در اين مقاله نحوه استفاده از روش المان مرزي با کمک تکنيک DRM در تحليل ديوارهاي برشي (خصوصا ديوارهاي برشي بازشودار) بررسي مي شود. سپس چگونگي ساده سازي مسائلي که بار حجمي وجود دارد با استفاده از روش بسط تابعي و تکنيک مذکور از نظر مي گذرد. به عبارت ديگر به کمک اين دو روش انتگرالهاي ميداني ناشي از بارهاي حجمي موجود در روش المان مرزي که با ماهيت اين روش تطابقي ندارند، به يکسري انتگرالهاي مرزي تبديل مي شوند. در روند اين ساده سازي و استفاده از روش بسط تابعي، توابع شکل مختلفي مورد بررسي قرار مي گيرند و در ادامه تابع شکلي پيشنهاد مي شود که در مقايسه با تابع شکل مرسوم در روش المان مرزي در محاسبه فرکانسهاي ارتعاش آزاد ديوارهاي برشي داراي خطاي کمتري است. براي تعيين ميزان دقت، جوابهاي بدست آمده از اين روش (فرکانسهاي ارتعاش آزاد ديوار) با جوابهاي حاصل از روش اجزا محدود مقايسه مي شود و در نهايت نحوه تاثير تابع شکل، شکل سازه (ديوار) و چگونگي شرايط مرزي در فرکانسهاي ارتعاش آزاد مورد بررسي و نتيجه گيري قرار مي گيرند.


متن کامل