ماشین وارپ به واقعیت نزدیک می شود؟

[kahrupay]

ماشین وارپ ( Warp drive ) حلقه مانند، می تواند یک سفینه ی فضایی (مرکزی) به شکل زمین فوتبال را با سرعتی بیشتر از سرعت نور منتقل کند. تکنولوژی ماشین وارپ، نوعی تکنولوژی میباشد که سرعت حرکتش «بیشتر از نور» است.

به گزارش بیگ بنگ، این ماشین می تواند با تراسترهای *فیزیک کوانتومی تقویت شود و ایده ی علمی تخیلی دیگری است که با علوم مدرن امکانپذیر است. دانشمندان ناسا در حال انجام آزمایشاتی هستند که استفاده از ماشین وارپ را در آزمایشگاه مرکز فضایی جانسون ناسا در هوستون که آپولو در آنجا ساخته شده را امکانپذیر می کنند.

هارولد سانیوایت فیزیکدانی از ناسا گفت: «در حالیکه این نتایج فریبنده هستند، هیچگاه به طور قطعی ثابت نمی کنند که ماشین وارپ عملی است.» آزمایشات با مقیاس کوچک فقط اولین قدم در درک این قضیه هستند که آیا می توان این مفاهیم را از قالب نظریه خارج کرد و به طور عملی بکار برد.

Warp drive : این ماشین اولین بار به وسیله میگوئل آلکوبیر فیزیکدان مکزیکی در سال ۱۹۹۴ پیشنهاد شد. ماشین وارپ توپولوژی فضا را تغییر نمی دهد و به ابرفضا وارد نمی شود، این ماشین فضای مقابل شما را منقبض و فضای پشت سر شما را گسترش داده از هم باز می کند.

کوانتوم به فضا – زمان تکیه می کند:

فیزیک کوانتوم تراستر یعنی تکنولوژی دیگری که وایت در ناسا به دنبال آن است می تواند کلید تهیه ی سوختی باشد که ماشین وارپ به آن نیاز دارد. وایت در کنگره ی سفینه ی فضایی در ۱۷ آگوست به حضار گفت:” این «q– تراسترهای» الکتریکی همانند یک زیر دریایی در اعماق آب عمل می کنند، تنها تفاوتشان این است که در خلأیی از فضا هستند.” این سفینه ی فضایی از لحاظ نظری با به هم ریختن کیهان در حال حرکت در فضا است که باعث آشفتگی کیهانی می شود. فشار ناشی از این عمل مشابه با فشاری است که با شنا کردن در آب ایجاد می شود. این تکنولوژی، انرژی خلأ منفی را تولید می کند که در واقع جزء اصلی موتور ماشین وارپ است که نیرویش را از ماده ای خارجی و عجیب و غریب می گیرد. وایت گفت: «مدل های فیزیکی که چگونگی ساخت q– تراسترها را به ما بیان می کنند همان مدل هایی هستند که برای تولید، طراحی و ساخت مولد خلأ منفی استفاده می کنیم. ممکن است تراسترهای کوانتوم مظهر نیروی محرکه ی فیزیک باشند، همانند یک حلقه ی بزرگ دور تا دور سفینه ی فضایی را بگیرند. شاید ۱۰۰۰۰ عدد از این لوله های کوچک در محفظه ی احتراق باعث تولید مولدهای خلأ منفی باشند.»

آیا زمان پیچ و تاب می خورد:

سفینه ی وارپ به خودی خود سریعتر از نور حرکت نمی کند، اما بر اساس گفته ی وایت فضا – زمان پیچ و تاب خورده در اطرافش می توانند به آن کمک کنند تا به سرعتی ده برابر بیشتر از سرعت نور برسد. ریچارد اوبوسی، رئیس ایکاروس بین ستاره ای گفت: «معتقدیم در حین دوره ی تورم، فضا- زمان به خودی خودی چند برابر سرعت نور گسترش یافت، بنابراین، وقتی به طبیعت به عنوان یک معلم نگاه می کنید، سئوالات وسوسه انگیزی به ذهنتان می رسد. آیا این چیزی است که می تواند در اطراف یک سفینه ی فضایی تکثیر شود؟»

* تراسترهای الکترومغناطیسی و تراسترهای الکتریکی در ماموریتهای فضایی موفق در طی سالیان اخیر برای استفاده به عنوان سیستم پیشرانش موشک ها و ماهوارههای کوچک و میکروماهوارهها استفاده شده اند و کوانتوم تراستر نسل جدیدتر سوختی از خلا کوانتومی میباشد که دانشمندان به دنبال دستیابی آن هستند.

bigbangpage.com