زندگینامه: محمد جواد ظریف (۱۳۳۸)

[Almas Parsi]

زندگینامه: محمد جواد ظریف (۱۳۳۸)



محمد جواد ظریف در سال ۱۳۳۸ در شهر تهران دیده به جهان گشود. وی دانش آموخته دبستان و دبیرستان علوی تهران است.

ظریف در سال ۱۳۵۵ با ویزای دانشجویی به آمریکا رفت و 1367 دکترای مطالعات بین المللی خود را از دانشگاه دنور ایالت کلرادو گرفت. وی پیش از این نیز کارشناسی ارشد خود را در حوزه روابط بین‌الملل و در دانشگاه ایالتی سانفراسیسکو به پایان برده بود.

او سال‌های 57 تا 59 مشاور سرکنسولگری ایران در سانفرانسیسکو بود. پس از آن تا سال61 مشاور سیاسی، رایزنی و کارداری نمایندگی ایران در سازمان ملل را تجربه کرده است. ظریف هم‌چنین سال‌های 67 و 68 مشاور علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه وقت بوده است.

وی سال 68 تا 71 سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی در سازمان ملل شد و با پایان ماموریتش در سازمان ملل، 10 سال معاونت حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه را برعهده داشت.

از 81 تا 86 برای بار دوم به عنوان سفیر ایران مسوولیت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل را پذیرفت و به نیویورک اعزام شد.
ظریف پس از بازگشت تا سال 89 دستیار ارشد وزیر امور خارجه بود. پس از آن به دانشگاه آزاد رفت و معاون بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی را مدیریت کرد.

ظریف در مجامع بین‌المللی مسوولیت‌هایی را نیز برعهده داشته است.

وی سال 71 رییس کمیته حقوقی مجمع عمومی چهل و هفتم سازمان ملل متحد در نیویورک بود و سال 72 ریاست کمیته نگارش اجلاس آسیایی حقوق بشر را در بانکوک برعهده داشت. در اجلاس افتتاحیه کنگره حقوق بین الملل ملل متحد در نیویورک رییس بود. او هم‌چنین ریاست اجلاس‌ها و نشست‌های متعددی مانند کمیته حقوقی مشورتی آسیایی - آافریقایی، کمیته سیاسی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، نشست کارشناسان ارشد هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، کمیته کارشناسان اعتمادسازی، کمیته سیاسی دوازدهمین اجلاس سران غیرمتعهدها در دوربان، سمپوزیوم اسلامی گفت‌وگوی تمدن‌ها، کمیسیون خلع سلاح ملل متحد، کنفرانس آسیایی نژادپرستی و تبعیض نژادی، کمیته متخصصان گفت‌وگوی تمدن‌ها در جده، کمیسیون فرهنگی یونسکو در نیویورک را برعهده داشته است.

وی از 82 تا 84 معاون مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. ظریف سخنگویی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران در تهران را نیز برعهده داشت.

او عضو هیات علمی گروه عمومی دانشگاه تهران بوده است و در مقاطع دکتری و کارشناسی ارشد در حوزه‌های دیپلماسی در سازمان‌های بین‌المللی،‌ سازمان‌های بین‌المللی و موضوعات جهانی، حل و فصل اختلافات در سازمان ملل متحد، امنیت منطقه‌یی و بین‌المللی، مبانی حقوق بشر، حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی، حقوق بشر و سیاست جهانی تدریس کرده است.
ظریف از جمله مشهورترین دیپلمات‌های برجسته ایران به شمار می‌آید.

وی تالیفات متعددی در حوزه سیاست خارجی، حقوق و روابط بین‌الملل به زبان‌های فارسی و انگلیسی دارد.

محمد جواد ظریف مرداد سال 1392 به عنوان گزینه دولت یازدهم برای تصدی وزارت امور خارجه به مجلس شورای اسلامی معرفی شد و با کسب اکثریت آرا (اخذ شده 281/ موافق: 232 رای؛؛ مخالف: 36 رأی؛ ممتنع: 13 رأی) از مجلس رای اعتماد گرفت و به عنوان وزیر امور خارجه مشغول به فعالیت شد.

تحصیلات

پس از گذراندن آزمون جامع دکترایش در ۱۳۶۴، اداره مهاجرت ایالات متحده، روادید او را باطل کرد و او سه سال بعد از راه دور تحصیلات خود را تکمیل کرد و دکترای حقوق و روابط بین الملل در ۱۹۸۸ از دانشگاه دنور دریافت کرد.[۲][۳][۴]

دبستان و دبیرستان علوی - تهران، از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵
دیپلم کالج مقدماتی درو - سانفرانسیسکو، از سال ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۶
کارشناسی روابط بین الملل دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو، از سال ۱۳۵۶ تا ۱۳۶۰
کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو، از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۲
کارشناسی ارشد مطالعات بین‌المللی دانشگاه دنور، از سال ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۳
دکتری مطالعات بین المللی دانشگاه دنور، از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷

ارتباط گسترده با جامعه آمریکا

وی به اقتضای حضور و همچنین فعالیت دیپلماتیک طولانی مدت در آمریکا، ارتباط گسترده‌ای با جامعه آمریکا و محافل سیاسی و علمی این کشور داشته است. روزنامه هرالدتریبون، در مقاله‌ای به قلم "وارن هوگ"، به حضور گسترده محمد جواد ظریف در مجامع عمومی آمریکا اشاره می‌کند:

«محمد جواد ظریف به اندازه‌ای در دانشگاه‌ها، محافل عمومی سیاسی و اجتماعی حضور پیدا می‌کند که لیزا اندرسون، رئیس دانشکده امور بین الملل دانشگاه کلمبیا از وی پرسیده است که آیا قصد شرکت در رقابت‌های انتخاباتی آمریکا را دارد؟

ظریف در کتاب خاطراتش که به نام "آقای سفیر" منتشر شده است، درباره انتخاب او برای سمت نمایندگی دائم جمهوری اسلامی در سازمان ملل می‌گوید:


«فکر می‌کنم در بهمن ماه سال ۱۳۸۰ بین من و آقای دکتر خرازی برای رفتن به نیویورک توافق صورت گرفت. ظاهرا آقای دکتر خرازی نیز همان موقع موضوع اعزام من را به رهبری هم گفته بودند. بعدها رهبری به من فرمودند که همان روز من به آقای حجازی گفتم که بهترین گزینه برای نیویورک شما هستید؛ اما بگذارید روند معمول وزارت خارجه طی شود. وقتی که رسما به ما معرفی شدید، شما هم رسما موافقت کنید... همچنین نکاتی را که برای مأموریت لازم بود یادآوری کردند. از جمله نکته‌ای را فرمودند که من در همه کلاسهایم برای دانشجویان گفته‌ام. به من فرمودند حتی اگر در موردی یقین داری که دیدگاهت ۱۸۰ درجه با من مخالف است، وظیفه داری دیدگاهت را بگویی. حتی ایشان مطرح کردند که این یک وظیفه شرعی است. بحمدلله من نیز همیشه این کار را انجام دادم.»

http://hamshahrionline.ir/details/227151 - بوفیلند