ازدواج آدم ها را عوض می کند؟

[zoh_reh]

ازدواج آدم ها را عوض می کند؟

«شوهرم ۳۰ ساله است و ۳ سال است که ازدواج کرده ایم. مشکلات زیادی با او دارم. هر۲ تحصیلکرده و شاغلیم. مشکل اصلی من خودخواه بودن شوهرم و تلاش مداومش برای تغییر دادن من است.

با اینکه از ابتدا می دانست شخصیت مستقلی دارم، سعی می کند من را به خودش وابسته نگه دارد. او می گوید من برایت همه چیز هستم، هم پدر، هم مادر، هم دوست و... حتی برای خریدن کوچک ترین وسیله می گوید باید با مشورت من باشد.حتی معتقد است باید ارتباط با صمیمی ترین دوستم را قطع کنم.البته اخیرا به سختی به تفاهم رسیده ایم سالی ۲ تا ۳ بار بدون حضور همسرم دوستم را ببینم. این را هم بگویم که اوایل آشنایی مان اصلا این رفتارها را نداشت و بعد از عقد مشکلاتمان شروع شد.

انگار امر به او مشتبه شده که مالک من است. چندماه بعد از ازدواج پیش مشاور رفتم که گفت همسرم هم باید حتما بیاید، اما به هیچ طریقی نتوانستم راضی اش کنم. می گوید مشکلی ندارم و تو مشکل داری. به او گفتم حداقل برای کمک به من بیا! اما قبول نکرد.دیدگاه برخی افراد نسبت به ازدواج در دو حالت خلاصه می شود؛ اینکه طرف مقابل را تحمل کنند یعنی «فرهنگ تحمل» پیشه کنند که اصلا تفکر درستی نیست یا اینکه درصدد تغییر طرف مقابل هستند.

بارها شنیده ایم که مرد می گوید رفتار زنم این گونه است اما مادرم می گوید بعد از ازدواج می توانی او را در مشت خود بگیری و رفتار و دیدگاهش را درست کنی یا برعکس، خانمی می گوید اطرافیان و خانواده به من می گویند نگاه نکن که الان داد و بیداد می کند بعد از ازدواج درست می شود، زن خوب کسی است که همسرش را اصلاح کند! درحالی که زن و مرد نباید برای تغییر یکدیگر تلاش کنند و زوج باید یکدیگر را همان گونه که هستند، بپذیرند. چیزی به نام تغییر پس از ازدواج وجود ندارد. گفته اید قبل از عقد همسرتان این گونه نبوده. آیا قبل از ازدواج شناخت کافی نسبت به هم داشته اید و با او درباره برخی مسائل صحبت کرده اید؟

گاهی برخی افراد قبل از ازدواج درخصوص مواردی با همسرشان به توافق می رسند و قول هایی هم می دهند اما پس از ازدواج بعد از اینکه شناخت بیشتری از هم پیدا می کنند،به این نتیجه می رسند که نمی توانند به قولشان پایبند بمانند. توجه داشته باشید که در این صورت همسرتان به شما دروغی نگفته بلکه حالا می بیند نمی تواند به قولش پایبند باشد. باید حواستان را جمع می کردید که ببینید قول هایی که می دهد، عملی هستند یا نه.
به همین دلیل تاکید می شود قبل از ازدواج دو طرف به شناخت بیشتری از هم برسند، تمام توافق ها بینشان انجام گیرد و یکدیگر را با همان خصوصیاتی که دارند، بپذیرند نه اینکه تحمل کنند. اگر بپذیرید همسرتان روابط اجتماعی شما را محدود و به قطع رابطه با دوستان مجبور کند، درحقیقت او را به عنوان مالک خود پذیرفته اید و این حس را هم در همسرتان القا خواهید کرد. پس نمی توانید بعد از مدتی پشیمان شوید و اعتراض کنید چون قطعا همسرتان خواهد گفت که چرا در این چند سال چیزی نمی گفتی و حالا مخالفت می کنی!

درست است که زندگی مشترک بر پایه قول وقرارهایی که زن و مرد به هم می دهند، بنا و شروع می شود ولی اگر یکی از طرفین به حرف هایش عمل نکرد،طرف دیگر نباید بگوید: «خب این بار کوتاه می آیم یا آن را نادیده می گیرم و...» چون به تدریج با ادامه این رفتار، فرد ذات اصلی خود را نشان می دهد.اگر بر این باور هستید که اجازه دارید دوستانتان را ببینید و همسرتان نیز با دوستان خود در ارتباط است، باید روی خواسته تان پافشاری کنید البته نه با دعوا و جروبحث ولی اگر به قیمت حفظ زندگی تان این خصوصیت رفتاری همسرتان را می پذیرید، اجازه ندارید چند سال دیگر بگویید زندگی ام را تباه کردم.

این مشکلی است که همین الان باید یکبار برای همیشه حل شود. اگر می توانید این مساله را بپذیرید که هیچ، در غیراین صورت همین الان بهتر است تکلیف خود را مشخص کنید و واقع بینانه به این مشکل بنگرید. اگر قضایا به همین شدتی است که می گویید و نمی توانید این رفتار را تحمل کنید، همسرتان را راضی کنید که هر دو به مشاور مراجعه کنید.این مساله، بسیار جدی است و متاسفانه قبول هم دارم که بیشتر آقایان خود را بدون مشکل می دانند و ادعا می کنند مشکلی ندارند.اگر باز هم همسرتان قبول نکند که با شما به مشاوره بیاید، خودتان تصمیم نهایی را بگیرید که می توانید به زندگی مشترکتان به این صورت که هست، ادامه دهید یا اینکه به تغییراتی نیاز است. منبع:آفتاب

---

گردآوری :گروه خانواده خوشبخت تبیان زنجان