تهاجم به بتن توسط آب دریا

[M@hdi42]

تهاجم به بتن توسط آب دریا

آب دریا حاوی سولفاتها بوده و می توان انتظار داشت كه با حمله به فاز c3a موجود در تركیب سیمان مصرفی در بتن ، تشكیل اترینگایت داده و موجب انبساط و ترك خوردگی در بتن شود . اما چون كلرورها هم در آب دریا وجود دارند ، تهاجم آب دریا معمولا" باعث انبساط بتن نمی شود. توضیح مسئله در این واقعیت نهفته است كه گچ و اترینگایت در محلول كلروری خیلی بیشتر حل می شوند و این بدان معنی است كه به سادگی توسط آب دریا شسته می شوند. در نتیجه هیچگونه تجزیه یا ترك خوردگی به وجود نمی آید. ولی تخلخل مقداری افزایش و متعاقبا" مقاومت كاهش می یابد.
از سوی دیگر، فشار ناشی از تبلور نمكها در حفره های بتن ، می تواند باعث انبساط شود. تبلور در بالای سطح آب، در نقطه تبخیر آب، انجام می شود. چون محلولهای نمك در اثر فرآیند موئینگی به داخل بتن وارد می شوند ، حمله فقط هنگامی انجام می شود كه آب بتواند به داخل بتن نفوذ كند. بنابراین بازهم نفوذ پذیری بتن دارای اهمیت زیادی می باشد.
بتن در فاصله بین ترازهای جذر و مد در معرض تناوب های تر و خشك شدن قرار داشته و به شدت مورد تهاجم قرار می گیرد ، در حالی كه بتنی كه همیشه داخل آب است، كمترین آسیب را خواهد دید . در نتیجه مسدود شدن حفره های بتن به دلیل رسوب هیدروكسید منیزیم و گچ، كه از واكنش سولفات منیزیم و هیدروكسید كلسیم پدید می آیند ، تهاجم آب دریا به داخل بتن آرامتر می گردد.
در بعضی شرایط اثر آب دریا روی بتن با تاثیر مخرب یخبندان ، ضربه امواج ، و سایش همراه می گردد . با جذب نمكها توسط بتن ، خوردگی آرماتورها در نتیجه فرآیند الكتروشیمیایی آغاز شده و در نتیجه آن بتن ترك می خورد و این می تواند باعث خرابی بیشتری شود . با همان اقداماتی كه برای جلوگیری از حمله سولفاتها به كار می رود ، می توان از تهاجم آب دریا نیز جلوگیری نمود. اما در مورد آب دریا نوع سیمان در مقایسه با كاهش نفوذپذیری به میزان لازم ، از اهمیت كمتری برخوردار می باشد . در بتن مسلح ، رعایت پوشش كافی ، حداقل 5 تا 7.5 سانتیمتر ، روی آرماتورها ضروری می باشد . مصرف سیمانی معادل 350 كیلوگرم در متر مكعب در بالای سطح آب و 300 كیلوگرم بر متر مكعب در زیر سطح آب ، و نسبت آب به سیمان كمتر از 0.4 الی 0.45 توصیه شده است . تراكم خوب بتن و روش ساخت ماهرانه ، بخصوص در درزهای ساختمانی ، دارای اهمیت حیاتی می باشند .

برگرفته از تكنولوژی بتن پرفسور نویل – ترجمه دكتر علی اكبر رمضانیانپور .