جغرافیایی طبیعی و اقلیم استان ، استان کرمانشاه
استان كرمانشاه ناحیهای كوهستانی است كه مابین فلات ایران و جلگه بینالنهرین قرار گرفته و سراسر آن را قلل و ارتفاعات سلسله جبال زاگرس پوشانیده است. سلسله جبال زاگرس در محدوده این استان به صورت مجموعهای از رشتهكوههای موازی پدیدار گشته كه دشتهای مرتفع كوهستانی در بینابین آنها شكل گرفته و بستر گذرگاههای مهم زاگرس را به وجود آورده است.
استان كرمانشاه در معرض جبهههای مرطوب مدیترانهای قرار دارد كه در برخورد با ارتفاعات زاگرس، موجبات ریزش برف و باران را فراهم میسازد. در استان كرمانشاه چهار اقلیم متفاوت قابل تشخیص است :
اول «زمستان ملایم و تابستان گرم و خشك» كه شهرستانهای قصر شیرین، سرپل ذهاب و دهستان ازگله در جنوب غربی شهرستان جوانرود را شامل میشود. دوم «زمستان و تابستان خنك» كه شهرستانهای پاوه و جوانرود (به جز دهستان ازگله) و بخش كرند از توابع شهرستان اسلامآباد غرب را در بر میگیرد. سوم اقلیم «نیمه خشك و استپی خنك» كه شهرستانهای سنقر و دهستان پشت دربند از توابع شهرستان كرمانشاه را در بر میگیرد. چهارم اقلیم «نیمه خشك و استپی گرم» كه شهرستانهای كنگاور، صحنه و هرسین را شامل میشود. به طور كلی استان كرمانشاه از نظر آب و هوایی به دو منطقه گرمسیر (غرب) و سردسیر در سایر نواحی تقسیم میشود.
بادهای مهم استان كرمانشاه عبارتند از :
«بادهای غربی» كه رطوبت نسبی اقیانوس اطلس و مدیترانه را منتقل میكند و موجب بارندگی میگردند و جریان آن معمولاً در زمستان و بهار بیشتر است. «بادهای شمال» كه در فصل تابستان میوزند و در اعتدال آب و هوای بخشی از استان و كاهش گرمای آن مؤثراند و «بادهای سام یا سموم» كه تنها در منطقه نوار مرزی میوزد و هوای آن را در تابستانها بسیار گرم و غیرقابل تحمل میسازد و زیانهای بسیاری به بار میآورد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)