی در ارتفاع مناسب از بدنه موشک جدا شده و به سمت هدف ادامه مسیر داده و باعث ناتوانی دشمن در انهدام آن می شود.

همچنین انواع مختلف کلاهک از جمله کلاهک بارانی روی این موشک قابل بکارگیری است. طول این نمونه ها حدود 16.5 تا 17 متر بوده و برد آنها تا 1800 کیلومتر در نمونه های نهایی عنوان شده است. جرم کلاهک آنها نیز تا 1000 کیلوگرم برآورد شده است. با توجه به اینکه کمترین فاصله از نواحی غربی ایران تا دورترین نقطه در سرزمین های اشغالی به 1200 کیلومتر نمی رسد خانواده شهاب3 تهدیدی کاملاً جدی برای هر متجاوز و دشمن محسوب می شود.
* * * * * * * *
و حالا موشک عاشورا :


اين موشك كاملاً براساس توانايي هاي داخلي ايران ساخته شده و در اين باره از هيچ كشوري كمكي دريافت نشده است.
موشك بالستيك عاشورا با سوخت جامد كار مي كند و برد آن بين دو هزار تا 2500 كيلومتر است.
موشك دو مرحله اي بالستيك ميان برد عاشورا موشكي است كه مي توان براي پرتاب آن از زيرساخت هاي موشك شهاب 3 استفاده كرد و قابليت حمل چندين نوع كلاهك را دارد.
فناوري بكار رفته در اين موشك كاملاً ايراني است و برخلاف اكثر موشك هايي كه با استفاده از طرح هاي كره شمالي در ايران ساخته شده اند، نوع اخير هيچ شباهتي به موشك هاي كره شمالي ندارد، بلكه شبيه به موشك پاكستاني شاهين است.
«عوزي رابين»، رئيس پيشين اداره دفاع موشكي رژيم صهيونيستي نيز اذعان كرد كه در صورت صحت اطلاعات مربوط به اين موشك، ساخت آن نقطه عطف مهمي در برنامه موشكي ايران خواهد بود.
رابين با اشاره به سوخت اين موشك كه جامد است، گفت: «اين نوع سوخت به شدت از احتمال رديابي پرتاب كننده موشك توسط ماهواره ها و رادارهاي هوايي مي كاهد و اجازه مي دهد كه موشك از نقطه اي به نقطه ديگر منتقل شود.»
اين مقام نظامي رژيم اسرائيل افزود: «اين موشك قابليت پنهان شدن را دارد و آماده سازي آن براي پرتاب نيز نياز به زمان زيادي ندارد.»
* * * * * * * *
و حالا موشک قدر:




موشک بالستیک قدر-110/Ghadr-110
قدر-110 موشک بالستیک با برد متوسط است که توسط ایران طراحی و ساخته شده است.برخی منابع به برد 2500 تا 3000 کیلومتری این موشک اشاره کرده اند با این تفاسیر این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد اسیا را در تیرس توان موشکی ایران قرار می دهد.
ایران این موشک را اولین بار در رژه نیروی مسح خود در سالروزه حمله عراق به ایران به نمایش جهانیان گذارد.
قدر-110 نسخه ی بهبود داده شده ی موشک معروف ایرانی شهاب 3 است.این موشک بر خلاف شهاب 3 از موتوری 2 مرحله ای بهره می جوید که توانایی رسیدن به بردی 2500 تا 3000 کیلومتر را برای ان فراهم می اورد.اعتقاد بر این است که موتور اول این موشک سوخت مایع و موتور دوم این موشک از سوخت جامد بهره می برد.
ایران در سال 2005 میلادی طراحی موتور جدیدی با سوخت جامد را به پایان رساند و بنابر منابع نا معتبر احتمالا از این موتور در طراحی گروهی از موشک ها از جمله Ghadr-110,Ghadr-110A,Ghadr-101 مورد استفاده قرار گرفته است.
البته برخی از وجود دو نسخه از موشک قدر نام برده اند که نسخه دوم ان با نام Ghadr-110 A نامگذاری شده و از موتوری سه مرحله ای سود می برد.از دیگر تفاوت های این نسخه و نسخه A این موشک می توان به طول 19 الی 20+ متری این موشک نسبت به طول 17.5 متری نوع اول اشاره کرد.
منابع غربی طبق سیاست خود موشک قدر را به یک موشک چینی با نام M-18 ارتباط داده و قدر-110 را نوع ارتقا داده شده این موشک چینی معرفی کرده و اعلام داشته موشک های شاهین پاکستان هم در زمره ی این گروه از موشک ها قرار می گیرند.
موشک قدر-110 قابلیت مانور بهتری را نسبت به شهاب 3 دارا می باشد و زمان آماده سازی آن برای شلیک نسبت به نسخ های اولیه شهاب 3 پایین تر بوده و در حدود 30 دقیقه می باشد در حالی که در نسخه های اولیه شهاب این زمان بالغ بر چندین ساعت بود. سر جنگی این موشک ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیك میشود.
بسیاری از منابع غربی این ساخت این موشک را تلاش مخفیانه ایران برای تولید شهاب 4 و دستیابی به موشک هایی با برد بلندتر عنوان ساختند اما ایران این اطلاعات را بارها تکذیب و عنوان کرده است که برنامه ای برای تولید موشک هایی برا برد بیشتر از 2000 کیلومتر را ندارد.
این موشک به همت متخصصین داخلی و در صنایع موشکی شهید همت طراحی و تولید شده است.

نظر نویسنده:
با اینکه مسئولین وزارت و صنایع دفاعی ایران بر برد 2000 کیلومتری موشک های ایرانی تاکید می کنند ولی از شواهد موجود می توان نتیجه گرفت ایران برای دستیابی به موشک هایی با برد بالای 3000 کیلومتر قدم های بلندی را برداشته و توانایی رسیدن به برد 6000 کیلومتری را دارا میباشد.با توجه به ساخت و استفاده از موشک چندکلاهکه(MIRV) نظیر فجر-3 استفاده از این نوع کلاهک در دیگر موشک های ایرانی دور از ذهن نیست.ساخت موشک های متفاوت با بردی تقریبا یکسان شاید ترفندی از سوی ایران برای فریفتن کشورهای غربی و آزمایشات موشکی جدید در سایه ی نام هایی متفاوت با برد هایی یکسان باشد.از این قبیل موشک ها می توان به موشک جدید معرفی شده توسط ایران با نام عاشورا اشاره کرد.
شایان ذکر است با توجه به آزمایش جدید موشکی ایران و پرتاب اولین کاوشکر به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران میتوان بر رسیدن به برد 4000 کیلومتری و بیشتر موشک های ایرانی سهه گذاشت.


خصوصيات Ghadr-110 Ghadr-110A
عملكرد: موشك بالستیک میانبرد(IRBM)
سازنده: صنایع موشکی شهید همت
كشور سازنده: جمهوری اسلامی ایران
پيشرانه: موتور 2 مرحله ای/مایع-جامد موتور 3 مرحله ای
طول: 17.5 - 19 متر 19 - 20+ متر
قطر: 1.4 متر
وزن پرتاب: +25000 كيلوگرم نامشخص
برد: 2000 - 2500 كيلومتر 2500 - 3000؟ کیلومتر
سيستم هدايت: نامشخص
سر جنگی: تک کلاهکه
كلاهك: 550-1150 کیلوگرم 550-760 کیلوگرم
سال ورود به خدمت: 2007
اعتراف به قدرت موشكی ايران از زبان كارشناس آمريكایی:

"رابین تیمرمان" Rubin Temmerman کارشناس نیروی دریایی آمریکا، موشکهای خلیج فارس را یک عامل تغییر بازی در خلیج فارس اعلام کرده است. به گفته این کارشناس، موشک بالستیک خلیج فارس، میتواند اهداف خود در 350 کیلومتری را نابود کند. مانند موشک کوتاهبردتر «فاتح» 110 که خلیج فارس از بر مبنای آن طراحی شده است، از سوخت جامد استفاده میکند که ذخیرهسازی آن آسان بوده و شناسایی موشک را قبل از پرتاب مشکل میکند.

برخی گزارشها حاکی از این موضوع است که این موشک از اطلاعات ردیابی شده توسط هواپیماهای شناسایی استفاده میکند تا اهدافی مانند ناوهای هواپیمابر را نابود کند.

ارزیابی پنتاگون که در آوریل سال گذشته انجام شد و به امضای "لئون پانتا" هم رسید، نشان میدهد که توپخانه ایران در برگیرنده موشکهای بالستیک با جستجوگرهایی میشود که آنها را قادر میسازد به دنبال کشتی بروند.

ناوهای مدرن آمریکا به سامانههای دفاعی پیچیدهای مانند سامانه سپر موشکی مجهز هستند، اما ایران با تکنولوژی که به آن دست یافته است میتواند از چند جهت در یک زمان به سمت ناو حمله کرده و فناوری آمریکا را خنثی کند.
* * * * * * * *
و حالا موشک فجر 3


"فجر 3" موشک رادارگريز ايراني كه موجب نگراني كاخ سفيد شد
موشك بالستيك فجر 3 از نوع موشكهاي ميان برد با سوخت مايع بوده و داراي قابليت رادارگريزي است.

به گزارش خبرنگار دفاعي - امنيتي باشگاه خبرنگاران، موشك بالستيك فجر 3 از نوع موشكهاي ميان برد با سوخت مايع است كه در سال 1385 به ناوگان موشكي ايران پيوست.

موشک فجر 3 به طور همزمان میتواند چند هدف را مورد اصابت قرار داده و از دسترس ضد موشكهاي دشمن با دقت بالا عبور كند.

از قابليتهاي اين موشك گریز از سیستمهای دفاع ضد موشک و رادار است.

پيش از اين، سردار حسين سلامي فرمانده وقت نيروي هوايي سپاه پاسداران در رزمايش پيامبر اعظم از آزمايش موفقيتآميز موشك فجر 3 خبر داده بود.

كلاهک این موشک قادر است روی هر موشكی با برد متغیر نصب شود و به دليل متغير بودن، محدوديتي در برد ندارد به نحوی كه موشک بعد از جدایی از كلاهک به چند موشک كوچکتر تبدیل شده و در آن واحد قادر است چند هدف متحرک را مورد اصابت قرار دهد.


آدام ارلی، سخنگوي وزارت امور خارجه آمريكا پرتاب موفقيتآميز موشك فجر 3 را "موجب نگراني كاخ سفيد" و عصبانيت مقامهاي آمريكايي خوانده بود.

* * * * * * * *
و حالا معرفی اخرین موشک یعنی موشک حوت:

موشك " حوت " پايان امپراطوري ناوهاي هواپيمابر غول پيكر
شايد در نگاه اول به نظر برسد كه هيچ جنگنده يا شناوري جرات نزديك شدن به ناوهاي آمريكايي حاضر در منطقه را به دليل آتش زا بودن نداشته باشند ولي موشك " حوت " با اقتدار كامل امپراطوري ناو ها را از بين برده است و می تواندخسارتی بالغ بر چهار میلیارد و پانصد میلیون دلار بر آمریکا وارد کند.
به گزارش خبرنگار دفاعي امنيتي باشگاه خبرنگاران، موشك ايراني " حوت " يكي از سريع ترين موشك هاي رادارگريز آبي جهان است كه معادل 100 متر در ثانيه سرعت دارد كه حدود 3 برابر بيشتر از آن موشكي سرعت دارد كه آمريكايي ها از داشتن آن به خود مي بالند.
فناوري ساخت چنين موشكي فقط در اختيار ايران و روسيه (موشک اشکوال) است و به حتم در صورت پرتاب 2 عدد از اين موشك ها ناوهای آمريكايي حاضر در خلیج فارس بدون داشتن راه فراري ضربه اي سخت و مهلك متحمل خواهند شد.

همچنين "حوت" علاوه بر پرسرعت و ترسناك بودن توانسته اين ويژگي را داشته باشد كه با بهينه سازي مناسب (كه به همت سپاه پاسداران صورت گرفته است ) دقيقتر از موشك مشابه روسي هدف مورد نظر را ارزيابي كند.



موشك انداز های این موشك كاملا رادار گریز بوده و از دید رادارهای دشمن مخفی می مانند .

در سال 1385 و در رزمایش پیامبر اعظم (ص )3 با آزمایش " حوت " حیرت بیش از بیش جامعه جهانی از قدرت بلامنازع این موشک رقم خورد .

در این رزمایش، اژدری با سرعت 100 متر بر ثانیه(360 کیلومتر در ساعت) ازمایش شد كه این موشك با تولید حبابهای بخار كه از نوك دماغه و پوسته خود خارج می كند لایه ای از گاز در اطراف خود شكل می دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می كند، این اژدربه طور کامل در ایران صنعتی شده و تولید بومی آن 100% است.


هر چند به دليل اينکه اين موشك از هدايت پدافند غيرعامل بهره مي برد و از توضيح و تشريح در خصوص آن خودداري ميكنیم ولي همين قدر كافي است كه بگویيم سرعت متوسط "حوت" 4 برابر اژدر معمولي زير دريايي است.

این موشك قابلیت پرتاب از روی شناور و یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد و با سرعت حدود 50 نات (93 كیلومتر بر ساعت) كپسول پرتاب خود را ترك می كند و با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن كرده و به سمت هدف راهی می شود.

حالا این اصل را در نظر گرفته می شود که شناورهای متوسط و بزرگتر از متوسط هیچ شانسی برای فرار از اژدر حوت ندارند. بنابراین با شلیک دو اژدر حوت( درقسمت بالا اشاره شد) و باصرف هزینه 2 میلیون دلار می توان به آمریکا چهار میلیارد و پانصد میلیون دلار ضرر بزنیم یعنی 900 برابر. البته هر ناو هواپیما بر در اطراف خود همیشه چندین کشتی جهت پشتیبانی تدارکاتی و نظامی و دفاعی دارد. با غرق شدن یک ناو هواپیما بر تمام ناوگان پشتیبانی آن آسیب پذیر می شوند و این یعنی همان بلایی که نیروی دریایی ما در جنگ هشت ساله بر سر نیروی دریایی عراق آورد.


امید وارم مفید واقع شده باشه دوستان
با ارزوی موفقیت
آدولف هیتلر
منابع:
http://iriaf-airforce.blogfa.com/category/37
http://nafez313.blogfa.com/page/tavan.aspx
http://www.mashreghnews.ir/
http://www.yjc.ir/

[M@hdi42]

سام2{گاید لاین}

اس-۷۵ دوینا (С-75) که با نام ناتو سام-۲ (SA-2 Guideline) نیز شناخته میشود، یک سیستم موشکی سطح به هوا برای پدافند هوایی ارتفاع بالای ساخت شوروی است. این سامانه در سال ۱۹۵۷ وارد ارتش شوروی شد و از آن زمان تاکنون بیش از هر سیستم دفاع موشکی دیگری در نقاط مختلف دنیا مستقر شدهاست.
سام-۲ نخستین موشک سطحبههوای تاریخ است که موفق به انهدام یک هواپیمای دشمن شدهاست. این واقعه در اکتبر ۱۹۵۹ با شلیک سه موشک وی-۷۵۰ به سوی یک هواپیمای آربی-۵۷ دی کانبرای ارتش تایوان در ارتفاع ۲۰ کیلومتری صورت گرفت. در آن زمان مقامات چینی برای سری نگهداشتن این موشک آن را به جنگندههای خود نسبت دادند. یک سال بعد این موشک با سرنگونی یک فروند هواپیمای شناسایی آمریکایی یو-2 بر فراز شوروی به شهرت رسید. در سال ۱۹۶۲ نیز استقرار این سیستم موشکی در کوبا به آغاز بحران موشکی کوبا انجامید که دنیا را در آستانه یک جنگ اتمی قرار داد.
نیروهای ویتنام شمالی در ویتنام شمالی از آتشبارهای سام-۲ به طور گسترده برای دفاع از هانوی و هایفونگ استفاده کردند. این موشک در چین نیز با نامهای اچکیو-۱ و اچکیو-۲ تولید شده و کشورهای دیگری نیز به تولید انواع مختلف آن مبادرت کردهاند.
این سیستم موشکی در اصل برای مقابله با بمب افکن های دوربرد آمریکا مانند بی-47 وبی-52 طراحی شده بود و در ارتش شوروی جایگزین توپ خانه های ضد هوایی دوربرد مانند کا اس-۱۹ ۱۰۰ میلیمتری و کا اس-۳۰ ۱۳۰ میلیمتری شد. از دهه ۱۹۸۰ در شوروی این سیستم به تدریج با سامانه موشکی اس-300 (سام-۱۰ و سام-۱۲) جایگزین شد اما هنوز تعدادی از این موشکها و مدل چینی ارتقاء یافته آن با نام اچکیو-۲ در کشورهای دیگر مورد استفاده است.

سام3 {پاچورا}

این سامانه یک سامانه کوتاه برد هست که برای مقابله با اهداف با سطح پروازی زیر 20 متر و باسرعت حدودا 2 ماخ طراحی شده قدرت مانور این سامانه 2 برابر از سام -2 بیشتر است ... حدود 14 جی , سامانه سام 3 دارای فیوز مجاورتی دقیق تا ارتفاع 20 متر است, همچنین موشکی که از سامانه سام 3شلیک میشود 4 متر کوچک تر از موشک سامانه سام 2 است.
سامانه سام 3 یکی از پر کاربرد ترین سامانه های دفاع هوایی بوده, در دهه 80 تا 90 بیشترین مورد استفاده رو داشت! طراحی این سامانه در سال 1960 شروع و در تاریخ 1974 پایان یافت .
نحوه قرار گیری سامانه سام 3 به صورت ستاره ایی است . در مرکز رادار پیش اخطار پی 15 صورت تخت قرار دارد و کنار آن رادار رهگیر SNR 125 low below engagement و در هر سمت جغرافیایی یک لانچر ثابت 4تایی وجود دارد.
یعنی در سمت شمال یک چهارتایی و در سمت شرق یک چهارتایی و در سمت غرب یک چهارتایی و در جنوب هم یک چهارتایی دیگر که سامانه ایی 4 لانچر با 4 موشک را تشکیل میدهد که جمعا میشود 16 موشک است.

سام4 {کروگ}
سامانه 2K11-krug با نام ناتو سام 4 این سامانه در دهه 60 تا 70 میلادی طراحی شد. از دهه 80 در کشور های عضو شوروی سابق کار گذاشته شد هدف از ساخت این سامانه انهدام موشک های زد رادار همانند standard arm , harm و همچنین موشک های بالستیک بوده است .
مکانیزم تشخیص و هدف گیری این سامانه بسیار پیشرفته تر از سامانه های سام 2 و سام 3 و سام 5 است دلیل ناشناخته موندن این سامانه ندادن این سرویس به کشور های دیگر بود.
اخرین سرویس این سامانه در کشور مجارستان تا سال 2000فعال بود که بعد از روی کار امدن سامانه های جدید این سامانه تعطیل شد این سامانه از 2 رادار تشکیل شده است.


سام5{گامون}
اس-200سامانه ای است که در طی جنگ سرد خوش درخشید و بدون شک اس-200عاملی بازدارنده در برابر بمب افکن ها و هواپیما های آواکس دشمن،خواهد بود.این سامانه بعد ها در اختیار الجزایر،هند،ترکمنستان،اوک راین،ازبکستان،سوریه،قزاقس تان،کره شمالی و کشور عزیزمان ایرن قرار گرفت.کارشناسان نظامی ایران توانسته اند این سامانه را طوری بروز رسانی کنند که طراحان روسی متعجب شوند.
تاریخچه سامانه اس-200 که ناتو آن را با نام سام5(SAM-5)می شناسد،یک موشک سطح به هوای برد بلند و متوسط است که در دهه60میلادی به منظور محافظت از محدوده وسیعی در برابر حملات هوپیما های بمب افکن یا هواپیماهای استراتژیک دیگر ساخته شده است.هر گردان نظامی شش سکوی پرتاب از این موشک همراه با یک رادار کنترل آتش را دارا است و جالب است بدانید که طول این موشک غول پیکر تقریبا به11متر برابر با 35فوت می رسد،سامانه کنترل آتش این موشک نیز قابلیت لینک شدن به رادار های دور بردتر را نیز دارد.
سوخت؛هر موشک از قدرت چهار راکت کوچک که حاوی سوخت جامد هستند و متصل به خود موشک هستند بهره می برد.3الی5ثانیه پس از شلیک موشک،چهار راکت فرعی متصل به موشک پس از سوختن مواد درونشان از موشک اصلی جدا شده و سپس موتور تکمیلی موشک که 67D5نام دارد،به مدت51الی150ثانیه فعال می شود.این موتور از نوعی سوخت مایع به نام 02-TGاستفاده می کند که از فرمول شیمیایی خاصی ساخته شده است.این سوخت ترکیبی از گاز نیتریک اسید است که با نیتروژن اکسید و فسفرید اسید و هیدروکلرید اسید غنی شده است.


سام6 {گینفول}
پروژه ساخت این موشک در دهه ۱۹۵۰ آغاز شد. اولین تست آن در سال ۱۹۶۱ انجام گرفت که مشکلاتی از جمله نقص موتور آن آزمایش را ناموفق کرد. ولی سرانجام پس از رفع نواقص در سال ۱۹۶۶ با موفقیت آزمایش شده و سپس به تولید انبوه رسید. در سال ۱۹۷۷ هم نوع ارتقا یافته این موشک با موفقیت آزمایش شد که تواناییهای بیشتری نسبت به نوع قبلی دارا بود. در ضمن نوع مخصوص نیروی دریایی این موشک با کد سام-ان-۳ شناخته می شود. به هر حال این موشک هم اکنون نیز جزو خطرناکترین سیستمهای پدافند ضد هوایی محسوب می شود که در صورت استفاده صحیح دقت آن تقریبا ۸۰ – ۹۵ ٪ است. لازم به ذکر است که در جنگ ۱۹۷۳ بین اعراب و اسراییل ، مصر با استفاده تقریبا حرفه ای از این موشک ۶۴ فروند جنگنده اسراییل را تنها با شلیک ۹۵ موشک سرنگون ساخت!

سام20

اس-۳۰۰ (به:روسی С-300) یک سامانه موشکی سطحبههوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاعهاست و در واقع نوع تکمیلی سامانه پدافندی ارتفاع بالای اس-200 به شمار میرود که در اواخر دهه ۱۹۷۰ توسط شرکت همکاریهای صنعتی آلماز برای نیروی دفاع هوایی شوروی ساخته شد. مدلهای مختلف این موشک در سازمان ناتو با نامهای سام ۱۰، سام ۱۲ و سام ۲۰ شناخته میشوند.
اولین مدل این موشک با نام اس-۳۰۰ پی برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ در شوروی عملیاتی شد، هرچند تکامل آن از سال ۱۹۶۹ به منظور ساخت موشک سطح به هوایی با برد ۷۵ کیلومتر که هم در نیروی زمینی و هم در نیروی دریایی استفاده شود، آغاز شده بود. این موشک در ابتدا برای رهگیری هواپیماها و موشک های کروز ساخته شده و بعدها توانایی رهگیری موشک های بالستیک نیز به آن افزوده شد.
اس-۳۰۰ پیامیو (S-300PMU) یکی از مرگبارترین موشک های زمین به هوای قابل استفاده در تمامی ارتفاعها به شمار میرود که توانایی پیگیری همزمان ۱۰۰ هدف و درگیری با ۱۲ هدف را دارد. زمان آمادهسازی آن حدود ۵ دقیقه است و موشک های آن از نوع انبارشونده است که مانند مهمات معمولی نیاز به هیچگونه نگهداری در مدت عمر مفید خود ندارند. اس-۳۰۰ شباهت زیادی با سامانه پدافندی آمریکایی ام ای ام- 104 پاتریوت دارد. مدلهای پیشرفتهتر اس-۳۰۰ توانایی اجرای تاکتیک «بزن دررو» را دارند که بقاپذیری آنها را در شرایط جنگی افزایش میدهد و در شرایط ویژه میتوانند به عنوان یک سلاح تهاجمی عمل کنند؛ برای مثال موشکهای اس-۳۰۰ چینی مستقر در تنگه تایوان توانایی حمله به فضای هوایی تایوان را دارند و تهدیدی برای تمامی هواپیماهای آمریکایی به شمار میروند که ممکن است در درگیری احتمالی به کمک این کشور بیایند؛ به جز هواپیماهای فوقالعاده رادارگریز بی-2 و جنگنده اف-22 راپتور . به همین جهت پیشبینی میشود که مأموریت حمله وسیع به سیستمهای اس-۳۰۰ به جنگندههای اف-۲۲ واگذار شود. اس-400 با نام ناتو سام-۲۰ سیستم موشکی تکاملیافته اس-۳۰۰ است که در سال ۱۹۹۹ معرفی و از سال ۲۰۰۶ وارد فعالیت در ارتش روسیه شدهاست.

سام-21

سامانه زمین به هوای اس-۴۰۰ "پیروزی" - (Triumf) ( روسی : C-400 «Триумф») نسل جدید سیستم پدافند هوایی روسیه است که توسط "مرکز طراحی روسیه" (Almaz Central Design) طراحی شده و به عنوان یک بهبود از خانواده پدافند هوایی اس-300 بشمار میرود.
اس - ۴۰۰ در نام گذاری ناتو با نام اس آ-۲۱ (SA-21) شناخته میشود، این سیستم قبلاً با نام اس-۳۰۰ پ م او-۳ (S-300PMU-3) شناخته میشد.این سامانه زمین به هوا قابلیتهای سیستمهای دیگر از سری اس-300 را به چالش میکشد و برد آن حداقل دو بار بیشتر از برد ام ای ام-104 پاتریوت (MIM-104 Patriot) است.
به گفته منابع روسی و دیگر کشورها ، اس-۴۰۰ قادر به تشخیص ۱۰۰ هدف به طور همزمان و درگیر شدن با ۱۲ هدف به طور همزمان از محدودهٔ ۴۰۰ کیلومتری است، این هدفها میتوانند از جمله هواپیما، موشکهای کروز و موشکهای بالستیک باشند .
اس-۴۰۰ با داشتن قابلیت ۳ موشک مختلف، بسیار دوربرد ۴۰ان۶ (40N6)، دوربرد ۴۸ان۶ (48N6)، و موشک های با برد متوسط ۹ام۹۶ (​​9M96) قادر به پوشش کل عملکرد مورد نیاز است. هر یک از این موشکها دارای قابلیت های متفاوت است.


* * * * * * * *
2- سامانههای موشکی دفاع هوایی:
** راپییر:
یک موشک سطح به هوای کوتاهبرد است. این سامانه موشکی به عنوان یک سیستم موشکی متحرک برای پدافند ارتفاع پائین مراکز استراتژیک طراحی شده است.
این موشک به قدری موفق بوده که در نهایت جایگزین تمام سلاحهای دفاع هوایی شد. با توجه به اینکه تهدیدات هوایی احتمالی از حملات استراتژیک ارتفاع متوسط به حملات ضربتی ارتفاع پائین تغییر حالت میداد، قابلیت واکنش سریع این سیستم و مانورپذیری بالای موشکهای راپیر آن را به جنگافزار مناسبی برای مقابله با این نوع تهدیدات تبدیل کرده است.

این موشک با طول 2.33 متر و قطر 133 میلی متر و همچنین 45 کیلوگرم وزن، قادر است اهدافی را در برد 400 متر تا 7 کیلومتر را تا سقف 3 هزار متر هدف قرار دهد.
** "مرصاد" در کمین است
سامانه پدافند هوایی میانبرد و ارتفاع متوسط مرصاد متشکل از مرکز کنترل آتش رادار جستجوگر ارتفاع پست جویا، دستگاه حمل و بارگیری موشک، رادار ردگیری هادی، رادار جستجوگر پالسی و ارتفاع بالای کاوش، مجهز است.
سامانه مرصاد قابلیت شناسایی هدف در فاصله 150 کیلومتری توسط، قفل نمودن روی آن در فاصله 80 کیلومتری و مورد هدف قراردادن آن در بیشینه برد 45 کیلومتری را دارد.
برد هدف قرار دادن در سامانههای موشکی بهجز برد رادار، به برد موشک نیز وابسته است که در همین نمونه سامانه مرصاد در صورت بهسازی موشکها یا بکارگیری موشک جدید و دوربردتر، امکان درگیری با اهداف تا 80 کیلومتر نیز ممکن است.

مرکز کنترل و فرماندهی این سامانه کاملا دیجیتال، پیشرفته و مجهز به شبیه ساز و دریافت اطلاعات در شبکه یکپارچه پدافند هوایی برای کشف شناسایی و رهگیری هدف است و با 4 رادار کار میکند.
در این سامانه رادار جستجو و کشف هدف «کاوش»، کارِ یافتن اهداف را بر عهده دارد. رادار جستجوگر ارتفاع پست «جویا» نیز برای کمک به کشف و ردگیری اهدافی که در ارتفاع پایین پرواز می کنند ایفای نقش میکند.
وظیفه ردگیری و قفل روی اهدافی که خطرناکتر تشخیص داده میشود به رادار ردگیر «هادی» سپرده شده و این رادار که سامانه های الکترواپتیکی نیز با آن همراه و هماهنگ شدهاند کار تأمین اطلاعات لازم برای هدایت موشک نیمه فعال راداری را به سمت هدف تا لحظه اصابت به آن را انجام میدهد.
** "رعد"، برق از چشمان دشمن میرباید
برد موشکهای رعد 50 کیلومتر و ارتفاع آن 70 هزار پا است.
پرتابگر سامانه موشکی رعد، یک خودروی 6 چرخه میباشد که شباهت ویژهای به نمونه چرخدار به کار رفته در سامانه سطح به وهوای بوک ام1 و 2 روسی دارد و حامل یک مجموعه سهتایی از موشک رعد است که دو درجه آزادی سمتی و ارتفاعی داشته و در برخی نمونهها مجهز به رادار هم میباشد.

به نظر میرسد، این پرتابگر باید حامل تجهیزات مخابراتی و سامانههای نمایش وضعیت اهداف و تخصیص آنها به هر یک از پرتابگرهای درگیر در هر آتشبار و سامانههای پردازش راداری برای نمونه مربوطه هم باشد.
سامانه رعد به کمک این پرتابگر از مزیت بسیار مهم تحرک کامل برخوردار شده که در قیاس با سامانههای مرصاد و صیاد1 آن را بسیار ارزشمندتر میکند زیرا وجود پدافند متحرک در آرایش دفاعی، قابلیتهای ویژهای در بقاپذیری رزمی ضمن پوشش سریعتر و بهتر مناطق جغرافیایی مختلف ایجاد میکند.
** یا زهرا (س)، سامانهای باهوش
این سلاح پدافندی قابلیت شناسایی، ردیابی و انهدام اهداف هوایی مانند انواع هواپیما، بالگرد و پهپاد را در برد کوتاه دارد.
سامانه متحرک پدافند هوایی یا زهرا(س) قابلیت اتصال به شبکه پدافندی کشور را دارد و قادر است در هر موقعیتی استقرار یافته و به طور موثری ماموریت خود را انجام دهد.
قابلیت درگیری با چند هدف و انهدام آنها به طور همزمان، سرعت عمل بالا و ردیابی کاملا خودکار از دیگر ویژگیهای این سامانه پدافندی است.
موشک ساخته شده در قالب پروژه یازهراء، یعنی شهاب ثاقب با طول 2.93 متر و وزنی حدود 84 کیلوگرم، 740 متر بر ثانیه سرعت دارد.
[IMG][http://www.8pic.ir/images/31187888107821687000.jpg][/IMG]

سامانه "یا زهرا3" در برابر اهداف با سرعت 400 متر بر ثانیه (1.17 ماخ در ارتفاع پائین) و دمای (25 درجه سانتیگراد) 500 تا 8600 متر و در برابر اهدافی با سرعت 300 متر بر ثانیه (0.88 ماخ در شرایط فوق) 10 کیلومتر برد دارد؛ برد این سامانه در برابر بالگردها نیز 11 کیلومتر است.
این موشک با اهدافی تا سقف پرواز 5500 متر و بیشینه سرعت 440 متر بر ثانیه(1.3ماخ) درگیر میشود.
کمترین ارتفاع درگیری با هدف در نمونههای اولیه سامانه کروتال در حدود 30 متر بوده که در مدلهای جدیدتر به حدود 15 متر یا کمتر کاهش یافته و قابلیت این سامانه در درگیر شدن با موشکهای کروز را بسیار افزایش داده است.
** تور ام-1
تور-ام-1، سامانه دفاع هوایی کوتاه برد، ارتفاع پایین و تمام متحرک است. این سامانه برای درگیری مؤثر با انواع اهداف هوایی از جمله هواپیماهای بال ثابت و بالگردهای سرنشیندار و بی سرنشین، موشکهای کروز و حتی بمبها و موشکهای رها شده از هواپیماها در تمام شرایط آب و هوایی ساخته شده است.
بهرهگیری از رایانه کنترل آتش و سامانههای دیجیتال و استقرار موشکها به صورت عمودی و بهرهگیری از سامانه پرتاب سرد، باعث کاهش زمان واکنش سامانه شده است.
در واقع در تور-ام-1 موشکها به صورت عمودی پرتاب کرده و پس از فاصله گرفتن از خودرو تا ارتفاع 15 تا 20 متر موتورهای راکتی کوچکی (تراستر) در نزدیکی دماغه موشک فعال شده و موشک را در جهت هدف قرار میدهد و در همین لحظه موتور اصلی سوخت جامد روشن میشود

برد کشف و ردگیری رادار آن به ترتیب 25 و 20 کیلومتر است. رادار کشف از نوع پالس داپلر با آنتن سهموی و ردگیری از نوع آرایه فازی است که توان شناسایی و تفکیک همزمان 48 هدف، ردگیری مسیر 10 هدف و امکان درگیری همزمان با دو هدف را برای خودروی مربوطه فراهم میآورد.
این سامانه در حال حرکت نیز امکان فعالیت داشته و در زمان کمتر از دو دقیقه به آمادگی عملیاتی کامل رسیده و در کمتر از 6 ثانیه موشک خود را شلیک میکند.
** باور 373؛ جایگزین ایرانی S300 روسی
باور 373 سامانه موشکی زمین به هوای برد بلندی است که توسط متخصصان کشورمان در حال طراحی و ساخت است.
این سامانه مدل بومی شده اس-300 روسیه است و به گفته مقامات کشورمان این سامانه خلاءهای سامانه موشکی اس-300 را برطرف کرده و از سامانه مذکور نیز بهینهتر است.
این سامانه قادر به پاسخگویی تهدیدات در برد کوتاه، متوسط و بلند است.
** حرز نهم
سامانه موشکی کوتاه برد متحرک دفاع هوایی حرز نهم بر مبنای سامانه مشابه اما نیمه متحرک یا زهرا طراحی شده است و مهمترین قابلیت آن نسبت به نمونههای پیشین که البته از ارزش بسیار بالایی نیز برخوردار است، قابلیت تحرک بالاست.

منابع:
http://www.tasnimnews.com/Home/Single/229968

[M@hdi42]

"حوت" و قدرت بلامنازع سپاه در دریا؛ سریعترین اژدر جهان در خلیج فارس
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با در اختیار داشتن سریعترین موشک زیرسطحی جهان (اژدر)، قدرت بلامنازعی در این عرصه محسوب میشود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، در اوایل سال 85 بود که در جریان برگزاری رزمایش پیامبر اعظم(ص)3، ایران یک موشک زیرسطحی را با موفقیت آزمایش کرد. پس از آزمایش این موشک، بسیاری از مقامات نظامی و سیاسی جهان انگشت حیرت به دهان گرفتند که ایران چطور به تکنولوژی ساخت چنین موشکی دست یافته است.

نگاهی به ویژگیهای "موشک حوت" نشان میدهد که غربیها حق داشتند که بهخاطر وجود چنین موشکی، تعجب و یا شاید دچار حیرت شوند.

"حوت" یک موشک زیرسطحی یا همان "اژدر" است که در دریا، از روی ناوچه، ناو و یا زیردریایی شلیک میشود. این موشک سرعتی معادل 100 متر در یک ثانیه، 4 برابر بالاترین سرعتی که برای اژدرها به ثبت رسیده، سرعت دارد.

این موشک بههمت صنایع دفاعی کشورمان بهصورت بومی ساخته شده و فناوری آن هماکنون در اختیار دانشمندان صنایع دفاعی ایران است و یگانهای دریایی سپاه پاسداران هماکنون به این موشک تجهیز شدهاند.

در حال حاضر فقط روسیه با در اختیار داشتن موشک اشکوال (VA-111 Shkval) قادر است که در این عرصه با ایران رقابت کند. البته بنا بر اظهارات یکی از کارشناسان نیروی دریایی ارتش آمریکا، موشک حوت با اژدر اشکوال روسیه تفاوت دارد و نمونه ایرانی از قابلیتهای برتریبخشی نسبت به موشک روسیه برخوردار است.

اطلاعات منتشر شده از موشک حوت، نشان میدهد که این موشک قابلیت این را دارد که در عمق 100متری دریا و توسط زیردریاییها هم شلیک شود. قدرت و سرعت بالای این اژدر، مؤلفهای از قدرت ایران در دریا را به منصه ظهور رسانده است.

بهگفته سردار علی فدوی فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران این موشک 360 کیلومتر در ساعت سرعت دارد؛ با چنین سرعتی و از سوی دیگر با توجه به حجم بزرگ و سرعت نهچندان بالای ناوهای هواپیمابر و کشتیهای غولپیکر آمریکایی در خلیج فارس، شلیک همزمان دهها فروند از این نوع اژدر بهراحتی میتواند یک ناو هواپیمابر را از پای درآورد.

اژدر اشکوال


سردار فدوی دراینباره گفته بود: این اژدر دارای قابلیتهای بالا و منحصر به فردی است؛ موشک "حوت"، سلاحی است که معرفی آن در تاریخ رزمایشهای دریایی بیشترین انعکاس را داشت و تمامی مقامات رسمی کشورهای مختلف، آمریکاییها و همچنین رسانهها و خبرگزاریهای مرجع در جهان به آن پرداختند.

با توجه به قدرت و سرعت بالای "حوت" هیچ امکانی برای دفع و یا فرار از آن وجود ندارد چرا که اگر این موشک از فاصله 1000متری شلیک شود، در 10 ثانیه به هدف اصابت و آن را منهدم میکند لذا فرصتی برای مقابله با آن "وجود ندارد".

پس از آزمایش موفق موشک زیرسطحی حوت و چندین و چند نمونه از موشکهای جدید ایران بهویژه جدیدترین مدل از موشک شهاب در سال 85، رئیس وقت ستاد مشترک ارتش آمریکا گفته بود که این آزمایشها نشان داد ایران به فناوری بسیار پیشرفتهای دست پیدا کرده است.

روزنامه آمریکایی واشنگتن پست هم در همان زمان در گزارشی نوشت: ایران اژدر جدیدی را آزمایش کرده که گفته میشود از سرعت بسیار بالایی برخوردار بوده هیچ کشتی جنگی یا زیردریایی نمیتواند از حملات آن در امان بماند.

غیر از اژدر فوقسریع حوت، ایران هماکنون اژدرهای دیگری همچون یاسین و کوسه را هم در اختیار دارد.

اژدرها اصولا با توجه به اینکه زیر آب حرکت میکنند، باید قابلیتهای فراوانی همچون قدرت پیشران بالا، وزن کم و در عین حال قدرت انفجاری زیاد، اندازه کوچک و. . . داشته باشند تا بتوان آنها را بهعنوان یک اژدر دارای شرایط مناسب معرفی کرد.

در مورد اژدر حوت با توجه به اندازه نهچندان بزرگ آن، سرعت بسیار بالا و قدرت انفجاری مناسب، این موشک زیرسطحی توانسته نام خود را بهعنوان بهترین اژدر جهان ثبت کند، اژدری که نهتنها آمریکا، بلکه کشورهای صاحب فناوریهای نوین نظامی هم تاکنون نتوانستهاند به فناوری آن دست یابند.
منبع:تسنیم


و حالا یک مقاله دیگر:

قین داشته باشید درصورت پرتاب دو عدد از این موشک ها درخلیج تاابدفارس هیچ ناو آمریکا توان فرار را به حول و قوه ی الهی نخو اهد داشت و باید متحمل ضربه ای سخت و مهلک گردد. اژدر حوت ساخت ایران و اژدر shkowal ساخت روسیه بهترین و پرسرعت ترین و درعین حال ترسناک ترین اژدر جهان می باشند و تفاوت بسیارکمی نسبت به یکدیگر دارا هستند و چون ایران هم اکنون هم ازهدایت پدافندغیرعامل بهره می برد ازتوضیح وتشریح این موشک خودداری میکندولی باانتشارمقاله های متعدد معلوم شده که این موشک دقیقا مانند موشک اشکوال با کمی بهینه سازی ها می باشد یعنی حتی ازنمونه ی روسی خود قوی تر و بهتر است، درست مثل کلاشینکف که کلاشینکف ایران و روسیه مانند هم هستند ولی چون ایران روی آن تغییراتی انجام داده لذا کمی از نمونه ی ak47روسی نیز برتر است

در سال 1385 و در رزمایش پیامبر اعظم(ص) موشکی آزمایش شد که باعث حیرت بیش از پیش جامعه جهانی گشت.ایران در این رزمایش اژدری با سرعت 100 متر بر ثانیه(360 کیلومتر در ساعت) را ازمایش کرد. موشک انداز های این موشک کاملا رادار گریز بوده و از دید رادارهای دشمن مخفی می مانند.توان رزمی این موشک برابر با موشک VA-111 Shkval ساخت روسیه است و تنها دو کشور ایران و روسیه فناوری لازم را برای ساخت چنین موشک های به دست اورده اند.هنوز مشخص نیست که آیا "حوت " بر پایه shkval ساخته شده است یا خیر.سرعت متوسط این موشک 4 برابر اژدر معمولی زیر ابی است.

چند سال پیش ایران هم مدعی دستیابی به این تکنولوژی شد و موشک حوت را ساخته و آزمایش کرد که سرعت آن 100 متر بر ثانیه اعلام شده است :

این موشک با تولید حبابهای بخار که از نوک دماغه و پوسته خود خارج می کند لایه ای از گاز در اطراف خود شکل می دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می کند. این اژدربه طورکامل درایران صنعتی شده وتولید بومی آن 100%می باشد.

این موشک قابلیت پرتاب از روی شناور و یا زیردریایی در عمق 100 متری را دارد. با سرعت حدود 50 نات (93 کیلومتر بر ساعت) کپسول پرتاب خود را ترک می کند. با فرو رفتن در آب و رسیدن به عمق مناسب، موتور خود را روشن کرده و به سمت هدف راهی می شود.


از چالش های فنی توسعه چنین موشکی می توان به کاویتاسیون اشاره نمود که لازم است میزان حبابهای کاویتاسیون برای حفظ و پایدار نگهداشتن لایه گاز اطراف موشک ونیز رسیدن به کمترین پسا کنترل شود. در همین رابطه توجه به تداخل گازهای خروجی از راکت و نیز سطوح کنترل موشک با لایه گاز ایجاد شده در اطراف آن، پیچیدگیهای این مساله را روشن تر می سازد. به ویژه زمان شروع به کار موتور و شرایط گذار (Transision) ناشی از آن از این حیث قابل توجه است.

سیستم هدایت چنین موشکی نیز با چالشهای خود روبرو است. تغییر محیط سیال اطراف موشک، شکست امواج و نیز سرعت خودموشک از مواردی است که هدایت آن را با مشکلات عدیده ای مواجه می سازد.

کاویتاسیون چیست؟

زمانی که فشار روی سطح کم فشار یک ملخ که در حال چرخش در آب است از حدی پایین تر می رود یک فضا ی خلائی شکل می گیرد که البته اصطلاحاً خلاء گفته می شود و در عمل خلاء کامل نیست. بلکه در این ناحیه فشار نسبت به فشار محیط کمتر می شود. در این ناحیه به جای آب، بخار آب دماغه و پوسته این موشک به بیرون تزریق می شود وبدین ترتیب موشک همواره در حبابی از بخار آب حرکت می کند که روشن است در این صورت پسای بسیار کمتری را به همراه خواهد داشت. این ایده اصلی بسیار ساده به نظرمی رسد ولی به خصوص هنگامی که موشک قرار باشد تغییر مسیر دهد یا در معرض امواج قرا رگیرد و یا هنگامی که موتور روشن می شود وهنوز به وضعیت پایدار نرسیده حفظ این حباب به شکلی پایدار که از اثرات تداخل کمترین تاثیر را بپذیرد کار ساده ای نیست.

ز آنجا که تنها موشک شبیه به اژدر حوت در جهان همان موشک اشکوال روسیه است به معرفی آن می پردازیم.


موشک اشکوال

در سال 1995، خبرهایی منتشر شد مبنی بر اینکه روسها یک موشک زیرسطحی غیرهدایت شونده توسعه داده اند که سرعت آن به طور فوق العاده ای از سرعت موشک های دیگر این رده بیشتر است و هیچ نمونه مشابه غربی نیز ندارد. از همان هنگام از این موشک با عنوان اشکوال، در منابع نام برده شد. ویژگی مورد توجه این موشک سرعت فوق العاده بالای آن در نزدیک شدن به هدف است که عملاً شانس زیادی برای شناورهای سطحی و زیرسطحی برای فرار از این موشک باقی نمی گذارد.

این موشک را می توان در دسته اژدرهای روسی کلاس BGT طبقه بندی نمود. این سیستم تسلیحاتی احتمالاً در اوایل دهه 90 میلادی طراحی شده و به تولید رسیده ودر سال 1995 که علنی شده چندین سال از به خدمت گرفته شدن آن می گذشته است.
آغاز کار بر روی این سیستم تسلیحاتی به دهه 1960 میلادی برمی گردد. درآن زمان به موسسه تحقیقاتی NII-24 به سرپرستی میخائیل مرکولوف، ماموریت داده شد تا برای مقابله با زیردریایی های هسته ای دشمن متخاصم، بر روی یک موشک زیر سطحی فوق سریع مطالعه کند. این موسسه بعدها با ادغام در چندین موسسه تحقیقاتی دیگر به سازمانی تبدیل شد که اکنون «گروه تولیدات علمی Region» خوانده می شود.

تحقیقات گسترده این مجموعه تحقیقاتی بر روی مسئله «کاویتاسیون» باعث شد تا این مجموعه بتواند به ساخت موشکی فوق سریع و منحصر به فرد دست بیابد.

مدل اولیه موشک اشکوال، غیرهدایت شونده بود که به نظر می رسد یک ضعف برای این موشک محسوب می شود. گرچه این ویژگی، موشک را از خطر جم شدن (Jamming) مصون نگه می دارد. با این وجود روس ها اعلام کرده اند که مدل هدایت شونده این موشک را نیز توسعه داده اند که برای این منظور پس از آنکه مسیری را با سرعت زیاد طی نمود، سرعت خودرا کاهش می دهد تا موقعیت هدف را شناسایی و به سمت آن، مسیر خود را تصحیح نماید (هدایت آشیانه یابی).

پس از سال 1995، که روس ها در نمایشگاه دفاعی ابوظبی مدل غیرهدایت شونده اشکوال را به نمایش درآوردند کار را بر روی توسعه یک مدل پیشرفته تر از این موشک ادامه دادند که اولاً از سرجنگی غیرهسته ای (معمولی) برخوردار بود و هم قابلیت هدایت و ردیابی هدف را داشت و بدین ترتیب به نحو قابل ملاحظه ای کارایی آن نسبت به مدل بیشین افزون تر بود. روسها اولین بار این مدل را در سال 1998 آزمایش کردند.
شرکت سازنده این موشک، مدلی صادراتی از آن را نیز توسعه داده و آن را اشکوال ای نامگذاری کرده است. روسیه این موشک را در نمایشگاه دفاعی ابوظبی در سال 1999 عرضه کرده و بازاریابی آن را آغاز نمود. این مدل به گونه ای است که پیش از پرتاب آن لازم است تا موقعیت هدف و سرعت و جهت حرکت آن به اتوپایلوت (سیستم کنترل خودکار) موشک داده شود.

پس از آن موشک پرتاب شده و به عمق بهینه خود می رود. سپس موتورها را روشن کرده و به سمت هدف روانه می شود. نکته قابل توجه در این مدل آن است که این مدل مجهز به سیستم هدایت آشیانه یاب نیست .سرجنگی پرقدرت این موشک بسیار پرقدرت است و طبق برآورد مقامات نظامی فدراسیون روسیه، 2 فروند از این موشکهای می تواند یک ناو هواپیمابر در کلاس Nimitz را غرق کند.

امریکایی ها در سال 2000 تلاش کردند تا با استفاده از عوامل امنیتی و جاسوسی خود به تکنولوژی و اطلاعات این موشک دست پیدا کنند. ماجرا از این قرار بود که در آوریل سال 2000 میلادی سرویس امنیتی فدرال روسیه یک بازرگان آمریکایی به نام پوپ را دستگیر و متعاقب آن اعلام نمود که فرد مزبور تلاشهایی در جهت سرقت اطلاعات محرمانه علمی از روسیه داشته است. وی که افسر بازنشسته نیروی دریایی بود عمده تلاش خود را بر روی دستیابی به اطلاعات مربوط به تسلیحات دریاپایه متمرکز کرده بود.

اندکی بعد سرویس امنیتی روسیه اعلام کرد که پوپ تلاش کرده تا به نقشه های موشک اشکوال دست پیدا کند و وی در حالی دستگیر شده که در یک جلسه غیررسمی با یکی از دانشمندان روسی که در ساخت این موشک سهیم بوده ملاقاتی داشته است.

بلافاصله پس از دستگیری پوپ شخص دیگری به نام «دانیل هاوارد کیلی» در روسیه بازداشت شد. کیلی در آن زمان رئیس یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا بود که سالهای متمادی در زمینه توسعه اژدرهای متفاوت فعالیت داشت. طبق ادعای منابع امنیتی روسیه پروفسور کیلی به مسکو آمده بود تا برای گرفتن اسناد «اشکوال» به «پوپ» مشاوره فنی دهد.

اظهارات کیلی به عنوان شاهد مورد استفاده روسها قرار گرفت و وی پس از اثبات ادعای منابع امنیتی روسیه به آمریکا بازگردانده شد. پوپ پس از 8 ماه حبس و با وجود محکوم شدن به 20 سال حبس با نظر مساعد «ولادیمیرپوتین» به خاطر ملاحظات انساندوستانه آزاد شد. وی مبتلا به سرطان استخوان بود.

منابع امنیتی ایالات متحده ادعا کرده اند که موشک اشکوال مدل اولیه که از سرجنگی هسته ای بهره می گیرد یک موشک انتحاری است. چرا که هم هدف و هم زیردریایی که موشک از آن شلیک می شود با هم از بین می روند. البته روسها این ادعا را رد کرده اند با استناد به این موضوع که ساختار دوجداره مستحکم زیردریایی های روسی توانایی تحمل موج فشاری شدید ناشی از انفجار هسته ای زیر آب را دارد.




مدلهای مختلف موشک اشکوال
الف-مدل اولیه:
این مدل همانطور که گفته شد غیرهدایت شونده است. از سرجنگی هسته ای برخوردار بوده و بردی در حدود 16(؟) کیلومتر دارد.

ب-مدل بهبودیافته:
این مدل همان مدل اولیه است که از سرجنگی متعارف درآن استفاده شده و سیستم هدایت بر روی آن نصب شده است.

ج-اشکوال-ای:
مدل صادراتی موشک اشکوال که به جای سیستم هدایت از یک اتوپایلوت بهره می گیرد و لازم است قبل از شلیک، موقعیت، سرعت و جهت حرکت هدف به آن داده شود. این مدل دارای سرجنگی معمولی بوده و مشخصات فنی آن در قسمت مشخصات فنی موشک در همین نوشتار آمده است.



مدلهای دیگر:

اطلاعات بسیار اندکی از ادامه تحقیقات بر روی این موشک تاکنون منتشر شده است. شایعات، سرعت این موشک را حتی تا 720 کیلومتر بر ساعت نیز عنوان می کنند و حتی برخی منابع برد مدل بهبود یافته این موشک را تا 100 کیلومتر نیز ذکر نموده اند. به هرحال اطلاعات رسمی و منتشر شده ای در این رابطه موجود نیست.



مشخصات فنی موشک:
اشکوال یک موشک زیرسطحی سوخت جامد است که با بهره گیری از پدیده سوپرکاویتاسیون قادر است با سرعتهای بسیار بالایی (3 تا 4 برابر اژدرهای معمولی) به سمت هدف روانه شود.

این موشک با تولید حبابهای بخار که از نوک دماغه و پوسته خود خارج می کند لایه ای از گاز در اطراف خود شکل می دهد و بدین ترتیب خود را از تماس مستقیم با آب و پسای قابل ملاحظه ناشی از آن دور می کند.



پایان دوران ناوهای هواپیمابر غول پیکر
فکر می کنید این موشک چقدر برای ایران هزینه داشته باشد. من فکر می کنم حداکثر 1 میلیون دلار. البته خیلی اغراق کردم. اما فکر نمی کنم در بدترین حالت از این حد هم بیشتر شود. یک ناو هواپیما بر چقدر می ارزد. 20 میلیون دلار؟ 60 میلیون دلار؟ 500 میلیون دلار؟ نمونه آمریکایی آن چهار میلیارد و پانصد میلیون دلار هزینه ساخت دارد. البته به غیر از هزینه نگهداری سالیانه آن که یک میلیارد می شود. فرض می کنیم این هزینه بدون هزینه جنگنده ها و پرسنل آموزش دیده به خصوص خلبانان مستقر در آن برآورد شده باشد. خوب ملاحظه می کنید که تفاوت خیلی زیاد است. حالا این اصل را در نظر بگیرید که شناورهای متوسط و بزرگتر از متوسط هیچ شانسی برای فرار از اژدر حوت ندارند. بنابراین ما با شلیک دو اژدر حوت( درقسمت بالا اشاره کردم) و باصرف هزینه 2 میلیون دلار می توانیم به آمریکا چهار میلیارد و پانصد میلیون دلار ضرر بزنیم یعنی 900 برابر. البته هر ناو هواپیما بر در اطراف خود همیشه چندین کشتی جهت پشتیبانی تدارکاتی و نظامی و دفاعی دارد. با غرق شدن یک ناو هواپیما بر تمام ناوگان پشتیبانی آن آسیب پذیر می شوند. واین یعنی همان بلایی که نیروی دریایی ما در جنگ هشت ساله بر سر نیروی دریایی عراق آورد. بدنه اصلی ناوگان دریایی آمریکا از زیر دریایی ها و ناوهای هواپیما بر تشکیل شده است. فعلا در مورد زیر دریایی ها صحبتی نمی کنم. تعداد این ناوهای هواپیمابر هم از تعداد انگشتان دست هم فراتر نمی رود. البته این ناوها آن قدر قدرت آتش دارند که هیچ جنگنده یا شناوری جرات نزدیک شدن به آنها را ندارد. اما از این سوی چنین سلاح هایی کاملا آسیب پذیرند. حالا تصور کنید که ما فقط این جا به بحث در مورد قدرت اژدر حوت پرداختیم. در دیگر مقالات این سری ا ز مقالات، با دیگر سلاح های ایران پرداخته ایم. این مقالات را مطالعه کنید و ببینید که قدرت ایران واقعی است. جنگ جهانی دوم پایان عمر رزمناوها را نوید داد و خیلی زود آنها به موزه تاریخ رفتند. شاید چنین سلاح هایی به همراه 34 کیلومتر عرض تنگه هرمز هم پایانی بر عصر یکه تازی ناوهای هواپیمابر باشد.
منابع:
http://militaryparsi.ir

wikipedia.com

www.geopolitica-rivista.org
blog-espion.fr

blackseafleet-21.com