خانوم شما برای من آرایش کرده...

[kamanabroo]

یعنی از اون موقعی که من تو این سایت عضو شدم شونصد و سی بار در مورد حجاب و حواشیش بحث شده!!جالبیش اینه افراد همونان ولی موضوعات متفاوته ...
شونصد و سی هزار بار هم در مورد این موضوع بحث شه باز هم جواب دو طرف یکسانه
البته فقط جهت مزاح گفتم تا یکم دوستان استراحت کنن

شونصد و سی و یک بار شده

بله چه مزاح دقیقی بود

فک کنم سایت نخبگان باید جایزه بده به ماها که درباره یک موضوع اینقد می تونیم حرف بزنیم

[kahrupay]

نظرم رو همراه با نگاه به این عکس ها می گم (حجاب و این و آرایش!!!! قابل درک نیست...) :
اگر هر فردی مثلا اون آقا با ارایش خانومش مشکل داشت خودش کاری می کرد نیاز به تذکر دیگران نبود
ضمنا
امر به معروف و نهی از منکر باید با احترام به عقاید و رعایت ادب باشه و نه تیکه پرانی

[ab.bb]

در مورد اینکه اجباری نباید در کار باشد حرف شما کاملا درسته. مخصوصا اگر بخواد در قالب خشونت باشه.
ترویج و حفظ دین دو محیط کلی داره : جامعه مسلمانان و جامعه جهانی
و برخورد دینی در این دو محیط مسلما فرقهایی داره که باید ببینیم کجاش خشونت حساب میشه و کجا نه.
ترویج در جامعه جهانی و تمام افراد بشر: (بیانگر اینکه دین اسلام محدود به جامعه مسلمانان نیست بلکه یک دین برای جهانیان و همه ی زمان هاست)
نگاه دین اسلام به مقوله ترویج دین محدود به مسلمانان نیست. بلکه جهانی است. لذا در آیات قرآن خداوند به پیامبر اکرم (ص) گاهی دلداری میدهد که کفار ایمان نمی آورند و عذاب سختی در انتظار آنان است. یعنی ابتدا با بیان عقلی و مسالمت آمیز و دوستانه و هدایتگرانه و بیان راه درست و عاقبت آن و راه غلط و عاقبت آن...
مردم (در آغاز) يک دسته بودند؛ (و تضادي در ميان آنها وجود نداشت. بتدريج جوامع و طبقات پديد آمد و اختلافات و تضادهايي در ميان آنها پيدا شد، در اين حال) خداوند، پيامبران را برانگيخت؛ تا مردم را بشارت و بيم دهند و کتاب آسماني، که به سوي حق دعوت مي‌کرد، با آنها نازل نمود؛ تا در ميان مردم، در آنچه اختلاف داشتند، داوري کند. (افراد باايمان، در آن اختلاف نکردند؛) تنها (گروهي از) کساني که کتاب را دريافت داشته بودند، و نشانه‌هاي روشن به آنها رسيده بود، به خاطر انحراف از حق و ستمگري، در آن اختلاف کردند. خداوند ، آنهايي را که ايمان آورده بودند، به حقيقت آنچه مورد اختلاف بود، به فرمان خودش، رهبري نمود. (اما افراد بي‌ايمان، همچنان در گمراهي و اختلاف، باقي ماندند.) و خدا، هر کس را بخواهد، به راه راست هدايت مي‌کند.
چون بحث اصلی در این حیطه نیست خیلی واردش نمیشم . فقط همین قدر منظورم بود که دین اسلام یک دین جهانی است.
ترویج دین در جامعه مسلمانان: (در قالب امر به معروف و نهی از منکر)
دستور خداوند نسبت به مسلمانان در مرحله ی اول اینست:
از طرفی اهمیت عمل طبق دین در جامعه مسلمانان اهمیت زیادی دارد:
پس اصل امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ی اسلامی مورد تاکید دین است.
نکته ی اصلی حرفم اینست که نهی از منکر یک نیروی بازدارنده در مقابل هر نوع بدی و زشتی است.
و علاوه بر اینکه متصدی این امر تمام مسلمانان هستند، وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست. یعنی نمی توان یک حکومت اسلامی داشته باشیم که نسبت به آنچه غیر اسلامی اتفاق می افتد بی تفاوت باشد.
حالا همین حکومت اسلامیدر قالب قانونی که منافات با شرع نداشته باشد وظیفه دارد که دین را ترویج و در مقابل بی دینی بایستد.
(منظور از حکومت اسلامی این نیست که حتما باید صد در صد اسلامی باشد. بلکه منظور اینست که حکومتی تشکیل شود که تا جایی که امکان دارد دین اسلام را ترویج و جامعه اسلامی را ایجاد نماید . مثل زمان ائمه و رسول خدا ص که تلاش بر همین محور بوده است. و اشکال نمی توان گرفت که چون هنوز فلان موارد اسلامی صد در صد نیست پس وضع قوانین و امور دینی در فلان موارد دیگر معنا ندارد)
همه این مسائل رو از نگاه دین مطرح کردم که مستند به آیات هم باشد.
اما بحث شیوه ی ترویج دین بحث مفصل تری است که می طلبد همه مشارکت کنند به شرطی که مسائل رو به حاشیه نبرند و واقعا از نگاه دلسوزانه مطرح کنند.

«وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است.متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست.»
در این جمله نقصی هست. نمیتوان به کشوری که درش میلیونها تن انسان در اقلیمهای مختلف با فرهنگها و ادیان متفاوت زندگی می کنند؛جامعه اسلامی گفت.گرچه اسلام در اکثریت باشد؛ باز نمیتوان جامعه را اسلامی دانست. چرا که این فرض باعث نادیده گرفتن عقیده بخش دیگری از کشور خواهیم شد.وقتی در جامعه عده ای به بی دین، یا دین دیگری داشته باشند؛ نمیتوان چنین افرادی را امر به معرف و نهی از منکر کرد. چرا که از ریشه اعتقادی متفاوت دارند.

[mamadshumakher]

میگم مهدی جان.بیاید یه فرضیه بیخودی رو بررسی کنیم.

فرض میکنیم شخصی بیاد بگه بعد از انقلاب و اجبار حجاب و برخورد با بی حجابی در طول این 30 و اندی سال باعث شده در مورد حجاب به نتیجه ی عکس برسیم.

طبق توضیح خیلی از بزرگتر ها زمان انقلاب تعداد زنان محجبه خیلی بیشتر بود اما اجباری در نوع پوشش نبود.این یعنی چی؟یعنی این جامعه خودش خواسته به اهداف دینی خودش برسه.

خب بعد از اینکه قوانین کشور وضع شد و در همان زمان هم اکثریت دارای حجاب بودند کم کم چه اتفاقی افتاد که امروزه در اماکن عمومی تعداد افراد با تیپهای غیر حجاب اسلامی بیشتر از محجبه های کامل هست؟

اصلا نسل جوان امروز که پرورش یافته ی نسل جوان دیروز (محجبه های دیروز) هستند چرا نسبت به حجاب حساسیت نشان نمیدهند یا حتی مخالفت هم میکنند؟

اگر حجاب در اوایل انقلاب بخشی از فرهنگ این ملت بود چرا امروزه برعکس شده؟

نشان دهنده ی این نیست که فرهنگ سازی صورت نگرفته؟مدیریت غلط؟نبود بستر مناسب اموزشی؟

چطور این فرضیه رو تایید یا رد میکنید؟

[*خانم معلم *]

اصلا نسل جوان امروز که پرورش یافته ی نسل جوان دیروز (محجبه های دیروز) هستند چرا نسبت به حجاب حساسیت نشان نمیدهند یا حتی مخالفت هم میکنند؟

اگر حجاب در اوایل انقلاب بخشی از فرهنگ این ملت بود چرا امروزه برعکس شده؟

نشان دهنده ی این نیست که فرهنگ سازی صورت نگرفته؟مدیریت غلط؟نبود بستر مناسب اموزشی؟

سلام دوست عزیز
این که به سری از فضیلت های ما نسبت به سی سال پیش سیر نزولی یا بهتر بگیم قهقرایی پیدا کرده رو هم میشه گفت مرتبط با مواردی است که اشاره شد و هم خیر و تنها مختص حجاب نیست
ادب و حرمت نگه داشتن ، تلاش و فعالیت ،اراده و پشتکار ، مطالعه کتب به ویژه قرآن و خیلی موارد موضوعی دیگه رو میشه در بحث تون بگنجونیم
هر چقدر هم آسیب شناسی بشه باز هم به دلیل تقاوت در اعمال شیوه ها و سلیقه ای عمل کردن ، خود محور ی کردن راهکارها و تاکید بر منیت ها و خیلی موارد دیگه ... قابل ویرایش و اصلاح همگانی نخواهد بود و به سرمنزل مقصود نخواهد رسید .

[حسین متقی]

با توجه به این داستان پس، من(نوعی) الان به یه خانوم باحجاب بگم: رنگ چادرت قشنگه ولی به سبیلای پر پشتت نمیاد؛ حق اعتراض نداره. چون با این وضع اومده بیرون، سیبل و حجابش رو برای نمایش به من گذاشته.
البته شخصا معتقدم، ظاهر و پوشش هرکس به خودش مربوطه کسی هم حق اظهار نظر نداره.

تایین غلط و درست بودن رفتار مردم به خدا ربط داره و هیچکس حق اظهار نظر نداره تاکیید میکنم فقط حق اظهار نظر نداره
ولی کاملا اختیار داره هرکاری دلش میخواد بکنه
باز هم برای جلوگیری از سوئ تفاهم مینویسم
حق نداره ولی اختیار داره
حق اعتراض عمومی به رفتار غلط و درست انسانها از طرف خدا در شرایط نهی از منکر به انسانها عطا شده البته فقط در شرایط امر به معروف و نهی از منکر

[حسین متقی]

میگم مهدی جان.بیاید یه فرضیه بیخودی رو بررسی کنیم.

فرض میکنیم شخصی بیاد بگه بعد از انقلاب و اجبار حجاب و برخورد با بی حجابی در طول این 30 و اندی سال باعث شده در مورد حجاب به نتیجه ی عکس برسیم.

طبق توضیح خیلی از بزرگتر ها زمان انقلاب تعداد زنان محجبه خیلی بیشتر بود اما اجباری در نوع پوشش نبود.این یعنی چی؟یعنی این جامعه خودش خواسته به اهداف دینی خودش برسه.

خب بعد از اینکه قوانین کشور وضع شد و در همان زمان هم اکثریت دارای حجاب بودند کم کم چه اتفاقی افتاد که امروزه در اماکن عمومی تعداد افراد با تیپهای غیر حجاب اسلامی بیشتر از محجبه های کامل هست؟

اصلا نسل جوان امروز که پرورش یافته ی نسل جوان دیروز (محجبه های دیروز) هستند چرا نسبت به حجاب حساسیت نشان نمیدهند یا حتی مخالفت هم میکنند؟

اگر حجاب در اوایل انقلاب بخشی از فرهنگ این ملت بود چرا امروزه برعکس شده؟

نشان دهنده ی این نیست که فرهنگ سازی صورت نگرفته؟مدیریت غلط؟نبود بستر مناسب اموزشی؟

چطور این فرضیه رو تایید یا رد میکنید؟

محمد جان این قضیه که دیگه بحثی نداره
کاملا مشخصه
قب از انقلاب تلاش مخالفان دین برای بی دین کردن مردم محدود به اجبار و زور و تبیغات بسیار بسیار خاص و محدود بود که به عموم مردم منتقل نمیشد و تنها وسوسه ی عمومی وسوسه ی شیطان بود
مشخصا حفظ دین مثل یک عادت یا رسم و فرهنگ و اعتقاد عمومی راحتتر و بسار جذابتر بود و کسی که دیندار تر بود حتی ظاهری مثل چادر بسیار قاب احترام و جذابتر از دیدگاه مردم عمومی بود

اما الان بعد از 3و اندی سال
بیش از 100 شبکه ی ماهواره ای
بیش از 30 میلیون ریسیور قاچاقی وارد شده به ایران در این سالها
بیش از 42میلیون کاربر متصل به شبکه ی جهانی وب که حدود 25تا30 میلیون نفرشون به قطعیت شامل محدودیت فیلترینگ نمیشند
روشهای ارتباط جمعی بیشتر
از نظر زمانی و رفاهی طبیعتا مردم زمان بیشتری برای لذایذ زندگی و اوقات بیکاری و هرکاری از جمله انواع گناه ها! دارند

خب تهاجم فرهنگی که چه عرض کنم طبیعتا هر مردمی سعی در گسترش فرهنگ خودشون دارند ولی مثل اینکه ایرانیا خیلی اینطوری نبودند در چند سال اخیر
البته تهاجم فرهنگی هم بوده و اینهمه شبکه فارسی زبان و اینهمه سایتهای با منابع خارجی و فارسی زبان
نبود تولید با طراحی داخلی
نبود فرهنگسازی با مسئولیت پذیری توسط سازمانی خاص
وعوامل متعدد فرهنگی اجتماعی دیگه
کاملا مشخصه خب همه الان به منابع وسوسه گر 100 ها و هزاران برابر بیشتر دسترسی دارند و این منابع هم از جهت هایی نشانه ی فرهنگ بالاتر به حساب میان در عموم مردم که این اشتباهه و دلیلش اینه که نگاه دوران استعمار هنوز در مردم ما باقی مونده که باید سعی کنیم عوضش کنیم
نگاهی که میگه جنس خارجی بهتره
طراحی خارجی با کلاستره!!!
کلا انگار ما ایران رو جهنم میبینیم که این دید کاملا بدیهی و روشنه که القا شده از عوامل بیگانه با سیاستهای مشخص دولتها طی زمان ها و دوران گذشته و حال هست

راستی ببخشید دوستان حرف ل کیبوردم یکم مشکل پیدا کرده!! بعضی وقتا نمیزنه!

[حسین متقی]

«وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است.متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست.»
در این جمله نقصی هست. نمیتوان به کشوری که درش میلیونها تن انسان در اقلیمهای مختلف با فرهنگها و ادیان متفاوت زندگی می کنند؛جامعه اسلامی گفت.گرچه اسلام در اکثریت باشد؛ باز نمیتوان جامعه را اسلامی دانست. چرا که این فرض باعث نادیده گرفتن عقیده بخش دیگری از کشور خواهیم شد.وقتی در جامعه عده ای به بی دین، یا دین دیگری داشته باشند؛ نمیتوان چنین افرادی را امر به معرف و نهی از منکر کرد. چرا که از ریشه اعتقادی متفاوت دارند.

پس چجوری 1400 سال قبل
پیامبر مردم کافر یا به ادیان دیگه رو مسلمان کرد؟
مگر تبلیغ نبود
مگر امر به معروف و نهی از منکر نبود؟
مگر امر به معروف و نهی از منکر فقط محدود به پیامبره و بعد از پیامبر و امامان اسلام دیگه نباید گسترش پیدا کنه؟
نسل های اینده حق ندارند از نعمت مسلمان بودن بهره ببرند؟
مگر از دیدگاه یک مسلمان امر به معروف و نهی از منکر کمک به فرد مورد خطاب نیست؟

درضمن اگر جامعه را موصوف و صفت را اسلامی یا هر صفت دیگری معین کنیم
و این عبارت را فقط در صورتی درست بدونیم که همه ی اعضای جامعه یعنی موصوف تک به تک دارای اون صفت باشند
واجرای الزاماتی که اون صفت به دنبال داره رو فقط محدود به افرادی دونست که شامل اون صفت خاص هستند
یعنی حکومت اسلامی حق داره بر مسمانان فقط حکومت کنه
یا اگر بگیم جامعه ی اسلامی حق بقیه رو ضایع کردیم(که شما سعی داری به چنین نکته ای اشاره کنید که حکومت اسلامی فقط حق داره به مسلمانان حکومت کنه)
پس در جوامع گونانون در کشور های گوناگون حکومت حق اجرای قانون بر کسانی که اون قاون رو قبول ندارند نداره
یعنی هیچکس نباید بیفته زندان و هیچ خلافی وجود نداره و هیچ اشتباهی وجود نداره چون فقط وقتی حکومت حق دخالت داره که اون فرد هم اشتباه و خطای خودش رو وقضاوت قانون به کارش رو قبول داشته باشه

شما با این حرفها بنیان تمام جوامع رو به خطر میندازید
تقریبا 90 درصد پستهایی که در زمینه های اجتماعی از شما خوندم به نوعی دچار اینچنین مشکلات ساختاری ای هست
لطفا با مطالعه و تحقیق بیشتر و استدلالاتی محکم تر دلیل بیارین
همه نمیتونن مثل من وقت بگذارند جواب بدند راحت قبول میکنند و این اصلا درست نیست

[ab.bb]

درضمن اگر جامعه را موصوف و صفت را اسلامی یا هر صفت دیگری معین کنیم
و این عبارت را فقط در صورتی درست بدونیم که همه ی اعضای جامعه یعنی موصوف تک به تک دارای اون صفت باشند
واجرای الزاماتی که اون صفت به دنبال داره رو فقط محدود به افرادی دونست که شامل اون صفت خاص هستند
یعنی حکومت اسلامی حق داره بر مسمانان فقط حکومت کنه
یا اگر بگیم جامعه ی اسلامی حق بقیه رو ضایع کردیم(که شما سعی داری به چنین نکته ای اشاره کنید که حکومت اسلامی فقط حق داره به مسلمانان حکومت کنه)
پس در جوامع گونانون در کشور های گوناگون حکومت حق اجرای قانون بر کسانی که اون قاون رو قبول ندارند نداره
یعنی هیچکس نباید بیفته زندان و هیچ خلافی وجود نداره و هیچ اشتباهی وجود نداره چون فقط وقتی حکومت حق دخالت داره که اون فرد هم اشتباه و خطای خودش رو وقضاوت قانون به کارش رو قبول داشته باشه

بین قوانین دینی و قضایی تفاوتهایی وجود داره. گرچه در جاهایی هر دو دستور یکسانی میدن. اما دستوراتی در هر دین وجود داره؛ که فقط به دوش معتقدین به اون دین هست .مثلا ،دزدی هم در قانون قضایی جرمه هم در دین گناه و خطا شمرده میشه.اما دستورات مربوط به خوراکهای حرام در بین ادیان متفادته یا میزان حجاب در بین باورها یکسان نیست. به همین خاطر قوانین یک کشور که دارای ادیان و فرهنگهای متفاوت هست رو نمیشه مطلقا به یک دین محدود کرد.
مثلا در کشور هند بیش از یک میلیار انسان با فرهنگ و ادیان مختلف زندگی می کنند.اگر هندو ها بگن چون اکثریت دست ماست؛ پس قوانین هندوئیسم باید برهمگان اعمال بشه. خب این بی عدالتی در قبال بقیه ملت نیست؟ مطمئنا هست.چرا که اونچه هندو مقدس میدونه؛ اسلام حرام اعلام کرده و مسیحیت بهش بی اعتقاده .
بهمین خاطر گرچه کشور هند اکثرا معتقد به آیین هندو هستند؛ ولی کسی به این کشور جامعه هندوئیسم نمیگه.

[kamanabroo]

«وقتی یک جامعه ی اسلامی تشکیل می شود خود حکومت اسلامی چون متصدی ترویج و حفظ دین است.متصدی امر به معروف و نهی از منکر هم هست.»
در این جمله نقصی هست. نمیتوان به کشوری که درش میلیونها تن انسان در اقلیمهای مختلف با فرهنگها و ادیان متفاوت زندگی می کنند؛جامعه اسلامی گفت.گرچه اسلام در اکثریت باشد؛ باز نمیتوان جامعه را اسلامی دانست. چرا که این فرض باعث نادیده گرفتن عقیده بخش دیگری از کشور خواهیم شد.وقتی در جامعه عده ای به بی دین، یا دین دیگری داشته باشند؛ نمیتوان چنین افرادی را امر به معرف و نهی از منکر کرد. چرا که از ریشه اعتقادی متفاوت دارند.

در مورد نام جامعه اسلامی و حکومت اسلامی:

همونطور که قبلا هم گفتم منظور از یک "جامعه اسلامی" این نیست که صد در صد همه چیز و همه جاش و همه مردمش اسلامی باشند. اصلا اینگونه جامعه ای فعلا متصور نیست مگر مدینه فاضله ی امام زمان عج تعالی فرجه الشریف. (بله درستش این است که همه چیز و همه کس و همه لایه های جامعه اسلامی باشد در این حرفی نیست.) حتی امام زمان عج هم بعد از ظهور دنیا رو به یکباره گلستان نمی کنندبلکه طبق برخی روایات حدود سی سال طول میکشه. اما حکومت امام زمان عج رو حکومت عدل نامیده اند چون قرار است عدل رو برقرار کنه. حتی اگر طول بکشه.
پس اینکه منتظر باشیم تا وقتی صد در صد یک جامعه اسلامی شد اسم جامعه اسلامی رو رواج بدیم این دور از انتظار عرفی و جامعه شناختی است.

در جوامع بشری نگاه آماری در گزارش از دین یا مذهب یا گرایش یک جامعه, نگاه به دین یا مذهب غالب هست و در کنار اون از اقلیت ها هم اسم برده میشه. و اینکه وقتی دین و مذهب رسمی یک کشور در قانون اساسی آن اسلام و تشیع باشه تمام حرکت ها به همان سمت خواهد بود هر چند اقلیت هایی هم وجود دارند. بنده هم طبق غالب بیان کردم.

در مورد جامعه ی اسلامی ما هم دقیقا همین مسئله هست که به یکباره همه چیز اسلامی نمیشه بلکه زمان می بره و نیاز به همکاری و همفکری و همدلی همه مردم داره. و البته باید مدیریت و برنامه های خوبی هم ارائه بشه و در مقابل تهاجم های فرهنگی و ضد اسلامی هم فکر مناسبی بشه. البته به اقلیت ها هم طبق قانون و شرع احترام گذاشته میشه تا وقتی که برخلاف قوانین و شرع اسلام در جامعه عمل نکنند.

اقلیت ها:

طبق قوانین شرع و قوانین حکومت اسلامی به اقلیت های دینی احترام گذاشته می شود و درمحدوده قانون اختیارات دینی خودشان را دارند. البته ادیانی که آسمانی هستند نه هر دین نوظهوری.

در اصل سيزدهم قانون اساسي آمده است: «ايرانيان زرتشتي، كليمي و مسيحي تنها اقليت هاي ديني شناخته مي شوند كه در حدود قانون در انجام مراسم ديني خود آزادند و در احوال شخصيه و تعليمات ديني بر طبق آيين خود عمل مي كنند.»

و این سنت نبوی و اسلام است که نسبت به مشرکین و کفار در جامعه اسلامی برخورد جدی صورت می گیرد. البته معناش این نیست که به انسانیت آنان احترام گذاشته نمی شود لذا اگر فردی بی دین باشد و ضرری به جامعه ی اسلامی و مسلمانان از نظر مادی و معنوی نداشته باشد مسلما برخوردی نخواهد شد. بلکه این یک منطق عاقلانه است که هر جامعه ای برای ترویج دین یا مذهب یا گرایشی که دارد تلاش می کند و بسترهای آن را آماده می کند و موانع را برطرف می سازد.

در اصل بيست و ششم قانون اساسي آمده است: «احزاب، جمعيت ها، انجمن هاي سياسي و صنفي و انجمن هاي اسلامي يا اقليت هاي ديني شناخته شده آزادند، مشروط به اين كه اصول استقلال، آزادي، وحدت ملي، موازين اسلامي و اساس جمهوري اسلامي را نقض نكنند. هيچ كس را نمي توان از شركت در آنها منع كرد يا به شركت در يكي از آنها مجبور ساخت.»


قانون:
ما نمی توانیم در یک جامعه قانون را در نظر نگیریم. هر جامعه ای برای خودش و طبق موازین خودش و مصالحی که دنبال می کند و مفاسدی که از آنها دوری می گزیند, یکسری قوانینی را وضع می کند که بر همه شهروندان این جامعه لازم الاجرا است جدای از اینکه چه دین و آیین و کیشی داشته باشند. و این هم یک مسئله همه گیر و جهانی است.