الدترافورد یکی از زیباترین استادیومهای جهان

[Almas Parsi]

الدترافورد یکی از زیباترین استادیومهای جهان

الد ترافورد (به انگلیسی: Old Trafford)‏ یکی از مشهورترین و بزرگ ترین ورزشگاه های فوتبال در بریتانیا و جهان است. در اوضاع و احوالی که بسیاری از باشگاه ها از ورزشگاه های قدیمی خود به محل هایی جدید نقل مکان می کنند، منچستر الد ترافورد را حفظ می کند و به جای رفتن به جایی دیگر همان ورزشگاه قدیمی را توسعه می دهد.

جایگاه تماشاگران در این استادیوم که در قسمت شمالی واقع شده، بزرگ ترین سقف بی ستون را در سراسر اروپا از آن خود کرده است. علاوه بر این جایگاه محلهای زیبایی چون موزه یونایتد، رستوران رد کافی، اتاق ویژه جام ها و قسمت اداری در این قسمت واقع شده و شکل بسیار مناسبی به آن داده است. قسمت جنوبی این استادیوم نیز بسیار توسعه یافته و چشمها را بخود خیره می کند. در قسمت شرقی فروشگاه بسیار بزرگی واقع شده و در قسمت غربی نیز که بیشتر به استرتفورداند معروف است در سالهای اخیر تغییرات وسیعی داده شده و با ردیف هایی که اضافه شده آن را بسیار ممتاز کرده است.

از جمله آثاری که در این قسمت دیده می شود بدون تردید مجسمه دنیس لا اسطوره تیم منچستر یونایتد است که ابهت خاصی به این استادیوم داده است. بابی چارلتون اسطورهٔ فوتبال انگلستان این ورزشگاه راتئاتر رویاها نامیده است.

«زیباترین و بهترین در نوع خود. فوق العاده ترین ورزشگاهی که تابه حال دیده ام. این ورزشگاه در دنیا نظیر ندارد و افتخار شهر منچستر است. اینجا خانهٔ تیمی است که در آن می تواند شگفتی بیافریند و...» این جملات نویسندهٔ یکی از روزنامه های منچستر در روز پس از افتتاح ورزشگاه در سال 1910 است.

ورزشگاه الدترافورد حدود یک قرن عمر دارد. پیش از آن تیم منچستر ورزشگاهی کوچک و قدیمی داشت و الدترافورد به عنوان خانهٔ جدید باشگاه در غرب شهر منچستر بنا شد. الدترافورد در آن دوران با هزینه ای معادل 60 هزار پوند ساخته شد که در زمان خود رقمی سرسام آور بود. آرچینا لیچ مهندس معروف اسکاتلندی طراح این ورزشگاه بود. او ورزشگاه های معروف وایت هارت لین در شمال شهر لندن و همدن پارک در شهر گلاسگو را نیز طراحی کرده است. الدترافورد در سالهای 1911 و 1915 فینال جام حذفی انگلیس را برگزار کرد و در سال 1920 پذیرای بیشترین تماشاگر در بازی منچستر یونایتد مقابل آستون ویلا بود.

در جنگ جهانی دوم الدترافورد در بمباران نیروی هوایی آلمان بشدت آسیب دید و تیم منچستریونایتد از 1946تا 1949 بازیهای خود را در ورزشگاه مین رود باشگاه منچستر سیتی برگزار می کرد. برای جام جهانی 1966 ورزشگاه الدترافورد بازسازی شد و بازی مجدد فینال جام حذفی سال 1970 بین چلسی و لیدز در این ورزشگاه برگزار گردید. الدترافورد اولین ورزشگاه انگلیس در دهه 1970 به حساب می آید که در آن حصار نصب کردند تا تماشاگران متعصب خشمگین نتوانند به زمین مسابقه حمله کنند.

توسعه جایگاه ها تا دهه 80

دردهه های 60 و 70 و 80 بیش از 58 هزار نفر می توانستند در ورزشگاه قرار بگیرند و به تماشایمسابقه بپردازند. اما با نصب کامل صندلی در آن ظرفیت واقعی ورزشگاه به 44هزار نفر کاهش پیدا کرد که برای باشگاهی چون منچستریونایتد کم بود. از اوایل دهه 90 مدیران باشگاه به فکر افزایش حجم ورزشگاه افتادند. براساس طرحی تازه 26 هزار صندلی جدید ظرفیت ورزشگاه را افزایش می داد. ابتدا گنجایش ورزشگاه را به 56 هزار نفر افزایش دادند و پس از آن جایگاه شمالی اش را تا ارتفاع 66 متری بالا بردند که تا آنجا نیز گسترش یابد. هزینه ای معادل 19میلیون پوند برای افزایش ظرفیت ورزشگاه مصرف شد.
ورودی جدید به زمین

جایگاه جنوبی الدترافورد جایگاه اصلی آن محسوب می شود که نیمکت مربیان جلویش قرار گرفته و مدیران - اتاقکهای پلیس - رستورانهای لوکس و صندلی های مسوولان اجرایی در آن واقع شده است.

شیب این جایگاه اندکی کمتر از جایگاه های دیگر است. 20 ردیف اول صندلی های ورزشگاه در هر چهار سمت آن پایین تر از سطح خیابان های اطراف الدترافورد هستند. جایگاه جنوبی کمتر از تلویزیون دیده می شود، چون دوربینها در آن تعبیه شده اند و جایگاه های دیگر را نشان می دهند. راهروی ورودی بازیکنان به زمین از وسط جایگاه جنوبی می گذرد. راهروی قدیمی که از گوشه جنوب غربی زمین می گذشته هنوز حفظ شده و برای مناسبتهای ویژه و تورهای دیدار از ورزشگاه باز می شود.

جایگاه شرقی ورزشگاه به جایگاه «ساعت» معروف است زیرا در گذشته یک ساعت عظیم بالای آن قرار داده بودند که وقت مسابقه را نشان می داد. اما امروزه 2ساعت الکترونیکی و ثبت نتایج بزرگ در دو گوشه شمالی قرار گرفته است. تماشاگران تیم مهمان و افراد معلول عمدتاً در این جایگاه مستقر می شوند.
توسعه جایگاه ها تا سال 2000

کار گسترش الدترافورد اواخر دهه 90 دوباره شروع شد و در ژانویه سال 2000 گنجایش ورزشگاه به 61 هزار صندلی افزایش یافت. بیرون ورزشگاه نمایی شیشه ای دارد که به ساختمان های اداری مدرن بی شباهت نیست. در این قسمت مجسمه «سرمت بازبی» مربی فقید تیم فاتح جام باشگاه های اروپا در سال 1968 و پلاک های یادبود بازیکنان تیم که در سانحه هوایی جان خود را از دست دادند به چشم می خورد. جایگاه غربی ورزشگاه همواره به هواداران سرسخت منچستر یونایتد اختصاص داشته که حداکثر 20 هزار نفر در آن قرار می گیرند.
کار گسترش جایگاه های ورزشگاه در سال2000 به پایان رسید و تعداد صندلیها به 68217 رسید. از نکته های جالب درباره این ورزشگاه یکی این است که جایگاه خانوادگی هم دارد که درون جایگاه بزرگ غربی است.
الدترافورد 90 هزار نفری

برنامه توسعه ورزشگاه الدترافورد هنوز به پایان نرسیده است. مهندسان طرحی را پیشنهاد داده اند که براساس آن گنجایش الدترافورد به 90هزار صندلی افزایش خواهد یافت. برای اجرای طرح جدید جایگاه جنوبی باید مرتفع شود و 4 گوشه ورزشگاه نیز ارتفاع بگیرد تا صندلی های بیشتری در آن نصب کنند. اما برای توسعه ورزشگاه باشگاه باید حداقل 50 ساختمان بزرگ اطراف آن را خریداری و تخریب کرد که نیاز به سرمایهٔ زیادی دارد. در هر حال مدیریت این باشگاه اعلام کرده است که مصمم به انجام این کار است.
آخرین دیدار مهم اروپایی که الدترافورد آن را میزبانی کرد، بازی بین دو تیم ایتالیایی میلان و یوونتوس در جریان فینال جام باشگاه های اروپا بود. این بازی با برد میلان به پایان رسید.

منبع : ویکی پدیا