آيتالله بهجت در بخشي از بيانات خود در خصوص زيارت ائمه اطهار (ع) گفته است: اذن دخول حضرت سيدالشهداء (ع) «گريه» است، اگر اشک آمد، امام حسين (ع) اذن دخول دادهاند و وارد شويد.
مرحوم آيتالله بهجت درباره زيارت ائمه معصومين بهخصوص ويژگيهاي امام رضا (ع) ميگويد: زيارت شما قلبي باشد. در موقع ورود، اذن دخول بخواهيد، اگر حال داشتيد به حرم برويد. هنگامي که از حضرت رضا (ع) اذن دخول ميطلبيد و ميگوييد: «أأدخل يا حجةالله: اي حجت خدا! آيا وارد شوم؟»
اين عالم رباني در ادامه گفتار خود با بيان اينکه پس از طلب اجازه ورود به قلب خود مراجعه کنيد، ميگويد: تحولي در آن به وجود آمده و تغيير يافته است يا نه؟ اگر تغيير حال و تحول در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سيدالشهداء (ع) گريه است، اگر اشک آمد امام حسين (ع) اذن دخول دادهاند و وارد شويد.
وي افزود: اگر حال داشتيد، به حرم وارد شويد. اگر هيچ تغييري در دل شما به وجود نيامد و ديديد حالتان مساعد نيست، بهتر است به کار مستحبي ديگري بپردازيد. سه روز، روزه بگيريد و غسل کنيد و بعد به حرم برويد و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهيد.
آيتالله بهجت با بيان اينکه زيارت امام رضا (ع) از زيارت امام حسين (ع) بالاتر است، گفت: بسياري از مسلمانان به زيارت امام حسين (ع) ميروند، اما تنها شيعيان اثنيعشري به زيارت حضرت امام رضا (ع) ميآيند. بسياري از حضرت رضا (ع) سئوال کردند و خواستند و جواب شنيدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس، کسي مادرش را به کول ميگرفت و به حرم ميبرد، چيزهاي عجيبي را ميديد.
وي در خصوص شفا گرفتن از امام رضا (ع) گفت: يکي از معاودين عراقي، غدهاي داشت و ميبايستي مورد عمل جراحي قرار ميگرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا (ع) خواست او را شفا بدهد. شب، حضرت معصومه (س) را در خواب ديد که به وي فرمود: «غده خوب ميشود. احتياج به عمل ندارد»، ارتباط خواهر و برادر را ببينيد که شخص از برادر حاجت خواسته، خواهر جوابش را داده است.
اين عالم رباني، همه زيارتنامهها را مورد تأييد ميخواند و به خواندن زيارت جامعه کبيره سفارش کرده و ميگويد: زيارت امينالله مهم است. با زبان قلب خود بخوانيد. لازم نيست حوائج خود را در محضر امام (ع) بشمريد. حضرت خود ميدانند. در دعاها مبالغه نکنيد! زيارت قلبي باشد. امام رضا (ع) به کسي فرمودند: «از بعضي گريهها ناراحت هستم».
آيتالله بهجت در پايان تصريح کرد: عمل کنيم به هرچه ميدانيم. احتياط کنيم در آنچه خوب نميدانيم. با عصاي احتياط حرکت کنيم.
صدای شیعه
علاقه مندی ها (Bookmarks)