پایتخت‌ گردی با دوچرخه سواری

[Sa.n]

پایتخت‌ گردی با دوچرخه سواری

این روزها خانه های دوچرخه در بیشتر مناطق تهران پاتوق جوان ها شده اند، اگر شما هم می خواهید از قافله عقب نمانید، بجنبید که یک ماه بیشتر از تابستان و هوای خوب نمانده.




همشهری جوان: وقتی هنوز کلمه تابستان با انواع و اقسام کلاس های زبان و شنا و ژیمناستیک از صبح تا شب مترادف نشده بود، وقتی که هنوز خیابان ها به جای ترافیک جایی برای بازی داشتند و وقتی که هنوز معدل 20 گرفتن کار سختی بود که از عهده هر کسی برنمی آمد، دوچرخه یک رویا بود. دوچرخه ای که پدر قول می داد بعد از تمام شدن امتحانات خردادماه و به شرط ها و شروط ها برایمان بخرد تا عصرهای بی حوصلگی تعطیلات را با آن بگذرانیم. دوچرخه ای که خیلی وقت ها نو نبود.

دست اول نبود اما برای ما این چیزها اصلا مهم نبود. همین که چرخ هایش بچرخند و ترمزش خیلی بازی درنیاورد، کفایت می کرد. حالا اما حداقل 15 سال از آن روزها گذشته و دوچرخه، آرزوی بچگی های ما دیگر دست نیافتنی نیست. کافی است موقع پیاده روی صبحگاهی یا عصر وقتی که خسته در حال برگشتن به خانه هستید، نگاهی به دور و برتان بیندازید تا چشمتان به یکی از آنها بخورد و خیلی خارجی طور به جای گیر کردن در ترافیک، لبخندزنان و با دوچرخه از همه جلو بزنید. این روزها خانه های دوچرخه در بیشتر مناطق تهران پاتوق جوان ها شده اند، اگر شما هم می خواهید از قافله عقب نمانید، بجنبید که یک ماه بیشتر از تابستان و هوای خوب نمانده.

خانه های دوچرخه

فضای این خانه های دوچرخه خیلی اروپایی است. به این شکل که شما در همان حال که دارید به گرمای هوا بد و بیراه می گویید و فکر می کنید باید 20 دقیقه در ترافیک خیابانی بمانید که با خانه تان خیلی فاصله کمی دارد، یکهو گوشه ای از چهار راه یک خانه دوچرخه به رویتان باز می شود. حالا می توانید بروید یکی از دوچرخه ها را بردارید و تا ایستگاه بعدی خانه دوچرخه که اتفاقا سر کوچه هاتان هم هست، طی طریق کنید.

آن هم در حالی که باد لای موهایتان می رود و هیچ ترافیکی در مسیر ویژه شما مشاهده نمی شود. البته تا وقتی که طرح همه مناطق تهران از جمله سر کوچه شما را به طور کامل دربر بگیرد، باید کمی صبر کنید اما اگر در مناطقی مثل 8، 22، 9، 12، 5 و 7 زندگی می کنید، جملات چند خط قبل تر برای شما کاملا نمود عینی پیدا کرده است. در بقیه مناطق هم کم و بیش خانه های دوچرخه راه افتاده و در حال گسترش است.

شرایط استفاده: در هر کدام از خانه های دوچرخه که البته اسمشان خانه است و منظور کانکس هایی با 6 تا 12 متر فضا هستند، 28 تا 80 دوچرخه در انتظار پاهای قدرتمند شما برای رکاب زدن هستند. وقتی به آنجا بروید و بخواهید برای اولین بار از دوچرخه ها استفاده کنید، باید 5 هزار تومان پول، دو قطعه عکس و فتوکپی شناسنامه و کارت ملی تان را تحویل مسئول مربوطه بدهیدو کارت دوچرخه دریافت کنید اما از دفعات بعد با لبخند کارت را نشان می دهید و دوچرخه را برمی دارید.

در ضمن حواستان باشد چون دوچرخه ها بیمه هستند، شما هم موقع استفاده از دوچرخه ها بیمه هستید اما از آنجایی که خطوط ویژه مخصوصدوچرخه تراکم زیادی ندارند، تصادف شما فقط احتمال دارد با درخت باشد! لازم است بدانید که دوچرخه های حرفه ای ها با آنهایی که تازه چرخ های کمکی شان را باز کرده اند، فرق می کند. اگر حرفه ای هستید، سراغ دوچرخه های دنده ای نارنجی رنگ بروید و تا کهنه نشده اند، حالش را ببرید. در غیر اینصورت دوچرخه های سبز رنگ مخصوص تازه کارها در اختیار شماست. البته ناگفته نماند که همه دوچرخه ها مجهز به قفل ایمنی، سبد خرید و کلاه ایمنی هستند. مراقب باشید که از زمان مقررتان برای استفاده از دوچرخه که 4 ساعت تعیین شده، تجاوز نکنید که مسوولان خانه دوچرخه با ردیاب دنبالتان هستند و پیچاندن در کار نیست. البته اگر بخواهید بیشتر از این مدت زمان دوچرخه سواری کنید، می توانید به ایستگاه بعدی بروید وبرای چهار ساعت دیگر دوچرخه تان را تمدید کنید.

---

پارک ها

اگر در منطقه ای که شما زندگی می کنید هنوز خانه دوچرخه راه نیفتاده، دست از حسودی به مناطق دیگر بردارید و به فکر کشف منطقه خودتان باشید. شاید الان نتوانید با تاکسی ها خداحافظی کنید و با فخرفروشی در مسیر ویژه تان تند تند رکاب بزنید اما پارک ها و البته برج میلاد را که از شما نگرفته اند. الان منطقه ای در تهران نیست که پارک یا مسیر ویژه دوچرخه در آن پیدا نشود.چیزی که در این دوره و زمانه زیاد شده، پارک های خفن است که کوچکترین امکاناتشان مسیر ویژه دوچرخه سواری است.

پارک چیتگر: با اینکه چند وقتی می شود افتتاح دریاچه چیتگر خیلی سروصدا به راه انداخته اما خیلی از تهرانی های غرب نشین تا اسم چیتگر می آید، یاد دوچرخه سواری می افتند. پیست دوچرخه سواری چیتگر یک پیست کاملا حرفه ای است و اگر دوست دارید دوچرخه سواری کوهستانی را تجربه کنید، با آن پستی و بلندی های نفسگیرش یک پیشناد استثنایی است. علاوه بر پیست کوهستان، چیتگر پیست سرعت و استقامت هم دارد. اهل فن می گویند پیست سرعت خیلی برای اینکه تخته گاز بروید مناسب نیست و بیشتر به درد تازه کارهایی می خورد که تاب پیست استقامت را نمی آورند. مسیر پیست استقامت از داخل پارک عبور می کند و با کاج هایی که در همه فصل های سال آنجا هستند، هوای خنکتری دارد. طول این مسیر 8 کیلومتر است و اگر واقعا استقامت ندارید، بهتر است بی خیال شوید. از ورودی های 2 و 3 پارک راحت تر به پیست می رسید اما کلا در هر کجای پارک که باشید، تابلوهای زیادی شما را به سمت پیست راهنمایی می کنند. برای هر چند ساعت استفاده ای که از دوچرخه ها می کنید، فقط باید یک مدرک شناسایی معتبر به مسئولان پارک بدهید.

پارک ولایت: دوچرخه سواری برای پارکی مثل ولایت که بانجی جامپینگ و رینگ اتومبیلرانی و موتورسواری دارد، جزو امکانات اولیه است که اصلا به چشم نمی آید اما اگر خانه تان جنوب تهران است، منطقی ترین گزینه برای دوچرخه سواری است. احتمالا وقتی به این پارک بروید، با وجود شهر بازی و انواع و اقسام بازی هایی که در آنجا وجود دارد، فقط بخشی از وقتتان را برای دوچرخه سواری صرف کنید اما بدانید و آگاه باشید که پیست دوچرخه سواری پارک ولایت کاملا استاندارد و حرفه ای ساخته شده و هیچ هزینه ای هم ندارد. از این بهتر اگر موردی سراغ داشتید، ما را هم خبر کنید.

---

برج میلاد

پیست های دوچرخه سواری برج میلاد هم با چشم انداز فوق العاده ای که دارند، برای آنهایی که دوچرخه سوار هستند یک تجربه عالی است. پیست دوچرخه برج میلاد برای همه برنامه دارد، چه شما که تازته چرخ های کمکی تان را باز کرده اید و چه آنها که توردوفرانس را دنبال می کنند. اینجا چهار پیست سرعت، استقامت، آماتور و حرفه ای طراحی شده که پنج کیلومتر طول دارد. نکته اینکه پیست های دوچرخه سواری زیادی در تهران و مخصوصا پارک های جنگلی هستند اما امتیاز پیست دوچرخه سواری برج به این است که موقع رکاب زدن تهران را از همه طرف می بینید و بیشتر کیف می کنید. از ساعت 9 صبح تا 10 شب با پرداخت فقط 3 هزار تومان می توانید در برج رکاب بزنید که البته اگر دوچرخه مال خودتان باشد، هزینه به صفر می رسد.

---

پیشنهاد ویژه: بهشت مادران

هر چقدر هم که راه افتادن خانه دوچرخه ها هیجان انگیز باشد، باز هم باید قبول کنیم که کیف ماجرا بیشتر مخصوص آقایان است و جمعیت نسوان بیشتر ترجیح می دهند در فضایی که شلوغی کمتر باشد، دوچرخه سواری کنند. در این جور مواقع بهشت مادران یا همان پارک بانوان بهترین گزینه برای انتخاب است. در اینجا می توانید با لباس راحت و فراغ بال به یاد بچگی ها در کنار بقیه خانم ها رکاب بزنیدو از هوای خوب پارک لذت ببرید. فقط حواستان باشد که برنامه ریزی تان برای روز جمعه نباشد که آن موقع مردها هم می توانند به پارک بیایند و از بساط دوچرخه سواری خبری نیست.

---

دوچرخه برقی در راه است

دوچرخه سواری این روزها تبدیل به یک مدل حمل و نقلی جدید در جهان شده. دلیل این موضوع هم خیلی ساده است، چون هم ارزان است، هم سلامت و هم بسیار کارآمد. الان در خیلی از کشورها مردم برای سفرهای کوتاه درون شهری خودشان از دوچرخه استفاده می کنند. توسعه استفاده از دوچرخه در کشورهای اروپایی از سال 2004 شروع شده و با استقبال خوب مردمشان هر سال گسترش بیشتری هم پیدا کرد. در واقع دوچرخه سواری در شهرها یک رویکرد جدید در سیستم حمل و نقل عمومی است که با هدف ایجاد حمل و نقل پایدار و دوستدار محیط زیست، باعث ایجاد نشاط و سلامتی برای شهروندان هم می شود. جالب است بدانید که یک میلیون دوچرخه به اندازه یک ماشین چه از نظر صوتی و چه از نظر هوا، آلودگی ایجاد نمی کنند. علاوه بر اینکه بار ترافیک را کاهش می دهند، مصرف سوخت و انرژی را کم می کنند و از همه مهمتر حال شهروندانه را خوب می کنند.

با توجه به همه این نکات بود که شهرداری تهران تصمیم گرفت در قالب طرح جامع حمل و نقل غیرموتوری تعداد سفرهای قابل انجام با دوچرخه در سال 1404 را به تعداد 1012720 سفر برساند که پوشش دهنده 6.5 درصد از کل سفرهای روزانه در این سال خواهد بود. از سال 88 طراحی مسیرهای دوچرخه سواری در دستور کار سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران قرار گرفت و در حال حاضر در تمام مناطق پایتخت خانه های دوچرخه یا مناطق مناسب برای دوچرخه سواری وجود دارند. تا مهر ماه هم نقشه خانه های دوچرخه منتشر می شود که بر اساس آن مردم می توانند با استفاده از بلوتوث آدرس نزدیکترین خانه دوچرخه به خودشانه را پیدا کنند. علاوه بر این دوچرخه ها الان به صورت منطقه ای در اختیار شهروندان هستند اما به زودی سیستم یکپارچه ما تشکیل می شود و دوچرخه ها می توانند از منطقه خارج بشوند. طبق صحبت هایی که ما با نیروهای انتظامی داشته ایم، غیر از بزرگراه ها که دوچرخه سواری در آنها ممنوع است، در همه قسمت های شهر مجاز به استفاده از دوچرخه هستیم.

در برنامه های ما پیش بینی شده که دوچرخه های برقی هم به سطح شهر بیایند و بتوانند جایگزین موتورسیکلت ها بشوند. دوچرخه های برقی الان فقط در برج میلاد هستند و طرز کارشان هم به این صورت است که در سربالایی ها می توانند چند دقیقه بدون رکاب زدن و با نیروی برق به حرکتشان ادامه بدهند. در آخر اینکه، خوشبختانه تا به حال با وجود همه مسائل خیابان های تهران مثل مشکلات فیزیکی، شیب زیاد و آسفالت بد بعضی قسمت ها استقبال مردم خیلی خوب بوده است و معتقدم با آشنایی بیشتر، بهتر هم می شود.

[بلدرچین]

اگر یکمی خیابون ها خلوت تر بودش بهتر بود برای دوچرخه سواری،این جاهایی که گفته شدکمتر کیف و حاله خیابون رو داره ولی الان با این ترافیک و حجم اتومبیل ها و موتور ها اصلا بدرد نمیخوره...