دریونان مدرن، دوحلقه مورد استفاده قرارمی گرفت، حلقه طلایی برای داماد ونقره برای عروس که به نشانه یگانگی وبرابری مبادله می شد ولی درواقع ارزش بیش ترحلقه مردان نشان دهنده برتری موقعیت آنها بود.
دردوره ای نیزحلقه آهنی مرسوم بود! که به نشانه تعهد برای نامزد (عروس) فرستاده می شد.
این حلقه آهنی به عنوان نماد دوام وپایداری پیمان ازدواج ساخته می شد.
ازنظرشکلی نیزیک حلقه ساده همیشه تنها شکل حلقه ازدواج نبوده وگاهی اشکال مختلفی روی آن تراشیده وکنده کاری شده مثل یک کلید برای نشان دادن اقتدارخانگی زن.
درگذشته رسمی بوده که داماد حلقه ای را درانگشت نامزد خود می کرده، اما مشخص وقطعی نیست که این رسم ازچه زمانی آغازشده است.
استفاده ازحلقه هم دردوره ازدواج وهم دردوره نامزدی تاریخچه ای بسیارطولانی دارد.
درمیان یهودیان قدیمی انتخاب عروس همواره به وسیله بزرگ ترها ووالدین انجام می شد وسپس این انتخاب با انجام عقد وپیمان زناشویی که همراه با هدایایی بود، تثبیت می شد.
به نظرمی رسد این هدایا منشا هدیه دادن حلقه ازدواج باشد.
درانجیل اشاره ای به حلقه نامزدی نشده، اما درپیدایش به حلقه به عنوان نماد وفاداری ودوستی اشاره شده است.
عقیده ای نیزوجود دارد که دردوره حضرت موسی(علیه السلام) حلقه ازدواج وجود نداشته، اما به نظرمی رسد دردوره های بعد رواج یافته است.
البته دردوره های قبل حلقه هایی ازجنس برنج ومس نیزدیده شده است.
درقرن های15 و16 ایتالیایی ها ازحلقه ازدواج استفاده می کردند که عمدتا ازجنس نقره بوده وبا مینای سیاه مینا کاری می شد.
اروپاییان قرون وسطی نیزازالماس برای حلقه ازدواج استفاده می کردند وقدرت آن را حافظ پیمان ازدواج می دانستند. دهقانان ایرلندی نیزبراین عقیده بودند که ازدواج بدون حلقه ای ازجنس طلا، قانونی ومشروع نیست!
درارکنی (منطقه ای دراسکاتلند) دومیدان بزرگ به احترام! ماه وخورشید وجود داشت.
قرن ها پیش اگردوشیزه ای قصد ازدواج داشت به گردش دورسنگی می پرداخت که به نام ماه نامگذاری شده بود وپسرنیزبه دورحلقه خورشید می گشت؛ سپس هردودرمحل سنگی که به نام آدین (خدای خدایان) نامگذاری شده بود به یکدیگرملحق شده ودست های آنها درمحل حلقه زناشویی که سوراخی در سنگ بود، به یکدیگر می رسید وآنها به این وسیله وفاداری وتعهد نسبت به یکدیگررا اعلام کرده و زن وشوهرمی شدند.
مراسم طلاق البته بسیارساده تربود، به گونه ای که زن وشوهرمی توانستند با یکدیگر وارد کلیسا شده و سپس هریک ازدری متفاوت بیرون بروند.
درمیان انگلونورمان ها حلقه درانگشت میانی دست راست قرارمی گرفت، اما دراواخر قرن17 این رسم تغییرکرد.
کویکرها یعنی اعضای کلیسایThe Society of Friends حلقه ازدواج را به عنوان بقایای برتری مشرکان وکافران رد کردند واکنون نیزبرخی پیوریتن ها سعی می کنند به همان دلیل، چنین رسمی را منسوخ کنند.
گرچه حلقه برای ازدواج درکلیسای انگلستان کاملاضروری بود، اما جنس آن اهمیتی نداشت.
درایسلند که نامزدی وازدواج هردو به وسیله پول پذیرفته می شد، حلقه کم ترضروری به نظرمی رسید چرا که انتظارمی رفت دخترهدایای خود را نقدی دریافت کند.
با این حال حلقه دراین کشورنیزاستفاده می شد، اما به سختی حلقه انگشت نام می گرفت چرا که به اشکال مختلف ازاستخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلاونقره ساخته می شد وگاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی داد دست ازآن عبورکند.
درمراسم نامزدی داماد چهارانگشت وکف دست خود را ازاین حلقه عبورمی داد وبا این روش می توانست دست عروس خود را بگیرد.
انداختن حلقه درانگشت چهارم دست چپ براساس این اعتقاد قدیمی صورت می گیرد که رگ این انگشت به طورمستقیم به قلب می رسد.
البته این واقعیت هم وجود دارد که فلزکم استقامت تردرانگشت ودستی که کم ترازدست وانگشتان دیگراستفاده می شود، کم تردچار صدمه وآسیب می شود.
گفته می شود که حلقه درمیان انگلونورمانها دردست راست انداخته می شد و بعدها به دست چپ تغییرکرد یعنی همان دستی که ازنظررتبه پایین تراست.
همچنین عده ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی بردیگر انگشت ها مرجح شده که انگشت اول(شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر وانگشت سوم را به نام روح القدس نامگذاری کرده اند.
بنابراین داماد پس ازاین که این سه انگشت را نام برد وازآنها گذشت حلقه را به دست عروس می اندازد.
قدیمی ترین گزارش ازتبادل حلقه ازدواج ازمصرباستان به دست آمده که مربوط به4800سال پیش است.
برای رومی ها پذیرش حلقه ازجانب بانوی جوان پذیرش نوعی محدودیت بود وپذیرش این قانون که دختردیگرآزاد نیست.
اکنون نیز حلقه وپذیرش آن بخشی ازمراسم مذهبی درکلیساست.
اکثرمردم اکنون حلقه ازدواج را دردست چپ خود می اندازند.
گرچه برخی زنان اروپایی دردست راست هم ازآن استفاده می کنند.
دراسکاندیناوی هم رسمی است که برخی از زنان ازسه حلقه استفاده می کنند. یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج ودیگری برای مادری.
عروس های یهودی نیزحلقه ازدواج را درانگشت سبابه می اندازند، انگشتی که با آن طبق آنچه درتورات خوانده اند به این کتاب اشاره می کنند.
آیا مردان ازحلقه ازدواج استفاده می کنند؟
استفاده مردان ازحلقه نسبتا جدید است. تا میانه قرن 20 بیشترزنان بودند که حلقه دردست می کردند که شاید یادآورروزهایی بود که زنان جزئی ازاملاک ودارایی های همسربودند.
بعد ازجنگ جهانی دوم، بسیاری ازمردان با جدایی های طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند وازآن زمان آنها نیزشروع به استفاده ازحلقه به عنوان نشانه ای ازتاهل خود کردند یعنی آنچه موجب می شود همواره به یاد همسران خود باشند.نظر دین اسلام:
دین مبین اسلام فقط استفاده مردان از طلا را منع کرده است و الا صرف استفاده از حلقه اشکالی ندارد مخصوصا که برای استفاده آقایان از حلقه از جنس نقره با نگین هایی از جنس عقیق یا فیروزه و... تاکید زیادی شده و در دین مبین اسلام برای دست کردن آنها ثواب هم ذکر شده است .
ولی برای خانمها منعی از استفاده حلقه طلا و دیگر جواهرات در دین مبین اسلام نشده است .
علاقه مندی ها (Bookmarks)