در پروژه هاي مهندسي امروزين، ساختمانها عموما براي عمر مفيدي برابر 50 سال طراحي ميشوند. اين فرض مي تواند براي ساختمانهاي با عمر كوتاه، به هزينه هاي اضافي و براي ساختمانهاي با عمر بلندتر، به كاهش سطح ايمني بيانجامد. دراين مقاله، روشي براي اعمال اثر دوره بهره برداري ارائه شده كه در آن، ضريب دوره بهره برداري در مقادير اسمي بارهاي زنده، زلزله، باد و برف ضرب ميشود. بررسيها نشان ميدهد كه اعمال اين ضريب ميتواند تا 60 درصد از مقدار بار زلزله را براي ساختمان‌هاي موقت بكاهد، و تا 50 درصد بر مقادير بارهاي دوره اي، براي دوره هاي بهره برداري 100 تا 150 ساله بيفزايد. بدين ترتيب، اثر دوره بهره برداري به گونه معني دار در ملاحظات طراحي ساختمانها منعكس مي‌شود.

متن کامل