بررسي خشکسالي هاي هواشناسي (اقليمي) در استان سيستان و بلوچستان با استفاده از نمايه spi و مدل زنجيره

خشکسالي يکي از پديده هاي خزنده محيطي است که در مناطق خشک و نيمه خشک نمود بيشتري دارد. بخش هاي مرکزي، شرقي و جنوبي ايران با آب و هواي خشک و نيمه خشک از جمله اين مناطق به شمار مي روند. پديده بارندگي در استان سيستان و بلوچستان به دليل دور بودن از مسير سامانه هاي باران زاي مديترانه اي و قرار گرفتن در موقعيت اصلي پرفشاري جنب حاره اي از تغيير پذيري زيادي برخوردار است و به همين سبب بيشتر از ديگر نقاط کشور در معرض وقوع پديده خشکسالي قرار دارد. در اين مقاله با استفاده از مدل زنجيره مارکف مرتبه اول و نمايه SPI در مقياس 3 و 6 ماهه، احتمال وقوع و يا گسترش خشکسالي در اين استان مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد که در مقياس شش ماهه، احتمال ماندن در تله خشکسالي در نواحي مرکزي استان بيش از 70 درصد و در نواحي شرقي کمتر از 50 درصد است. همچنين با توجه به احتمال تعادل خشکسالي، بخش مرکزي استان در 30 درصد مواقع در خشکسالي بسر مي برد و از اين بابت نسبت به ساير بخش هاي استان در وضعيت آسيب پذيرتري قرار دارد.

دانلود مقاله