به بهانه سالروز درگذشت «جرج برنالد شاو»

[چکامه91]

«دو تراژدی در زندگی وجود دارد: اول اینکه به آرزویتان نرسید. دیگر این‌که به آرزویتان برسید...»

«جرج برنارد شاو»، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس سرشناس ایرلندی 157 سال پیش در بیست‌وششم جولای 1856 در دوبلین متولد شد.

«برنارد شاو» از یک پدر تاجر غلات و مادری خواننده متولد شد و تحصیلات رسمی‌اش را در مدرسه‌ی علوم انگلیسی و تجاری دوبلین به پایان رساند. وی در طول دوران فعالیت ادبی‌اش، بیش از 60 نمایش‌نامه نوشت و تنها فردی بود که هم جایزه‌ی نوبل ادبیات (1925) و هم جایزه‌ی اسکار (1983) را برای نمایش‌نامه‌ی «پیگ‌هالیون» دریافت کرد.

«شاو» از مدافعان سرسخت حقوق زنان و سوسیالیسم بود. وی علاوه‌بر نمایش‌نامه‌نویسی، مهارت چشم‌گیری در نامه‌نگاری داشت. گفته می‌شود در دوران حیاتش حدود 250 هزار نامه نوشته است. از او به‌عنوان توانمندترین نمایش‌نامه‌نویس انگلیسی پس از «ویلیام شکسپیر» و نافذترین رساله‌نویس پس از «جاناتان سوییفت» هجونویس ایرلندی یاد می‌کنند.

«برنارد شاو» همچنین یکی از برترین منتقدان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می‌شد که علاوه‌بر اینکه یک منتقد در موسیقی،‌ هنر و نمایش‌نامه بود، رمان هم می‌نوشت. او هر پنج رمان ناموفق خود را بین سال‌های 1879 تا 1883 در ابتدای حرفه‌اش نوشت و آن‌ها را به چاپ رساند؛ «حرفه‌ی کاشل بایرون»، «یک سوسیالیست غیراجتماعی» (1887)، «عشق در نزد هنرمندان» (1900)، «پیوند غیرمنطقی» (1905) و «بی‌تجربگی» (1931).

این نمایش‌نامه‌نویس ایرلندی اولین نمایش‌نامه‌اش به نام «خانه‌ی بیوه‌مردها» را در سال 1885 با کمک «ویلیام آرچر» منتقد نوشت. اگرچه این پروژه نیمه‌تمام ماند، اما در سال 1892 او به تنهایی آن را به پایان رساند و در همان سال در سالن تئاتر «رویالتی» لندن روی صحنه رفت.

اولین نمایش‌نامه‌های او تقریبا در دهه‌ی‌ 90 قرن نوزدهم روی صحنه رفتند و در این سال‌ها او دیگر می‌توانست به عنوان یک نمایش‌نامه‌نویس امرار معاش کند.
«شاو» در مجموع 63 نمایش‌نامه نوشت که تعدادی از آن‌ها پیش از آن‌که در انگلیس و آمریکا نمایش داده شوند، در آلمان به موفقیت‌هایی رسیدند.

به غیر از «اسکار وایلد»، سایر هم‌عصران برنارد شاو، طنز و شوخی را در آثار او منحصربه‌فرد می‌دانستند. او مردی بود که کلمات قصارش میان مردم می‌چرخید. به عبارت دیگر آنقدر که با نیش زبان و شوخ‌طبعی او آشنا بودند، با آثار هنری‌اش آشنا نبودند.

با افزایش شهرت و تجربه، برنارد شاو به نگارش نمایش‌نامه‌های بلند رو آورد که آن‌ها نیز موفقیت‌آمیز بودند. از آن جمله می‌توان به «سزار و کلئو‌پاترا» (1898)، «بشر و فوق‌ بشر» (1903) و «سرگُرد باربارا» (1905) اشاره کرد؛ با این حال محبوب‌ترین اثر در دوره‌ی برنارد شاو «گاری سیب» بود که در سال 1929 نوشته شد.

از خصوصیات بارز شاو در نوشته‌هایش این بود که همواره به مشکلات اخلاقی دوران خود می‌پرداخت و تلاش داشت تا با استفاده از طنز و کنایه، مقصود خود را برساند.

جورج برنارد شاو در دوم نوامبر 1950 در سن 94 سالگی در هرتفوردشایر درگذشت.


منبع:
ایسنا