گزارش تصویری جالب از افراط گری در ایران

[ماری مریم]

آن مرد با سبدی از سوغات عزت ایرانی آمد و گل و کفش به استقبالش رفتند! او گل را دید واز کنار کفش با آرامش و لبخند گذشت، شاید با این یقین که کفش و صاحبانش در برابر امید و اعتدال آرام آرام زانو بزنند و مرام عقلانیت پیش بگیرند ... شاید روزی گل عقلانیتش را به کفش هدیه دهد.



مجله چلچراغ: آن مرد در باران نیامد. آن مرد با اسب هم نیامد ... از راه دوری آمد که به ینگه دنیا معروف است؛ همانجایی که آسمانخراش ها و لامپ های رنگارنگ نئونش، خیابان های شلوغ و پرترافیکش، هالیوودش و ... و کاخ سفید و سیاست های غیردوستانه اش، سال هاست که در ذهن هم نسلان من و تو علامت های پرسش و تعجب بی شماری را نقش زده است.

آن مرد آمد، همانطور که مرد پیش از او هشت بار این مسیر را رفت و آمد اما این مرد وقتی آمد، دیگر کمتر کسی در شوک سخن گفتنش مانده بود. کلامش در آن سالن گردی که میان آسمان خراش ها احاطه شده، طنینی از آرامش داشت. کلامش شاخ و شانه نداشت، تمسخر و استهزا هم نداشت؛ نشانی از خط و نشان هم نداشت؛ چهره اش گشاده بود و مصمم؛ با اتکا به عزت ایران و ایرانی سخن می گفت. حواسش بود از دنیای واقع بگوید، نه دنیایی که خود می خواهد باشد ... همین شد که من، تو، ما و خیلی ها به انتظار نشستیم تا آن مرد بیاید ...

از لحظه ای که خبر آمد تلفنی زنگ خورده و نفر اول کشور آسمانخراش ها با لحنی محترمانه نماینده ملت ایران را مورد خطاب قرار داده، همه مان چشم شدیم و گوش تا ببینیم و بشنویم آنانی که بیش از سه دهه عزت و عظمت مردم دیار کهن پارسی را به چالش کشیدند، چه می خواهند بگویند.

منتظر ماندیم تا ببینیم باز هم بهانه ای می آورند برای از صحنه راندن این ملت یا ... اما ظاهرا این تماس شروع عقلانیت آنانی بود که خود را ابرقدرت دنیا می خوانند. شنیدیم و در اعماق وجودمان شاد شدیم که مسیر عقلانیت برای آنانانی که سال ها کوشیدند به خیال خود سد راه بالیدن ایران شوند، آغاز شده است.

آن مرد با سبدی از سوغات عزت ایرانی آمد و گل و کفش به استقبالش رفتند! او گل را دید واز کنار کفش با آرامش و لبخند گذشت، شاید با این یقین که کفش و صاحبانش در برابر امید و اعتدال آرام آرام زانو بزنند و مرام عقلانیت پیش بگیرند ... شاید روزی گل عقلانیتش را به کفش هدیه دهد.

این عکس ها را با روایت دکتر صادق زیباکلام مرور می کنیم.

شعبان جعفری در تاریخ ایران دو نام دیگر هم پیدا می کند: شعبان تاجبخش و شعبان بی مخ. او متهم بود که یکی از کانون های اصلی به راه انداختن تظاهرات به نفع محمدرضا پهلوی شاه سابق ایران در ساعت های اولیه روز 28 مرداد بوده که در نهایت منجر به کودتای 28 مرداد می شود. نکته جالب آن است که شعبان جعفری بعدها اساسا منکر نقشش در به راه انداختن کودتای 28 مرداد می شود و مدعی بوده که او در روز 28 مرداد در بازداشت به سر می برده و بعد از کودتا بوده که از زندان آزاد می شود.

آنچه مسلم است، اعمال خشونت شدید علیه طرفداران دکتر مصدق از جمله حمله به مراکز حزب توده و روزنامه های آن به همراه اماکن دیگری که تعلق به نیروهای منتقد شاه و دربار داشتند، به نحو گسترده ای از سوی طرفداران شاه صورت می گیرد.

سینما رکس آبادان مرداد 1357؛ سینما رکس آبادان آن شب نه تنها فیلم مبتذل نشان نمی داد، بلکه یکی از مشهورترین فیلم های سینمای آوانگارد زمان شاه، «گوزن ها» را نشان می داد. این نکته به علاوه اینکه در سینما از بیرون قفل شده بود که مردم نتوانند فرار کنند، سوال ها و ابهامات زیادی همان موقع به وجود آورد که به راستی مسبب آتش زدن سینما رکس آبادان چه کسانی بودند؟ محاکمات متهمان بعد از انقلاب هم نتوانست به رفع ابهامات آتش سوزی سینما رکس کمک کند.

این هم یکی دیگر از ضربات سازمان مجاهدین (منافقین) به انقلاب بود. شهید حجت الاسلام دکتر محمدجواد باهنر، نخست وزیر دولت شهید رجایی و عضو شورای انقلاب انصافا یکی از معتدل ترین رهبران انقلابی بود. شهید رجایی، رئیسی جمهور البته رادیکال تر بود، اما دکتر باهنر در کنار او می توانست یک تعادلی در قوه مجریه به وجودآورد.

گروه های خودسر با نفوذ در بدنه وزارت اطلاعاتت دست به قتل عده ای از نویسندگان و روشنفکران زدند

حمله به سینماهایی که فیلم هایی را به نمایش گذارده اند که عده ای با آن مشکل دارند، از پدیده های جالب کشورمان است. البته این حق هر فردی است که برود جلوی سینما و علیه فیلمی که در حال اکران است، سخنرانی کرده،اعلامیه پخش کند یا به شکل غیرخشونت آمیز دیگری و بدون آنکه مزاحمت برای تماشاگران ایجاد کند، اعتراض خود را نشان دهد اما ممانع از نمایش فیلم و جلوگیری از ورود مردم به سالن سینما مصداق بارز اعمال خشونت است.

حمله و ضرب و شتم وزرای کشور و ارشاد دولت اصلاحات در نماز جمعه تهران یکی از موارد خشونت تندروهایی بود که به نام انصار حزب الله معروفند. جالب است با اینکه مهاجمان شناخته شده بودند، هیچ اقدام قانونی علیه شان صورت نگرفت.

حمله به کوی دانشگاه در تیر 78؛ حادثه ای که قلب رهبری را جریحه دار کرد.

حمله به کتابفروشی مرغ آمین در مقابل دانشگاه تهران هم از موارد خشونت علیه دگراندیشی بود که هیچ گاه از سوی قوه قضاییه مورد رسیدگی قرار نگرفت. «جرم» کتابفروشی مرغ افشین این بود که کتب «دگراندیش» عرضه می کرد.

ترور سعید حجاریان اوج خشونت مخالفان علیه اصلاحات و دولت خاتمی بود. آنچه از خود این ترور اسفناکتر بود، برخی سخنان و موضع گیری های تایید آمیز مخالفان اصلاحات در توجیه اقدام سعید عسگر، عامل ترور و همکارانش بود. البته وقتی خشونت تقدیس می شود، خیلی هم نمی توان «ترور» را محکوم کرد.

ترور دانشمندان و دست اندرکاران فعالیت های هسته ای ایران تلاشی بود برای جلوگیری از پیشرفت های هسته ای کشور. اگرچه رسما هیچ کشور خارجی مسئولیت این ترورها را نپذیرفت اما انگشت اتهام به سمت اسرائیل گرفته شدکه با یا بدون همکاری با آمریکا دست به این ترورها می زند.

حمله به سفارت انگلیس در سال 90

حمله به مراسم سخنرانی سید محمد خاتمی؛ تاسوعای 1388، حسینیه شماره یک جماران

سخنرانی علی لاریجانی در مراسم سالروز 22 بهمن؛ حرم حضرت معصومه (س) در قم

سخنرانی حسین صفار هرندی، وزیر اسبق ارشاد

پرتاب کفش به رئیس جمهور که چرا با اوباما صحبت کرده، می تواند اتفاقا قابل قبول باشد اما صد افسوس که خیلی از این اعتراضات از جمله حمله به سفارت انگلستان، حمله به رئیس مجلس در قم، حمله به وزرای دولت اصلاحات و ... خیلی هم خودجوش و اصیل نبوده، بلکه بعدا معلوم شده که از مراکز سیاسی خاصی برنامه ریزی شده بوده اند.