ژن ها + استرس محیطی = اختلال پانیک

[نارون1]

تحقیقات جدید در اسپانیا ، نشان داد که ژن NTRK3 میتواند به عنوان عاملی در بروزاختلال پانیک که اغلب با موقعیتهایی مثل : افسردگی ،الکلیسم و فوبیا همراه

است، دخیلباشد

حضور این ژنها باعث باعث افزایش احساس ترس میشود و باعث میشود فرد خطر را بیش از حد بزرگنمایی کرده و متقابلا حس شدید گوش به زنگ بودن و اضطراب را

تجربه کند.

درمطالعه جدید که در مجله نوروساینس منتشرشد، محققان مکانیسمهای خاصی را برای شکلگیری خاطرات ترس که در رشد و توسعه درمانهای دارویی و شناختی

کمک خواهدکرد،تعریف کردهاند .


اختلال پانیک، موقعیت جدی است که 3-6 میلیون آمریکایی را دریرگرفته است . افراد مبتلا به این اختال، احساس وحشت که به طور ناگهانی هجوم میآورد و بارها و بارها

تکرار میشود،راتجربه میکنند.


متخصصان گمان میبرند که این اختلال به صورت نورولوژیکی است و اساس ژنتیکی دارد . درحال حاضر، برایاولینبار، محققان مرکز ژنومی (CRG) دریافته اند که ژن

NTRK3 عامل مستعد ژنتیکی برای اختلال اضطرابی پانیک است .


مارا دیرسن ، رییس گروه سیستم نوروبیولوژی و سلولی در CRGگفت :" ما مشاهده کرده ایم که محدود شدن تنظیمات NTRK3، باعث تغییراتی در رشد مغز می شود که

عملکرد سیستم حافظه مربوط به ترس را مختل می کند .


" به طور خاص ، این سیستم درپردازش اطلاعات مربوط به ترس ، موثرتر می باشد .این همان عاملیست که باعث می شود فرد ، موقعیت خطر را بیش از اندازه ادراک کند

،و در نتیجه احساس وحشتزدگی کند . "

مناطق مختلف مغز انسان مسئول پردازش این احساسات هستند ، هرچند هیپوکامپ و آمیگدال ، نقش حیاتی دارند .

از طرفی ، هیپوکامپ مسئول تشکیل خاطرات و پردازش اطلاعات است که این به این معناست که فرد ممکن است از بودن در مکانهایی که احتمالمی دهند حمله پانیک به

آنها دست دهد ، می ترسند.

از سویی ، آمیگدال ، در تبدیل این اطاعات به پاسخ فیزیولوژیکی ترس ، نقش حیاتی دارد .

دیوید آمیکو گفت : اگرچه این دوره ها در موقعیت هشدار دهنده فعال می شود . آنچه که محققان CRG کشف کرده اند این است که :" آن افرادی که از اختلال پانیک رنج

می برند ، هیپوکامپ بیش از اندازه فعال می شود و با تغییر در فعالسازی مدار بادامه ( آمیگدال ) روبرو می شویم . و در نتیجه خاطرات ترس آور به شکل اغراق آمیزی

ایجاد می شود . "


دیوید آمیکو و همکارانش دریافتند که ، تیاگابین ،دارویی است که فعالیت سیستم ترس در مغز را بازداری می کند .قادر است شکل گیریخاطرات ترس آور را به شکل

معکوس ایجاد کند یا متوقفش کند .

دیرسون گفت :" هرچند که منجر به کاهش علایم دربرخی بیماران می شود ، ما کشف کرده ایم که این کمک میکند که سیستم حافظه ترس به حالت اول بازگردد ."

حملات پانیک ممکن است چند دقیقه بیشتر طول نکشد که به صورت ناگهانی و تکرار شونده ، ایجاد می شود .فرد مبتلا یک واکنش فیزیکی مشابه پاسخ هشداردهنده به

خطر واقعی ، مانند :تپش قلب ، سرگیجه ، تنگی نفس ، مور مور شدن بدن ، حالت تهوع و دل درد . علاوه بر این ، با این حس مزمن درگیر است که احتمال دارد حمله

دیگری ایجاد شود .


مطالعه انجام شده توسط محققان CRG نشان می دهد که چطور خاطرات ناشی از حمله پانیک ذخیره می شود و در نهایت به ایجاد حمله می انجامد . معمولا این اختلال

بین سنین 20 و 30 سالگی شروع می شود . هرچند این اختلال مبنای ژنتیکی دارد ولی تحت تاثیر عوامل محیطی هم قرار می گیرد .


در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد ، هرچند داروها جلوی بروز علائم جدی تر را می گیرد ، علاوه براین ، درمانهای شناختی برای اینکه فرد یاد بگیرد

حملات پنیک را بهتر و راحتتر سپری کند ، نیز وجود دارد .

" مشکلی وجود دارد این است که داروها عواض جانبی دارند ، و روان درمانی در لحظات خاص در فرایند تشکیل و فراموش کردن خاطرات ترس ، درواقع کمک کننده نیست .

دیوید آمیکو گفت : " در کار ما مکانیسم خاصی ایجاد شده است که داروهای جدید را رشد دهد و لحظات کلیدی برای استفاده موثر از شناخت درمانی را شناسایی کند .






منبــع


ترجمه : سایت علمی نخبگان جوان

[Majid_GC]

خیلی عالی بود ممنون