من آموزگار خویشم

[محمد نظری گندشمین]

من آموزگار خویشم

من به چشمانم می آموزم که تنها زیبایی ها را ببیند.
من به زبانم می آموزم که فقط زمانی انتقاد کند که راهی دیگر برای اصلاح امور وجود نداشته باشد.
من به دستانم می آموزم تا نوازش بر سر انسان ها، حیوان ها، گیاهان و اشیا را یاد بگیرند.
من به پاهایم می آموزم از جایی عبور کنند و به جایی بروند که شاهراهی برای سعادت و کمال باشد.
من به قلبم می آموزم برای کسی بتپد که لایق عشق من باشد.
من به گوش هایم می آموزم که تنها جملات مثبت را بشنوند تا از منفی بافی ها و کینه ها دور باشد.
من به خود می آموزم که خود می توانم معلم خود باشم ، به شرط آن که ، هر آنچه را که می آموزم به نفع خود تمام کنم .
من به دلم می آموزم که آرام و دریایی باشد تا بتوانم دیگران را در قطرات عشقم سهیم سازم .
من به روحم می آموزم که خدایی باشد تا بتوانم سخاوت ، صداقت ، ایمان ، عشق ، خلوص ، پاکی ، نجابت ، زیبایی ، و لطافت را به خود و دیگران تقدیم کنم .من به خود می آموزم.....چرا که من آموزگار خویشم