تلاش ها برای کاربرد دستاوردهای علوم اعصاب در درمان

[نارون1]

محققان حیطه مغز علیرغم نتایج امیدبخش در یافته های فعالیتهای عصبی، همچنان در کاربرد یافته های خود در درمان با دشواری هایی روبرو هستند.

دستاوردهای اخیر در فناوریهای عصب شناختی را نباید دست کم گرفت، افراد نابینا دوباره می توانند بخش هایی از دنیای اطراف خود را ببینند و زنانی که دهه ها فلج بودند حال از بازوی رباتی استفاده میکنند. محققانی که به چنین یافته های شگرفی دست یافته اند اکنون بحث می کنند که چگونه می توان به سرعت این فناوری ها را در درمان بیماری های و آسیب های عصبی به کار برد.

برای مثال کارکرد دستاورد ایمپلنت بیونیک چشم اینگونه است که تصویر گرفته شده توسط دوربین متصل به عینک، به ایمپلنت 60 پیکسلی کار گذاشته شده در شبکیه چشم منتقل می شود. این در حالیست که شرکت سازنده مدعی است در مدل بعدی این ابزار، تصاویر گرفته شده توسط دوربین مستقیماً به کرتکس بینایی متقل می شود.


اما با وجود این پیشرفت ها، بیشتر رخدادهای مغزی ناشناخته باقی مانده است. دولت امریکا در بهار سال جاری برای تدوین فناوریها جهت نقشه برداری از مدارهای عصبی وفعالیت های آنها در مغز، بودجه 100 میلیون دلاری در نظر گرفته است. اتحادیه اروپا نیز 1300 میلیون دلار را به پروژه شناخت مغز توسط شبیه سازی کامپیوتری تخصیص داده است.


یکی از پژوهشگران علوم اعصاب که به مطالعه کاربرد نور در کنترل فعالیت های عصبی می پردازد با اشاره به اینکه دستاورد این مطالعه میتواند درمانی برای نابینایی باشد، بیان می کند این یافته بسیار پیچیده است و ریسک آن برای بیماران بالاست.


این در حالیست که درمان های پزشکی به ندرت برای درک از دانش بدن انسان، توقف می کند و حتی زمانی هم که به تکامل نرسیده باشند نیز در درمان موفق می شوند.

پژوهشگری دیگر که در حیطه تعامل انسان-کامپیوتر کار میکند دست رباتیک را تولید کرده است. این وسیله در جابه جا کردن اشیا و غذا خوردن به فرد کمک می کند. وی معتقد است ما به رسش کمی در حیطه مطالعه مغز رسیده ایم اما از آنچه که می توانیم و آنچه که نمی توانیم انجام دهیم درک بهتری کسب کرده ایم.


تحریک عمیق مغزی منجر به درمان افسردگی می شود. این تحریک کننده در مغز بیش از 100 هزار فرد در دنیا کار گذاشته شده است. در بیشتر موارد، این درمان به طور سیار و همراه افراد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز بوده است. اما محققان دریافته اند این ابزار می تواند برای بسیاری از بیماری های عصب شناختی دیگر نیز کاربرد داشته باشد.



تحریک کننده های عمیق مغزی مثالی از گزینه های درمانی جدید مغزی هستند و ممکن است برای استفاده افراد ابزار نایابی باشد. محققان با استفاده از این ابزار میتوانند از رخدادهای دورن مغزی درک بیشتری پیدا کرده و به رابطه بین اعصاب و نشانه های بیماریهای روانپزشکی پی ببرند.