مهربانم مادرم کو!
پدرم تاج سرم کو!
نازنین گل خواهرم ,
عشق من برادرم کو!
بسترم کو ,کودکم کو ,همسرم ,سقف بالای سرم کو
خانه ام همچون بیابانی ,غریب و سرد و خاموشست کنون,
من به شهرم چون غریبان,
بیکس و بی خانه ماندم,
هموطن , زیر آوار بودم درد داشتم ,
آمدی دستم گرفتی ,خود درمانم شدی,
من دگر جانی نداشتم ,
آمدی و ,جان جانانم شدی,
من دگر چیزی نداشتم,
آمدی و , سرو سامانم شدی,
هموطن روزم سیه بود,
آمدی و ,ماه تابانم شدی,
نقطه بر بارم شدی, (اگر بر بار 1 نقطه اضافه کنیم یار میشود)
آمدی بم ,نازنین یارم شدی,
ریشه در خاکم شدی,
میوه ام نارم شدی,
من دگر خونی نداشتم ,
آمدی و ,خون رگهایم شدی,
من دگر مادر نداشتم,
آمدی بم, مهر ,,,,,بان مامم شدی,
آمدی بم مهربانی وام دادی,
خود ایمانم شدی.
شعر :خانم شیرین ایرانی بهبهانی
علاقه مندی ها (Bookmarks)