ساکت باش! تا گوش بده

[zoh_reh]

ساکت باش ! تا گوش بده

جان گری(نویسنده کتاب مردان مریخی،زنان ونوسی) معتقده وقتی زنها دچار مشکل که میشوند ، دوست دارند راجع به مشکلشان فقط حرف بزنند و احتیاج به تفاهم و همدردی دارند و راه حل برای مشکل را نمیخواهند.

ولی مردها برعکس زنها دوست ندارند از مشکلاتشان برای همسرشان بگویند برای همین ترجیح میدهند با خود تنها باشند و ساکت بمانند در اینجا چیزی که مخرب است کنجکاوی و سوالهای پشت سرهم خانم است .

ویژگیهای اشاره شده در اکثر مردها و زنها دیده میشود ولی عمومیت ندارد و لذا خوب است که هر زن و مردی همدیگر را امتحان کنند تا متوجه شوند از چه نوعی هستند.

مثلا ممکن است مردی از مشکلاتش بگوید و مشتاق دلسوزی و توجه هم باشد.

یا زنی تا همسرش از او دلجویی نکند شروع به حرف زدن نکند .

شنونده خوب بودن صفتی است که نه تنها برای مردها بلکه برای همه لازم است. هریک از ما با افرادی دیگر بصورت تلفنی یا حضوری در محیط کار و خانه و ارتباطات دوستانه گفتگو داریم. اگر شنونده خوبی نباشیم از گفتگو با دیگران احساس رنج خواهیم کرد و بعد از هر گفتگو در پی محکوم کردن گوینده بر میاییم.

همانطوریکه شنونده خوب بودن برای مرد مهارتی لازم است ، موقعیت شناس بودن زن هم برای حرف زدن با لحن مناسب جهت ترغیب کردن همسر لازم میباشد.

******

چند روزه که حرفهای نگفته داری و احتیاج به یک گوش شنوا. منتظری تا بیاد و بگه چته عزیزم؟ بگه چته هم کافیه.بعد تو هم حرفاتو بزنی و اون فقط گوش بده و تو هم راحت بشی از حرفایی که راه گلوتو بسته بود.

خب حالا اومد ، شروع می کنی به حرف زدن! ببین قرار بود بگه چته؟!

شروع کردی و گفتی خیلی خسته ام، اونم فوری گفت حرف از خستگی نزن که من ازش خسته ام.

حالا وقتشه بخوره تو ذوقت و بری پیش قهر.

چرا اونجوری که فکر میکردی پیش نرفت؟ فکر میکنی تقصیر کی بود؟

به نظر من هر دوتا حق دارین یکی میخواد حرف بزنه ، اون یکی هم حوصله شنیدن نداره.

مشکل اینجاست که تو نمیدونی کی و چه جوری حرف بزنی! و اونم نمیدونه چه جوری بگه حوصله شنیدن ندارم.!

فرض کنیم این مشکل توسط شما وجود نداشت، یعنی شما هر دو نفر میدانید چه باید بکنید:

- سلام عزیزم میدونم خسته ای ولی خیلی دلم میخواد باهات حرف بزنم.

- سلام خسته نباشید درسته که من خسته ام ولی یه وقت مناسب که برات دارم،دوساعت دیگه خوبه؟

- سخته ولی یه کاریش میکنم.

حالا اگر قضیه عکس شود یعنی :

بعنوان مرد وارد خانه می شوی سلامی سرد گاهی هم نمی کنی به اتاقت می روی و در اتاق را می بندی ، همسرت نگران بطرفت میاید و می پرسه چیزی شده؟ میگی نه میخوام استراحت کنم ، چیزی که میتونه آرومت کنه اینه که همسرت تو رو تنها بذاره . چون با خصلت مردانگی ات می خوای خودت موضوع رو حل کنی یا مسائل بیرون از خونه رو به داخل خونه نیاری.بهترین حالت برا همسرت هم اینه که بگه میخوام مطمئن بشم که حالت خوبه احتیاج به دکتر و مراقبت نداری.استراحت کن ، کاری داشتی خبرم کن.

*****

همانطوریکه شنونده خوب بودن برای مرد مهارتی لازم است ، برای حرف زدن موقعیت شناس بودن زن هم جهت ترغیب کردن همسر لازم میباشد.

با توجه به این مطالب نیازی به سرکوب ویژگیهای هیچ جنسی نیست، فقط باید آگاهانه هدایت شوند.

وقتی همسران در کنار هم زندگی می کنند یا همدیگر را دوست دارند که باید از ته دل مشتاق یادگیری چیزهایی باشند که موجب شیرین تر شدن زندگی میشود.

یا همدیگر را دوست ندارند ولی مجبورند به دلایلی با یکدیگر زندگی کنند، که دراینصورت هم یادگیری لازم است تا بصورت دو فرد متمدن بتوانند بعنوان هم خانه ای هم که شده با یکدیگر بمانند.

دسته دیگر باهم دشمن هستند ولی در کنار هم در یک خانه حضور دارند ، که در اینصورت آدم عاقل با دشمنش نباید زندگی کند ، مگر اینکه دچار بیماری "دگر آزاری" یا "خودآزاری" باشند.

تنها راهکار این عده اینست که به مشاور روانشناسی مراجعه کنند و با کمک او یا مسئله را حل کنند و یا از هم جدا بشوند و زندگی جدیدی را شروع کنند.

برای کنترل پرگویی خانمها و و کم کردن زمان تنهایی آقایان چه باید بکنیم؟

هنگامی که زنان شروع به صحبت می کنند بهتر است مردان به کار دیگری مشغول نباشند، به چشمهای او نگاه کنند، صمیمانه گوش بدهند، از کلمات معجزه آسای :عجب، متاسفم، کاش اونجا بودم تا تنها نباشی، احساساتتو درک میکنم،......استفاده کند. تا از اینطریق میل به حرف زدن در زن زودتر ارضاء شود.

و اما مردها : هنگامیکه دوست دارن با مشکلشان تنها باشند بهتر است که خانم با ملایمت و چهره ای صمیمی و همراه برخورد کند و با کلماتی مانند : متاسفم ولی میدونم که خودت میتونی از عهده اش بربیای،اگه کمکی لازم بود حتما بگو،....تا از اینطریق بتوان زمان تنهایی آنها را کاهش داد.

زمانی همه اینها قابل درک و مداراست که دچار افراط نباشد.

حالا با این شناخت تازه و اندک ، گفتگویی صمیمی را شروع کنید اولش سخت است ولی سخت تر از درگیری اعصاب خرد کنی که معمولا بوجود میاید ، نیست.اولش با صبوری و اشتیاق بعد بتدریج بطور خودکار وارد عمل میشود مانند رانندگی که در اول کار کلی انرژی می برد بعد بطور خودکار صورت میگیرد.

منبع کتاب:

گوش کن ! آنقدر حرف نزن

نویسنده: مهری رحمانی

تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان