زیربنای عصب شناختی فقدان همدلی افراد ضد اجتماعی

[نارون1]

زمانی که افراد ضد اجتماعی درد کشیدن دیگران را تصور میکنند، مناطق مغزی درگیر در همدلی فعال نمی­شوند. مشخصه ­های اختلال شخصیت ضد اجتماعی عبارتند از فقدان همدلی و پشیمانی، عواطف سطحی، کلام گول زننده، دستکاری کردن دیگران و سنگدلی. تحقیقات نشان داده اند میزان افراد ضد اجتماعی در جمعیت زندانیان 23% و در جامعه 1% است.


در مطالعه تصویربرداری کنشی از مغز 121 فرد اجتماعی در زندان های امریکا از آنها خواسته شد سناریوهای تصویری از درد جسمانی تماشا را کنند. این تصاویر شامل قطع شدن انگشت دست لای در یا قطع شدن انگشت پا به دلیل رخداد تصادف بودند. تصاویر کنترل فاقد موقعیت دردناک مانند دست یا دستگیره در، نیز به آن ها نشان داده شد. افراد باید تصور میکردند که اتفاق دردناک برای خودشان یا فرد دیگر می افتد.


با استفاده از ابزار تشخیصی pcl-r جهت تعیین میزان اختلال شخصیت ضداجتماعی، افراد به سه گروه ضداجتماعی شدید، متوسط و خفیف طبقه بندی شدند.


زمانی که افراد ضداجتماعی شدید درد خود را تصور کردند مناطق درگیر در همدلی مانند اینسولای جلویی، بخش جلویی کرتکس سینگولیت میانی، کرتکس حسی-احشایی و آمیگدال راست فعالیت زیادتر از معمول نشان دادند، این امر نشانگر حساسیت بیشتر افراد ضداجتماعی به افکار درد است.


اما زمانی که همین افراد، درد دیگران را تصور کردند نواحی مذکور فعالیتی نشان ندادند. افزون بر این، نواحی استراتیوم میانی افراد ضد اجتماعی به هنگام تصور درد کشیدن دیگران فعال شد. این ناحیه در خشنودی و لذت بردن نقش دارد.


فعالیت غیرعادی این ناحیه همراه با ارتباط کنشی منفی بین اینسولا و کرتکس پیش پیشانی شکمی میانی نشانگر این است که افراد ضداجتماعی شدید از تصور درد کشیدن دیگران لذت می برند و از آن ها در برابر آسیب مراقبت نمی کنند. کرتکس پیش پیشانی شکمی میانی نقشی مهم در تصمیم گیری همدلانه مانند توجه به رفاه و آسایش دیگران دارد.


در مجموع، این الگوی غیرعادی فعالیت و ارتباط مؤثر همبسته با دستکاری دیدگاه گیری ممکن است برای برنامه های درمانی اهمیت داشته باشد.





منبع:
پژوهشکده علوم شناختی