لجبازی‌های آقای رئیس مانع نواخته شدن سرود ملی ایران در ورشو شد

[m.g.s.t.r]

لجبازی‌های آقای رئیس مانع نواخته شدن سرود ملی ایران در ورشو شد


تیم کشورمان در حالی با چهار مدال در رده سوم رقابت‌های جهانی ورشو قرار گرفت که کره شمالی با ده مدال حتی روی سکو هم نرفت. حسین رضازاده با اشاره به همین جدول معتقد است که عملکرد تیمش مثبت بوده که رده سوم را به خود اختصاص داده، اما آیا عملکرد ما که با هشت وزنه‌بردار، چهار مدال کسب کردیم بهتر است یا کره شمالی که با چهار ورزشکار ده مدال کسب کرده؟


آخرین روز رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری سرانجام برای ورزش کشورمان خوش‌یمن بود ملی‌پوشان جوان کشورمان توانستند سرانجام با کسب چهار مدال آبروی وزنه‌برداری ایران را بخرند. هرچند لجبازی‌های مدیریتی در فدراسیون وزنه‌برداری منجر به این شد که در طول دوازده روز برگزاری این رقابت‌ها سرود جمهوری اسلامی ایران در سالن برگزاری رقابت‌ها نواخته نشود و همین‌طور عنوان «قوی‌ترین مرد جهان» که چند سالی‌است در اختیار ایران بوده از کف‌مان برود. مسئله‌ای که البته به هیچ وجه حسین رضا‌زاده و دوستانش در فدراسیون وزنه‌برداری زیر بار آن نمی روند.


به گزارش تابناک، آمارسازی و اتکاء به آمار البته موضوعی است که در هشت سال اخیر به یکی از نمادهای مدیریتی دولت احمدی‌نژاد تبدیل شده بود اما گویا مدیرانی که از دولت قبل باقی مانده‌اند همچنان بر سنت قدیم خود پافشاری می کنند و این‌چنین است که حسین رضازاده در دفاع از عملکرد خود در رقابت‌های جهانی لهستان به جایگاه سوم ایران اشاره می کند و می گوید:« متاسفانه برخی ها که اسم خود را کارشناس وزنه برداری گذاشته اند، اما هیچ چیز جز شکست وزنه برداری آنها را خوشحال نمی کند، در رسانه ها اینطور عنوان کرده اند که تیم ایران هفتم شده که این موضوع کذب محض است. در رده بندی تیمی رقابتهای وزنه برداری چیزی که اهمیت دارد امتیاز وزنه برداران است نه مدالی که به دست می آورند. در همین رقابتهای جهانی کشورهای زیادی مدال کسب کردند اما در پایان تیم ایران به عنوان تیم سوم رقابتها معرفی شد و کاپ قهرمانی گرفت. در همین رقابتها کره شمالی 10 مدال طلا، نقره و برنز گرفت، اما چرا به مربی آنها کاپ داده نشد.»


گرچه رضازاده قصد داشت با این مثال از عملکرد خود دفاع کند اما همین مثال ساده آقای رئیس خود برهان قاطعی است بر عملکرد ضعیف تیم ملی وزنه‌برداری. چرا که همین آمار ارقامی را که رضازاده بیان داشت را اگر در معرض قضاوت هر عقل سلیمی قرار دهید خواهد گفت که بی شک عملکرد تیم ملی کره شمالی با ده مدال از عملکرد تیم ملی کشورمان با چهار مدال بهتر و قابل دفاع‌تر است.

حسین رضا زاده و کورش باقری از زمان اردوی تیم ملی تا کنون با هم رفاقت عجیبی داشتند. به گونه‌ای که رضازاده تا کنون همه‌جوره پای باقری ایستاده و حتی استعفای روز گذشته وی را نیز نپذیرفته است. همین رفاقت هم باعث شده تا دعوای میان ملی پوشان و باقری، رضازاده طرف باقری را بگیرد و ملی پوشان را کنار بگذارد.

رضا زاده البته در بیان آمار خود نگفته که کره شمالی با چهار وزنه‌بردار ده مدال کسب کرده که متوسط 2.5 مدال برای هر ورزشکار را شامل می شود و تیم ملی کشورمان با هشت وزنه بردار چهار مدال کسب کرده که متوسط جالب نیم مدال به ازای هر وزنه‌بردار را ثبت کرده است.


با این حال رضا زاده معتقد است که جایگاه ایران در این رقابت‌ها همان جایگاه سومی است ولو اینکه این جایگاه با مدال‌های شب آخر رقابت‌ها کسب شده باشد و حتی سرود ملی کشورمان یک بار هم در سالن رقابت‌ها نواخته نشده باشد.


حالا بد نیست بررسی کنیم تا بدانیم ماجرای جایگاه سوم کشورمان با این عملکرد درخشان از کجا سرچشمه می گیرد.


فدراسیون جهانی وزنه برداری بعد از اینکه تعداد وزنه‌بردارهای شرکت کننده در رقابت‌های جهانی رو به کاهش نهاد و این رقابت‌ها در حال افول بود برای ترغیب کشورها به شرکت در این رقابت‌ها متر و معیار امتیازی را جایگزین متر و معیار مدالی در این رقابت‌ها کرد. به این ترتیب تیم‌ها به جای اینکه با سه ورزشکار مدال آور خود در این رقابت‌ها شرکت کنند سعی می کنند در همه رشته‌ها وزنه بردار داشته باشند. این را هم در نظر بگیرید که صرف شرکت هر وزنه بردر در مسابقه اندک امتیازی را برای هر تیمی به همراه دارد.


یعنی اگر شما در میان دوازده وزنه بردار شرکت کننده در یک دسته دوازدهم هم شوید امتیازی را برای تیم کشورتان کسب کرده‌اید. اینچنین است که مجید عسکری، جابر بهروزی و سجاد بهروزی، رسول تقیان و علیرضا دهقان در این رقابت‌ها بدون اینکه حتی یک بار روی سکو بروند در مجموع 244 امتیاز برای کشورمان کسب کرده‌اند.


اشاره رضازاده به جایگاه سومی ایران در رده بندی امتیازی از یک جهت دیگر هم محل اشکال است و آن اینکه از 64 کشور شرکت کننده در این رقابت‌ها تنها هشت تیم با ترکیب کامل هشت وزنه‌بردار به این رقابت‌ها پای گذاشته اند که سوم شدن در میان هشت تیم هم اتفاق عجیبی برای تیم ملی کشورمان نیست.


حسین رضازاده و کوروش باقری در جریان اختلافات یک سال گذشته میان کادر فنی و ملی‌پوشان با کنار گذاشتن قهرمان‌های المپیکی که از شانس بیشتری برای کسب عناوین قهرمانی و جایجایی رکوردهای جهانی داشتند سعی در تنبیه کردن آنها داشتند و حالا با پیش کشیدن نتایج امتیازی رقابت‌های جهانی سعی در توجیه عملکرد ضعیف خود دارند.

جدول رتبه بندی مدالی کشورهای شرکت کننده در رقابت‌های جهانی لهستان که توسط سایت فدراسیون جهانی وزنه برداری منتشر شده و تیم کشورمان در جایگاه ششم این جدول قرار گرفته است.

تنها اتکا به نتایج امتیازی در این رقابت‌ها از این جهت خنده دار و مضحک به نظر می رسد که همه کشورها دوسال بعد از المپیک را به قصد کسب مدال در رقابت‌های جهانی قدم می گذارند و دو سال قبل از المپیک را به قصد کسب امتیاز دراین رقابت‌ها شرکت می کنند. جابجایی شش رکورد جهانی در همین رقابت‌های لهستان گواه رویکرد کشورهای شرکت کننده در این رقابت‌هاست.


دو سال قبل از المپیک از این جهت اهمیت دارد که بنا به قوانین جدید جهانی کسب سهمیه المپیکی کشورها به متوسط امتیاز کشورها در این رقابت‌ها بستگی دارد. یعنی برای تیم‌های شرکت‌کننده در رقابت‌های 2014 آلماتی و 2015 هیوستون کسب امتیاز اهمیت بیشتری از کسب مدال دارد چنان‌که در این دوره از رقابت‌ها کسب مدال از کسب امتیاز اهمیت بیشتری داشت. با همین گواه ساده هم می توان ادعاهای رضازاده را یا جوری شوخی خواند یا حرف‌های او را از سر بی اطلاعی دانست.


به هر حال هرچقدر هم که حسین رضازاده از بی خبری دیگران سخن بگوید و جایگاه درست ایران را در این رقابت‌ها سوم بداند خود او ما خوب می دانیم که وزنه‌برداری رشته مدال آور المپیکی است و در مسابقات المپیک دیگر نمی‌توان همگان را به بی خبری متهم کرد.