آلودگی هوا و سونامی سرطان

[yas-90]

آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC) در اکتبر2013 اعلام کرده، آلودگی هوا مهمترین عامل سرطان زا برای انسان‌ها است. دانشمندان این آژانس پس از بررسی كامل جدیدترین یافته‌های علمی موجود به این نتیجه رسیدند كه شواهد و مستندات قطعی و كافی وجود دارد كه قرار گرفتن در معرض هوای آلوده در فضای باز باعث سرطان ریه در انسان‌ها می‌شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه مردم سالاری ؛ همچنین كارشناسان برجسته IARC معتقدند ارتباط مثبتی بین آلودگی هوا و افزایش خطر ابتلا به سرطان مثانه وجود دارد. طبق این گزارش ذرات معلق موجود در هوا به عنوان یكی از اجزای مهم آلودگی هوای محیط بیرون بطور ویژه مورد بررسی قرار گرفته‌اند و نتیجه حاصله به عنوان یك عامل سرطان زا برای انسانها اثبات شده است.ارزیابی محققان IARC خطر افزایش سرطان ریه با افزایش سطح قرار گرفتن در معرض ذرات معلق وآلودگی هوا را نشان می‌دهد. برآوردهای اخیر نشان می‌دهد که بار بیماری‌ها به علت آلودگی هوا قابل توجه است.

تخمین زده می‌شود در سال 2010 قرار گرفتن در معرض ذرات آلوده هوا 3.2 میلیون مرگ زودرس و 223000 مرگ ناشی از سرطان ریه در سراسر جهان را موجب شده است و افزایش خطرات برای طیف گسترده ای از بیماری‌ها مانند بیماری‌های قلبی، عروقی و تنفسی داشته است. طبق این گزارش هرچند تركیبات آلودگی هوا و سطوح قرار گرفتن در معرض این آلودگی در مناطق مختلف جهان متفاوت است و بیشترین مناطق آسیب پذیر شرق آسیا بوده است اما نتیجه‌گیری گروه تحقیقاتیIARC به تمام مناطق جهان اعمال می‌شود. در سال‌های اخیر بیشتر مناطق کشور ما با پدیده آلودگی هوا مواجه هستند.

هوای کلان شهر‌ها تحت تاثیر آلاینده‌های صنعتی ،خودروها و سوخت غیر استاندارد قرار دارند و هوای بخش وسیعی از مناطق کشور هم از معضل ریزگردها رنج می‌برند. بنابر اعلام مسوولین وزارت بهداشت روند رشد سرطان در ایران در سال‌های اخیر بسیار نگران كننده است و گاهی از آن با نام سونامی سرطان یاد می‌کنند. براساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی، کشور ایران بالاترین میزان شیوع سرطان در خاورمـــیانه را دارد و سن سرطان در ایران به زیر 30 سال رسیده است. طبق گزارش (IARC) و اظهار نظرها و آمارهای مسوولین وزارت بهداشت ارتباط معناداری بین سرطان و آلودگی هوا در کشور وجود دارد.

اما هنوز در کشور متولی اصلی کاهش آلودگی هوا مشخص نیست. سازمان محیط زیست کشور به عنوان یکی از دستگاههای اصلی در این سالها فقط نقش نظارتی را داشته است و ابزارهای کافی جهت کاهش آلاینده‌ها را در اختیار ندارد.همچنین برنامه‌های کاهش آلودگی هوا در سال‌های گذشته مورد غفلت واقع شده اند و در بخش پدیده ریزگردها گام موثری برداشته نشده است.

این آلودگی‌ها غیر از هزینه‌های اجتماعی، هزینه‌های کلان اقتصادی را برای کشور در پی داشته است که اگر برآرود دقیقی از هزینه‌های تخریب ریز گردها در کشور ارایه شود قطعا رقم بسیار کلانی خواهد بود. ضرورت دارد در دو بخش کاهش آلایندها و مقابله با پدیده ریزگردها قبل از آنکه هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی این پدیده مخرب زیست محیطی غیر قابل جبران باشد اقدام عملی شود زیرا هر چند دور، اما هنوزفرصت برنامه‌ریزی و جبران وجود دارد.