استاد فاطمی نیا در جواب این سوال اینگونه پاسخ دادند:
در کتاب زینب کبری از شیخ جعفر نقدی که کتابی بسیار نفیس و با ارزش است این گونه آمده که:
عبدالله بن جعفر در آن زمان نابینا شده و خانه نشین گشته بود و به همین دلیل در مدینه ماند و در کربلا حضور نداشت.
اما همسر و دو فرزند خود را همراه امام فرستاده بود.
از بزرگواری این اقا چنین گفته می شود که دائم در اضطراب بود تا اینکه خبر شهادت امام حسین علیه السلام را برای او آوردند
و همچنین خبر شهادت دو پسرش عون و محمد.
عبدالله بن جعفر غلامی داشته که این دو پسر را او بزرگ کرده بود و بسیار دوستشان داشت وقتی خبر شهادت دو پسر رسید آن غلام جمله ای در ناشکری بر زبان آورد.
عبدالله بن جعفر بگونه ای ناراحت شد که او را زد و گفت:
والله اگر شرایطش را داشتم از حسین جدا نمی شدم.
والله تنها چیزی که داغ و مصیبت فرزندانم را کم می کند این است که آن دو در رکاب حسین علیه السلام به شهادت رسیدند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)