تلخ ترین تصویر در شیرینو ی عسلویه+عکس

[m.g.s.t.r]

تلخ ترین تصویر در شیرینو ی عسلویه بغضت در گلو ميشكند ، آن زمان كه پيرمرد خسته و رنجور براي پيرزنش از اينهمه سرمايه جهت رفاه كاركنان سخن ميگفت و پيرزن نابينا بدون هيچ گلايه اي از اين همه بي مهري ، دستان خود را به سوي آسمان بلند مي كرد و با صداي خسته ي خود زمزمه ميكرد : شكرت خدا !
شهري كه تا ديروز براي يافتن آن بر روي نقشه ي ايران ، نوك انگشتان دست عاجزانه نقشه را بالا و پايين مي كرد ، اكنون آدمي از عظمت آن انگشت حيرت به دندان گرفته و انگشت نماي جهانيان گشته است. آري اينجا (( عسلويه )) پايتخت اقتصاد ايران است . ولي اينبار سايت خبري تحليلي خاصه قصد بيان محروميت هاي بيشمار و طنز آلود عسلويه ( بيكاري جوانان ، آب آشاميدني ،‌ بهداشت و درمان ، فضاي سبز و… ) را ندارد. خاصه مي خواهد از نهايت بي مهري صنعتي بگويد كه آوازه اش گوش فلك را كر كرده است. در يك قدمي عسلويه روستايي وجود دارد بنام (( شيرينو)) نامي به شيريني عسل ، اما زود قضاوت نكنيد برخلاف نامش اصلا شيرين نيست. آري ! بيائيد تا با هم تلخ ترين نامهرباني را در شيرينو نظاره گر باشيم . ميدانم باورش دشوار است ولي ….. ابتداي روستا شيرينو 100 متر جلوتر ، دست راست ،درب خانه که باز میشود چاله ایی می یابی بنام حیاط . دو چار دیواری از گِل و بلوک در انتها و سمت راست حیاط بنام اطاق . در حیاط زیلویی پهن و پیرمرد و پیر زنی فرتوت و خمیده قامت نشسته بر آن . پیر زن نابيناست . گویند چند سال قبل چشمانش آب مروارید آورد و تا اهالی پولی جمع کردند برای مداوا ، دیگر دیر شده بود . پیرمرد هم دست کمی از او ندارد . دلش به عینک ته استکانی خوش است که با بندی ضخیم به گردن آویخته . دو دختر هم دارد. جل الخالق ، سوء تغذیه چه میکند با انسان ! پوستی بر استخوان . با چشمانی بی فروغ وچهره ایی مات و کبود. گویی اصلاً قطره ای خون در زیر این پوست جاری نیست . …… به اطاقها که سرک می کشی می بینی هیچ چیز ندارند ، هیچِ هیچ . کل بنا بیشتر شبیه مخروبه است تا محل زندگي انسان، با ديدن پیرمرد که برای شام شب فقط دو قرص نان (نان خالی خالی ) خریده ، چشمانتان خیس ، سینه اتان سنگین و دلتان به درد میآید . مطمئنِ مطمئن ام . از شورای بخش و اهالی هم پرس و جو شده . همگی بر وضعیت نامطلوب این خانواده صحه گذاشته و این را هم گفته اند که عار دارند از تکدی. روشني شعله هاي گاز پارس جنوبي تا روستا كشيده مي شود ، شعله هايش چنان زبانه مي كشند كه گويي مي خواهد از اين همه نامهرباني قلب آسمان آبي را بسوزانند. كمي آنطرف ويلا و هتلهايي بنا شده است زيبا ، با تمامي امكانات رفاهي براي كاركنان شركت هاي پارس جنوبي ،‌ رستوراني بزرگ با طبخ روزانه هزاران پرس غذاهاي رنگارنگ و متنوع ، روبروي خانه پيرمرد و پيرزن استخري احداث شده كم نظير با سالن هاي بدنسازي و 2500 واحدي كه به زيبايي هر چه تمامتر در حال تكميل است. هزاران نيرو در نهايت آرامش و آسايش شب را در شيرينو صبح ميكنند و دريغ از كوچكترين توجه مسئولان به مردماني پاك و نجيب . مسئولاني كه همه نگاههاي خود را به شعله ها و لوله هاي غول پيكر و تنيده در هم معطوف ساخته و تمامي تلاششان در جهت ثبت افتخارات پارس جنوبي در كارنامه خود است.. پير زن نابيناست شعله هاي آتش را مي بيند و گرماي آن را در روح و جانش حس ميكند ولي افسوس از مسئولان نابينا … شايد حق دارند مگر با پرواز بر فراز آسمان اين ديار مي توان فقر و محروميت مردمانش را ديد. اما تو اي عسلويه !! شاهد باش … پيرزن و پيرمرد از عظمتت خبر داشتند ، مي دانستند محصولاتت به سراسر جهان صادر مي شود ! مي دانستند كه خانه هاي بيشماري در سراسر ايران گرم و روشن نگه ميداري ! مي دانستند كه از درآمد تو همه ي ايران آباد مي شود . بغضت در گلو ميشكند ، آن زمان كه پيرمرد خسته و رنجور براي پيرزنش از اينهمه سرمايه جهت رفاه كاركنان سخن ميگفت و پيرزن نابينا بدون هيچ گلايه اي از اين همه بي مهري ، دستان خود را به سوي آسمان بلند مي كرد و با صداي خسته ي خود زمزمه ميكرد : شكرت خدا ! خدا به جوونامو سلامتي بده ، خدا كشورمونو سربلند نگه بداره. -فقر در خانه پایتخت اقتصاد ایران -بر گنج و در رنج -خانه ای از جنس خاک ، صنعتی از جنس فولاد -سقف آرزوهای پیرزن نابینا -پایتخت اقتصاد ایران -روشنی آسمان – خاموشی چراغ همسایه -شعله های که می سوزند دل هایی که نمی سوزند -بدون شرح -استخر شیرینو در ۱۰۰ متری خانه پیرمرد -هتل شیرینو در ۱۵۰ متری خانه پیرمرد -کمپ شیرینو در ۱۰۰ متری خانه پیرمرد
منبع