چرا؟

[محمد نظری گندشمین]

چرا؟
سخت به نظر مياد. گاهي هم غير ممكن. كشتن و متولد كردن. بيرون آوردن و از نو قرار دادن.خيلي ها اين طور فكر مي كنن. كه تغيير خسته كننده ست.. اما... واقعاً آيا درست فكر مي كنن؟ (اصلاًفكر مي كنن اين ها؟!) عوامل اين فرايند(تغيير) رو مي شناسن..؟ببينم! چرا معجزه مي انگاريم؟ چرا وقتي نيرويي شگفت انگيز از درونمون فوران مي كنه، اون رو معجزه مي ناميم و اين قسمت كوچك از توانايي هاي شگفت انگيز مون رو ناديده مي گيريم؟ چرا به عنوان يك واقعيت تكرار پذير قبول-اش نداريم؟ چرا به خودمون مي گيم "اون موفقيت يه معجزه بود. من نبودم كه!" و به همين سادگي از كنار-اش مي گذريم..؟بدون اين كه تأملي كوتاه و كوچك كنيم؛تحليلي چيزي روي اون داشته باشيم. در صورتي كه اگه باز هم همين معجزه تكرار بشه، بدبختانه باز هم معجزه مي خونيم اش.چرا با خودمون اين طور رفتار مي كنيم؟ چرا سعي در انكار واقعيت داريم؟ چرا نيرويي براي قبول اين واقعيت تكان دهنده (كه قابليت چسباندن فك مون به زمين رو داره) در وجودمون حس نمي كنيم؟چرا گاهی اوقات از واقعيت هايي كه درباره ي ذهن ما، وجود ما، نيروي ما، احساس ما وجود داره فرار مي كنيم؟ما همونيم.. كه مي تونيم.. پشت بوم آفتابو با شبنم آب پاشي كنيم.. ما رو دست كم نگير..

لطفاً…