پس انداز یا سرمایه گذاری؟

[نارون1]

عموما میان پس انداز کردن و سرمایه گذاری فرقی گذاشته نمی شود و ما آنها را به جای یکدیگر استفاده می کنیم.


در حالی که این دو واژه تفاوت های جدی با یکدیگر دارند؛ بنابراین برای اینکه دقیقا منظور خود را مشخص کنیم، باید بدانیم که معنای این دو واژه چیست؟

سرمایه گذاری، یعنی اینکه شما بخشی از دارایی های خود را به گونه ای به کار بیندازید که در آینده بتوانید به موفقیت های بزرگ تری برسید. این دارایی، لزوما مالی نیست و به همین دلیل سرمایه گذاری معنایی گسترده دارد.

ما با زمانی که برای ادامه تحصیل می گذاریم، در حال سرمایه گذاری برای دستیابی به موفقیت های شغلی، مالی و اجتماعی در آینده هستیم. شما عمر و تلاش خود را روی فرزندانتان سرمایه گذاری می کنید تا آنها در آینده انسان های موفقی شوند.


همین امر در مورد پول هم صادق است. شما با سرمایه گذاری مالی قصد دارید پس از مدتی دارایی های مالی خود را افزایش دهید؛ لذا چنان که می بینیم یکی از مهم ترین فاکتورهای سرمایه گذاری نگاه به آینده بلند مدت پیش رو است.

آینده ای سه ساله، چهار ساله و بیشتر. همین امر مهم ترین تفاوت سرمایه گذاری و پس انداز است. در پس انداز شما بخشی از پول نقد خود را برای مصارف کوتاه مدت کنار می گذارید.

مثلا برای تعمیر خانه و هزینه هایی مانند آن. به همین دلیل دارایی شما هنگامی که آن را پس انداز می کنید در اختیار شماست. شما هرگاه که بخواهید می توانید پس انداز خود را استفاده کنید. قابلیت دسترسی یکی دیگر از ویژگی های مهم پس انداز است؛ و از همین جا به یکی دیگر از تفاوت های سرمایه گذاری و پس انداز می رسیم.

در سرمایه گذاری دارایی شما عموما تا مدت زیادی غیر قابل دسترسی است. شما نمی توانید هر زمان که خواستید سرمایه خود را بردارید و خرج کنید. محدودیت دسترسی یکی از ویژگی های مهم و اساسی سرمایه گذاری در مقابل پس انداز است.

از طرف دیگر هنگامی که شما پولتان را پس انداز می کنید، نیاز به زحمت و تلاش اضافی ندارید. پس انداز قرار است در مواقع ضروری به کمک شما بیاید، اما در سرمایه گذاری شما باید زحمت زیادی بکشید تا بتوانید به نتیجه دلخواهتان برسید. به همین دلیل متخصصان امور مالی، پس انداز را امری منفعل می دانند و سرمایه گذاری را امری فعال.


سرمایه گذاری همواره نیازمند خطر کردن است. شما امری را به آینده موکول کرده اید و آینده تحت تاثیر عوامل زیادی است.

شما خطر سرمایه گذاری را می پذیرید به این امید که در آینده به دستاورد های مالی بیشتری برسید. اگر شما نمی توانید فشار و تنش عصبی را تحمل کنید، یا اگر نمی توانید وقت و انرژی کافی برای سرمایه گذاری کنار بگذارید، بهتر است از راه آسان تر پس انداز استفاده کنید.


البته طبیعی است که دیگر نباید انتظار داشته باشید تغییر خاصی در وضعیت مالی خانوار اتفاق بیفتد.اما اگر متوجه شدید که می توانید از پس سرمایه گذاری بربیایید، باید برای خودتان برنامه ای تهیه کنید.

چنان که گفتیم سرمایه گذاری یعنی وقت و انرژی گذاشتن. اولین چیزی که باید در برنامه شما مشخص شود، این است که دقیقا روی چه چیزی و در چه زمینه ای می خواهید سرمایه گذاری کنید.

توجه کنید که فرصت های سرمایه گذاری متنوع و گسترده هستند. لزوما چنین نیست که اگر همکارتان توانسته با سرمایه گذاری در یک مورد خاص به موفقیت برسد، شما هم بتوانید موفقیت او را تکرار کنید. عکس این مطلب هم صادق است.


شکست یکی از نزدیکانتان در موردی، لزوما به این معنا نیست که شما هم در آن مورد شکست خواهید خورد. میان مشاوران مالی درباره فرصت های سرمایه گذاری ضرب المثلی رایج است که به خوبی نکته گفته شده را روشن می کند: همان طور که نمی توان لباسی داشت که برای همه اندازه ها مناسب باشد، هیچ فرصت سرمایه گذاری ای وجود ندارد که برای همه افراد به یکسان مناسب باشد.


فردی در زمینه ای سرمایه گذاری می کند و موفق می شود و دیگری با سرمایه گذاری در همان زمینه شکست می خورد. در اینجا هیچ قاعده کلی و فراگیری وجود ندارد. این شما هستید که باید با تحقیق و بررسی مناسب به نتیجه برسید.


برای اینکه بتوانید تعیین کنید سرمایه گذاری در چه زمینه ای بیشترین سود را برای شما به همراه خواهد داشت، باید دقیقا مشخص کنید که هدفتان از سرمایه گذاری چیست؟ دقیقا برای چه منظوری قصد سرمایه گذاری دارید؟ آیا قرار است این سرمایه گذاری، یک منبع اضافی برای تنظیم دخل و خرج خانواده باشد؟ آیا قرار است برای بچه های خود سرمایه گذاری کنید؟ پاسخ به این سوالات بسیار ضروری است.


اگر قصدتان از سرمایه گذاری، اضافه کردن منبعی اضافی برای امور جاری خانوار است و نه چند برابر کردن دارایی تان، سرمایه گذاری ای را انتخاب کنید که بتواند در مدت زمان معلوم، مشخص و قابل پیش بینی، پولی را به شما برگرداند؛ یعنی اموری مانند اوراق مشارکت شرکت های دولتی یا سرمایه گذاری در حساب های بلند مدت و میان مدت بانک ها که در دوره های زمانی مشخصی، به شما سود پرداخت می کنند.


از طرف دیگر، اگر هدفتان این است که در مواقعی ضروری که شاید پیش بیاید، از این پول استفاده کنید، برای مثال دوران بازنشستگی یا احیانا هزینه های مربوط به سلامت، باید توقع خود را از دوره زمانی بازگشت پول تعدیل کنید.

این گونه سرمایه گذاری ها نیاز به زمان بیشتری دارند


منبع: آفتاب.