زنده ماندن در شرایط سخت قسمت چهاردهم - زنده ماندن در مناطق استوایی

[M@hdi42]

TROPICAL SURVIVAL



زنده ماندن در شرایط سخت


قسمت چهاردهم : زنده ماندن در مناطق استوایی


آموزش نظامی








زنده ماندن در مناطق استوايي


بيشتر مردم ، مناطق استوايي را به صورت يك جنگل باراني استوايي بزرگ و خطرناك مي دانند كه در آن هر قدمي كه برداشته شود بايد بسيار دقيق باشد و همه قسمتهاي جنگل را خطري در بر گرفته است . حقيقتاً بيش از نيمي از زمين مناطق استوايي تقريباً مزروعي هستند .

داشتن دانش نسبت به مهارتهاي محيطي ، توانايي ابتكار داشتن و استفاده صحيح از اصول زنده ماندن ، احتمال زنده ماندن فرد را افزايش مي دهد . از تنها بودن در جنگل نترسيد ، ترس شما را عصبي مي كند . عصبي شدن به اضطراب و بيقراري منجر مي شود و شانس زنده ماندن شما را كاهش مي دهد .

همه چيز در جنگل سريعاً رشد مي كند . اين شامل ارگانيسم هاي بيماري زا و انگلها مي شود كه در آن به سرعت زيادي رشد مي كنند . طبيعت مناطق استوايي آب ، غذا و مواد لازم براي تهيه سرپناه را فراهم مي كنند .

افراد بومي براي هزاران سال با شكار كردن و جمع آوري مواد مورد نيازشان در اين مناطق زندگي مي كنند . با اين حال براي يك فرد غريبه مدتي طول مي كشد تا با شرايط و طبيعت ناپايدار جوّي مناطق استوايي وفق پيدا كند .

آب و هواي استوايي


دماي بالا ، باران شديد و رطوبت شديد از خصوصيات مناطق استوايي مي باشد . مگر در مناطق مرتفع و در ارتفاعات پايين ، تغييرات دما ندرتاً به پايين تر از 10 درجه سانتيگراد مي رسد و اغلب بيش از 35 درجه سانتيگراد است . در ارتفاع بالاتر از 1500 متري اغلب در هنگام شب آب يخ مي زند . باران سبــب خنك شدن هوا مي شود ، اما وقتي كه متوقف مي شود دماي هوا دوباره بالا مي رود .

بارندگـي شديد است و اغلب همراه رعد و برق مي باشد . به سرعت باران شديد مي شود و با خوردن به چتر درختان قطرات ريز باران بصورت قطرات درشت در مي آيند و سبب طغيان رودخانه ها مي شوند . به همين سرعت نيز باران متوقف مي شود . طوفانهاي شديد ممكن است بوقوع بپيوندد كه اين مورد اغلب ماههاي انتهايي تابستان ديده مي شود .

گردبادها ، طوفانهاي چرخنده و طوفانهاي معمولي شديد كه بر روي درياها و نيزارها درست مي شوند ، سبب ايجاد موجهاي جزر و مدي و خراب شدن ساحل مي شوند . در انتخاب محل كمپ مطمئن شويد كه شما بالاتر از محل هايي قرار داريد كه احتمال سيلاب در آنها وجود دارد . بادهاي رايج در زمستان و تابستان متفاوت هستند . باد فصل خشك در روز يك بار بارندگي دارد و يك باد موسمي داراي باران مستمري است . در جنوب شرق آسيا ، بادهايي كه از روي اقيانوس هند مي آيند باد موسمي هستند و باران زيادي دارند ولي وقتي كه از روي چين عبور مي كنند خشك مي شوند . در مناطق استوايي طول مدت شب و روز يكسان است . به همان سرعتي كه تاريكي شب از بين مي رود روشنايي روز نيز در مناطق استوايي سريعاً ناپديد مي شود .

انواع جنگل ها


هيچ جنگل استانداردي وجود ندارد . مناطق استوايي ممكن است به صورت يكي از مناطق زير باشند :

● جنگل هاي باراني

● جنگل هاي ثانويه

● فصلي نيمه هميشه سبز و جنگل هاي بارانهاي موسمي

● جنگل هاي خار زار

● ساواناها

● باتلاق هاي آب شور

● باتلاق هاي آب شيرين


جنگل هاي باراني استوايي


تنوع آب و هوايي در اين جنگل ها اندك است . شما مي توانيد اين گونه جنگل ها را در كنار خط استوا در حوضه هاي آمازون و كنگو ، بخش هايي از اندونزي و بسياري از جزاير موجود در اقيانوس آرام پيدا كنيد . ساليانه 5/3 متر باران در اين مناطق مي بارد . دما نيز بين 32 درجه سانتيگراد در روز تا 21 درجه سانتيگراد در شب متغير است . در اين جنگل 5 لايه فضاي سبز وجود دارد ( تصوير 1-14 ) . در جاهايي كه دست انسان به آن نرسيده است ، درختان جنگلي به ارتفاع 60 متري نيز رسيده اند . زير آنها درختان كوچكتر يك چتري درست مي كنند كه به قدري ضخيم است كه سبب مي شود فقط مقدار اندكي نور خورشيد به زمين بخورد . نهال ها در زير آنها تقلا مي كنند تا به نور برسند و مقدار زيادي گياه بالا رونده به سمت بالا پيچ وتاب مي خورند تا به نور خورشيد برسند . سرخس ها ، خزه ها و گياهان علفي روي يك لايه ضخيم برگ مي رويند و مقدار زيادي قارچ نيز روي برگها و تنه درختان افتاده مي رويند .

تصوير 1-14 . لايه گياهان موجود در جنگل باراني استوايي

به دليل كمبود نور در كف جنگل ، درختان و گياهان زيرين كمتري وجوددارند تا حركــت را با مشكل مواجه كنند ، اما رويش متراكم گياهان ديد را تا حدود 50 متري محدود مي كند . شما به راحتي ممكن است در چنين جنگلي گم شويد و مشاهده شما و هواپيما بسيار سخت است .

جنگل هاي ثانويه


اين جنگل بسيار شبيه به جنگل باراني است . رشد پربار گياهان ، در محلي كه نور خورشيــد تا كف جنگـل نفوذ مي كند ، اين نوع جنگل را منحصر به فرد مي سازد . چنين روشهايي اغلب در ساحل رودخانه ها ، حاشيه هاي جنگل و محلي كه توسط انسان پاكسازي شده است بوقوع مي پيوندد . وقتي كه اين منطقه به حال خود رها شود ، توده در هم آميخته گياهان خودرو سريعاً جايگزين اين منطقه زراعي مي شود . شما همچنين مي توانيد گياهان خوراكي را مابين توده هاي در هم آميخته پيدا كنيد .

جنگل هاي فصلي نيمه هميشه سبز


خصوصيات جنگل هاي فصلي نيمه هميشه سبز آمريكاي و آفريقايي نظير جنگل هاي بارانهاي موسمي در آسيا مي باشد . اين خصوصيات عبارتند از :

درختان موجود در آن در دو طبقه تقسيم مي شوند . آنهايي كه اندازه اي بين 18-24 متر دارند و آنهايي كه بين 7-13 متر هستند .

● قطر متوسط درختان 5/0 متر مي باشد .

● برگهاي آنها در فصل خشكسالي فرو مي ريزند .

به جز ساگو ( بلغور هندي ) ، نيپا و نارگيل همان گياهان خوراكي كه در جنگل هاي باراني استوايي مي رويند در اين مناطق نيز مي رويند .

شما مي توانيد اين جنگل ها را در بخش هايي از كلمبيا و ونزوئلا و آمازون در جنوب آمريكا ، در بخش هايي از جنوب شرق كنيا ، تانزانيا و موزامبيك در آفريقا ، در شمال شرق هند ، بخش هاي عظيمي از برمه ، تايلند ، جاوه و بخش هايي از جزاير اندونزي در آسيا بيابيد .

جنگل هاي خارزار استوايي


خصوصيات عمده جنگل هاي خارزار استوايي عبارتند از :

● در آن يك فصل خشك معين وجود دارد .

● در طي فصل خشك درختان بدون برگ هستند .

● زمين جنگل عريــان است و فقط مقدار كمـي گياه توده شده در بخشـي از سرزمين ديده مي شود ، علف نيز در اين جنگل ها به ندرت يافت مي شود .

● گياهان خاردار غالب هستند .

● معمولاً در اين جنگل ها آتش سوزي به وجود مي آيد .

شما مي توانيد چنين جنگل هايي را در ساحل غربي مكزيك ، ونزوئلا ، پنسيلوانيا ، برزيل ، ساحل شمال غربي و بخش هاي مركزي آفريقا و در آسيا در تركستان و هند پيدا كنيد .

در داخل مناطق جنگلهاي خارزار استوايي ، شما در فصل خشك به سختي مي توانيد گياه خوراكي پيدا كنيد . در طي فصل باراني ، گياهان به ميزان زيادي متراكم مي شوند .

ساواناها


خصوصيات عمده ساواناها عبارتند از :

● اين در داخل منطقه استوايي در جنوب آمريكا و آفريقا يافت مي شود .

● آن شبيه يك مرتع چمني مي باشد كه داخل آن در فواصل معين درخت يافت مي شود .

● خاك اين منطقه معمولاً سرخ است .

● در آن درختان متفرقي يافت مي شوند كه معمولاً درختان سيب پيچ در پيچ مي باشند . درختان نخلي شكل نيز در ساواناها يافت مي شوند

شما مي توانيد ساوانا را در ونزوئلا ، برزيل و گويانا در جنوب آمريكا پيدا كنيد . در آفريقا ، شما آنها را در جنوب صحرا ( شمال ، مركز كامرون و گابون و جنوب سودان ) ، بنين ، توگو و بيشتر بخشهاي نيجريه ، شمال شرق زئير ، شمال اوگاندا ، غرب كنيا ، بخش هايي از مالاوي ، بخش هايي از تانزانيا ، جنوب زيمبابوه ، موزامبيك و غرب ماداگاسكار پيدا كنيد .

باتلاق هاي آب شور


باتلاق هاي آب شور در مناطق ساحلي كه در معرض سيلابهاي جزر و مدي هستند يافت مي شوند . درختان زراعي نيز در اين باتلاق ها رشد مي كنند . طول آنها مي تواند بيش از 12 متر برسد و ريشه هاي آنها مانعي براي حركت كردن مي باشد . ديد در اين نوع باتلاق ها كم مي باشد ، حركــت در آنها بسيار سخــت است . بعضـي مواقع نهرهايي وجود دارند كه شما مي توانيد به كمـك كَلَك از آنها عبور كنيد ، اما معمولاً شما بايد پياده از اين باتلاق ها عبور كنيد . باتلاق هاي آب شور در غرب آفريقا ، ماداگاسكار ، مالزي ، جزاير اقيانوس آرام ، آمريكاي مركزي و جنوبي و در دهانه رودخانه گَنگ در هند يافت مي شود . باتلاق هاي موجود در رودخانه هاي ارينوكو و آمازون و رودخانه گويانا حاوي گل و لجن و درختاني هستند كه سايه كمي فراهم مي آورند . درختان بومي اين باتلاق ها تا اندازه 12 متر متغير هستند .

هر چيزي در باتلاق هاي آب شور از حشرات و زالوها گرفته تا كروكوديل ها و تمساح ها مي تواند براي شما تهديد باشد . از حيوانات خطرناك در اين باتلاق ها دوري كنيد .

اگر مي توانيد از هر نوع باتلاق آب شور اجتناب كنيد . اگر در آن كانال هاي آب وجود دارد شما ممكن است قادر باشيد با استفاده از كَلَك از آن عبور كنيد .

باتلاق هاي آب شيرين


باتلاق هاي آب شيرين در بخش هاي پست منطقه يافت مي شوند . از خصوصيات آنها عبارتنــد از گياهان خاردار زيرين ، ني ها ، علفها و درختان نخلي كوتاه كه ديد را محدود مي كنند و حركت را سخت مي سازند . اغلب جزايري نيز در اين باتلاق ها يافت مي شوند كه به شما اجــازه مي دهند تا از آب خــارج شويد . محيط وحش در اين باتلاق ها بسيار متنوع و زياد مي باشد .

حركت در مناطق جنگلي


با تمرين كردن مي توان حركت در مناطق جنگلي را راحت تر انجام داد . براي اجتناب از خراش و بردگي از لباس آستين بلند استفاده كنيد .

جهت حركت راحت تر ، شما بايد « چشم جنگلي » خود را تقويت كنيد . اين بدان معني است كه شما نبايد بر روي طرح بيشه ها و درختاني كه با آنها برخورد مي كنيد ديد خود را متمركز سازيد . شما بايد به افق دورتري در جنگل نگاه خود را متمركز كنيد . بطور مستمر متوقف شويد و خم شويد تا كف جنگل را ببينيد . با اين حركت شما مي توانيد رد پاي شكارهاي خود را نيز دنبال كنيد .

همواره هشيار باشيد و به آرامي و با ثبات قدم در طي جنگل حركت كنيد . در فواصل معيني توقف كنيد تا از حس شنوايي خود استفاده كنيد و به صداها گوش دهيد . از يك ساطور در هنگام قطع كردن شاخ و برگها استفاده كنيد تا سر و صداي كمتري ايجاد شود زيرا صداي تبر زدن تا فواصل طولاني در جنگل به گوش مي رسد . از يك تكه چوب مي توان همچنين براي دور كردن مورچه ها ، عنكبوتها يا عقربها استفاده كنيد . در هنگام بالا رفتن از بخش هاي شيب دار دست خود را به سمت علف ها و شاخ و برگها دراز نكنيد . آنها ممكن است داراي خارهاي تيز يا نيش باشند .

بسياري از حيوانات جنگلي ردپاي شكارهاي خود را دنبال مي كنند . اين ردپاها معمولاً به آب منتهي مي شود .

اگر فكر مي كنيد كه اين ردپاها به محل مورد نظر شما مي رسند دنبال آن را بگيريد . در بسياري كشورها ، خطوط برق و تلفن مايل ها در مناطــق غير مسكونـي و متـروك عبـور مي كنند . معمولاً مسير اين سيم ها به اندازه كافي واضح مي باشند كه حركت را راحت تر كنند . در هنگام عبور كردن در مسير اين خطوط ، وقتي كه به ترانس ها و ايستگاههاي رله مي رسيد دقت كنيد . در مناطق دشمن ، آنها ممكن است توسط نيروهاي دشمن حفاظت شوند .

نكات مهمي در مورد حركت در جنگل


محل دقيق خود را تا جايي كه مي توانيد دقيق تعيين كنيد تا مسير حركت خود را درست تعيين كنيد . اگر شما قطب نما نداريد ، با استفاده از متدهاي جهت يابي به حركت بپردازيد .

مقدار مناسـبي آب و تجهيزات به همراه خود داشته باشيد . در يك مسير حركت كنيد . اما اين بدين معنـي نيست كه در خط راست حركت كنيد . از برخورد با موانع حركت كنيد . در منطقه دشمن از رنگهاي طبيعي و اختفاء و استتار استفاده كنيد .

در جنگل به آرامي حركت كنيد . بي احتياطانه در جنگل راه نرويد زيرا دچار بريدگي ها و خراش هاي زيادي ممكن است بر روي دست و پاي خود دچار شويد . براي حركت كردن از مابين گياهان زيرين در صورت لزوم شانه هاي خود را بپيچيد ، بدن خود را خم كنيد و گام هاي خود را كوتاهتر يا بلندتر كنيد .

ملاحظات فوري


شما در داخل يك جنگل انبوه نسبت به ساير مناطق سخت شانس كمتري براي نجات پيدا كردن توسط گروههاي امدادي داريد . احتمالاً شما بايد براي رسيدن به محل امني به حركت بپردازيد.

اگر شما قرباني يك سقوط هواپيما هستيد ، مهمترين وسايلي كه شما بايد با خودتان از هواپيما برداريد عبارتند از : ساطور ، قطب نما ، يك جعبه كمكهاي اوليه و يك چتر نجات يا وسيله اي مشابه آن كه بتوان از آن جهت تهيه سرپناه استفاده نمود .

براي محافظـت از بارندگي ، خورشيد و حشرات براي خود سرپناه درست كنيد . پشه ها ناقل مالاريا هستند و ساير حشرات نيز خطرناك مي باشند ، بنابراين خودتان را در مقابل نيش حشرات حفظ كنيد .

بدون علامتگذاري مسير حركت خود محل سقوط را ترك نكنيد . از قطب نماي خود استفاده كنيد . همواره دقيقاً بدانيد كه در چه مسيري حركت مي كنيد .

در مناطق استوايي حتي يك خراش كوچك نيز مي تواند به شدت عفوني شود . هر زخمي را بدون توجه به اين كه چقدر جزيي باشد كاملاً درمان كنيد .

يافتـــــن آب


هر چند آب در مناطق استوايي فراوان است ولي شما ممكن است در يافتن آب دچار مشكلاتي شويد . اگر شما آب پيدا كرديد آن ممكن است براي خوردن مناسب نباشد بعضي منابع آب عبارتند از گياهان بالارونده ، ريشه ها ،‌ درختان نخلي و ميعانات آب . گاهي اوقات شما مي توانيد براي يافتن آب حيوانات را تعقيب كنيد . شما مي توانيد با حفر كردن يك سوراخ در زمين شني به فاصله حدود يك متري ساحل رودخانه هاي گِل آلود آب نسبتاً تميزي تهيه كنيد . آب در داخل حفره نشت مي كند . شما بايد هر آبي كه بدين طريق به دست مي آوريد تصفيه كنيد .

حيوانات به عنوان علامت آب


حيوانات اغلب مي توانند شما را به سمت آب هدايت كنند . بيشتر حيوانات بطور منظم نيازمند آب هستند . چرندگاني مانند گوزن ، معمولاً زياد از آب دور نيستند و معمولاً در هنگام طلوع و غروب خورشيد آب مي خورند . ردپاهاي آنها با هم تلاقي پيدا كرده ، اغلب به آب منتهي مي شود . گوشتخواران راهنماهاي قابل اعتمادي جهت رسيدن به آب نيستند . آنها رطوبت مورد نياز خود را از گوشت شكار خود تأمين مي كنند و مي توانند براي مدت زمان زيادي بدون آب به سر برند .

پرندگان نيز گاهاً به آب منتهي مي شوند . دانه خواران ، مثل فنچ ها و كبوتران هرگز از آب دور نمي شوند . آنها در هنگام طلوع و غروب آفتاب آب مي خورند . وقتي كه آنها در ارتفاع پايين و به طور مستقيم حركت ميكنند ، آنها به سمت آب در حال پرواز هستند . وقتي كه آنها از آب برمي گردند ، كاملاً شكم آنها پُر است و از درختي به درخت ديگر پرواز مي كنند و متناوباً استراحت مي كنند . به پرندگان آبي براي رسيدن به آب اعتماد نكنيد . آنها فواصل طولاني را بدون و قفه پرواز مي كنند . شاهين ها ، ‌عقاب ها و ساير پرندگان شكاري آب مورد نياز خود را از قرباني تأمين مي كنند ، شما نمي توانيد از آنها به عنوان راهنماي هدايت كننده به سمت آب استفاده كنيد .

حشرات ، خصوصاً زنبور راهنماي خوبي براي رسيدن به آب هستند . زنبورها ندرتاً بيش از 6 كيلومتر از كندوي خود دور مي شوند . آنها معمولاً در اين فاصله يك منبع آب براي خود دارند . مورچه ها نيز به آب نيازمندند . يك ستون مورچه كه از درختي بالا مي روند به سمت يك مخزن كوچك آب منتهي مي گردند . شما چنين مخازني را حتي مي توانيد در مناطق خشك پيدا كنيد . بيشتر مگس ها در فاصله اي كمتر از 100 متر از آب هستند ، مخصوصاً مگس نجار اروپايي كه با بدن سبز رنگين كماني خود شناسايي مي شود . جاده هاي انسان رو نيز معمولاً به يك حفره آب منتهي مي گردد . صخره ها يا خارها ممكن است اين حفره ها را پوشانده باشند تا از تبخير شدن آب جلوگيري كنند . بعد از استفاده از آب پوشش روي آن را مجدداً بگذاريد .

آب گرفته شده از گياهان


گياهان مانند گياهان بالا رونده ، ريشه ها و درختان نخلي منابع خوبي هستند .

گياهان بالا رونده


گياهان بالا رونده با پوست خشن و به ضخامت 5 سانتيمتر مي توانند منابع خوبي براي تهيه آب باشند . شما بايد با تمرين كردن ياد بگيريد كه كدام يك از گياهان بالا رونده حاوي آب مناسبي هستند ، زيرا همه آنها آب آشاميدني ندارند . بعضي از آنها حتي داراي صمغ سمــي هستند . انواع سمي آن وقتي بُريده مي شوند صمغ شيري رنگ و چسبناكــي بيــرون مي ريزند . در حالي كه انواع غير سمي ، صمغ شفافي دارند . بعضي از گياهان بالا رونده با تماس پوست ايجاد حساسيت مي كنند ؛ بنابراين اجازه دهيد كه مايع دقيقاً به داخل دهان شما بچكد ، به جاي اين كه دهان خود را روي گياه بگذاريد . ترجيحاً از ظرف براي نوشيدن استفاده كنيد . براي تهيه آب از گياهان بالا رونده از روشي كه در فصل 6 شرح داده شده است استفاده كنيد .

ريشـــه ها


در استراليا ، درخت آب ، بلوط صحرايي و درخت چوب خود ريشه هايي نزديك سطح زمين دارند . اين ريشه ها را از زمين خارج كنيد و آنها را در فاصله 30 سانتيمتري قطع كنيد . پوست آن را بكَنيد و رطوبت و مايع آن را به سمت بيرون بمكيد يا ريشه را بصورت خمير شده و كوبيده شده در آوريد و‌ آن را در دهان خود بفشاريد .

درختان نخلي


درختان نخلي مانند خرما و نارگيل حاوي يك مايع شيرين هستند كه براي نوشيدن خوشمزه است . براي گرفتن اين مايع ، يك ساقه گلدار اين گياهان را به سمت پايين خم كنيد و نوك آن را قطع كنيد . اگر شما يك ورقه از ساقه را هر 12 ساعت يك بار ببُريد مايع مجدداً خارج مي شود و به اين كمك مي كند كه روزانه تقريباً يك ليتر آب به دست آوريد .

آب حاصل از ميعان


اغلـب اين روش ها نيازمنــد تلاش زيادي براي حفر كردن به منظور رسيدن به ريشه هاي حاوي آب مي باشند . اين ممكن است ساده تر باشد كه اجازه دهيم يك گياه با كمك روش تعريق و ميعان آب مورد نياز شما را تأمين كند . بستن يك كيسه پلاستيكي اطراف يك شاخه سبز سبب مي شود كه آب داخل برگ ها تبخير شود و روي كيسه پلاستيكي به مايع تبديل شود ( ميعان ) . گذاشتن گياهان بُريده شده نيز داخل كيسه پلاستيكي مي تواند به ميعان بينجامد . اين يك روش خورشيدي است ( براي اطلاعات بيشتر به فصل 6 مراجعه كنيد ) .

غـــذا


غذا معمولاً درمناطق استوايي به وفور يافت مي شود . جهت تهيه غذاي حيواني از روش هاي شرح داده شده در فصل 8 استفاده كنيد .

علاوه بر غذاهاي حيواني شما بايد رژيم غذايي خود را با گياهان خوراكي تكميل كنيد . بهترين محل براي دنبال غذا گشتن ساحل نهرها و رودخانه ها مي باشد . در هر جايي كه نور خورشيد به جنگل نفوذ مي كند ،‌ مقدار زيادي گياه وجود خواهد داشت ، اما ساحل رودخانه ها در دسترس ترين محل براي تابش نور خورشيد مي باشد . اگر شما ضعيف شده ايد انرژي خود را صرف بالا رفتن و پايين آمدن از درختان براي تهيه غذا نكنيد . بسياري از منابع غذايي سهل الوصول نزديك سطوح زمين هستند . بيش از غذاي مورد نياز خود ميوة اضافي و غذاي زيادي حمل نكنيد . غذاها در محيط استوايي سريعاً فاسد مي شوند . ميوه خوراكي را تا زماني كه به آن احتياج نداريد روي درخت بگذاريد و آن را تازه بخوريد .

گياهان خوراكي استوايي


● ميوه گياه بائل ( آنگل مارملوس ) ( درختچه خزان دار كوچك در آسياي گرمسيري‌)

● ني ( جنسهاي مختلف آن )

● بارهنگ ( جنس موسا )

● بيگناي ( آنتي دسما بونيوس )

● درخت نان

● نخل نارگيل ( نارگيل طلايي )

● نخل دم ماهي ( نخل كاريوتا )

● درخت بان ( بومي شمال هند )‌( درخت مورينگا پتريگسيرما )

● نيلوفر آبي ( جنس ريزوم دار هندي )

● انبه ( انبه هندي )

● ماتيوك ( مولد كائوچو ) ( گياه ماتيوك )

● نخل نيپا ( نيپا بومي فيليپن كه شيرة آن ساكارز است )

● درخت خربزه ( خربزه درختي پاپايا )

● خرمالو ( ديوسپيروس ويرجينيا )

● درخت نيمه رونده كالاموس ( جنس هاي كالاموس )

● نخل ساگو ( متروكسيلون ساگو ( ساگو نوعي نشاسته خوراكي است كه از مغز تنه شيرين و مغز ساقه هاي زير زميني درخت نخل ساگو تهيه مي شود )

● درخت استركوليا ( استركوليا فونتيدا ) ( استركوليا درختي گرمسيري با گل هاي خوشه اي بزرگ و بدبو و بذرهايي كه پس از تَف دادن خوراكي است )

● نيشكر هندي ( ساكاريوم افيسيناريوم )

● نخل شكر ( ارنگا پينناتا )

● درخت آنومه ( بومي آمريكاي جنوبي ) ( آننُنا اسكوآموسا )

● گياه كولوكاسيا ( بومي آسياي گرمسيري ) ( جنس هاي كولوكاسيا و آلوكاسيا )

● نيلوفر آبي ( نيمفانآ ادوراتا )

● انجير وحشي ( جنس فيكوس )

● برنج وحشي ( زيزانا آكوآتيكا )

● سيب زميني شيرين ( جنس سيفوريا )


گياهان سمي


گياهان سمي در منطقه استوايي بيشتر از ساير مناطق جهان نيست . با اين حال اين ممكن است به نظر برسد كه بيشتر گياهان در استوا سمي هستند ، زيرا غلظت زيادي از گياهان در مناطق استوايي وجود دارند .