درود بر همگی
حقیر نظرمو درباره اصل موضوع که مطرح شده بیان میکنم :
1- خدا درباره زناکار گفته :یعنی کسانی که به این کار میپردازن و عادت به این رفتار دارن و ادامه میدن و نه کسانی که به اشتباه یکبار مرتکب شدن...پس بهتره این گروه با خودشون وصلت کنن تا رفتارشون رو در خانواده های دیگه و انسانهای دیگه گسترش ندن
2- انسان با دو مقوله سروکار داره : جبر و اختیار... جبر خواست خداست و مابهش میگیم حکمت...و اختیار همون انتخاب ماست ...به نظرم خدا در این آیه جبر نکرده بلکه اصرار و پافشاری کرده اون هم به دلیل تبعاتی که دامن انسانهای پاک رو میگیره...
3- هرکسی هم که در هر لحظه از زندگیش دچار خطا یا گناهی میشه به هیچ وجه مجاز نیست که به زبان بیاره و اعتراف بکنه (دربین افراد) چون هم باعث میشه که گناه در نظرش بی ارزش بشه و دوباره تکرار کنه و هم در نظر مردم قبح موضوع شکسته میشه و جامعه دچار مشکل میشه
4- هرانسانی و با هر مقام و جایگاهی در هر لحظه در معرض گناه و اشتباه هست و بهترین راه , توبه و سعی در عدم تکرار گناه هست...
5- جدای از بحثهای اجتماعی و فقهی ، از نگاه روانشناسی کسانی که اولین بار چنین رفتاری رو مرتکب میشن به شدت در معرض تکرار این رفتار در آینده هستن نسبت به دیگران ، و متاسفانه با تکرار این رفتار به یک نوع اختلال روانی و اعتیاد مبتلا و دچار تنوع طلبی میشن و داستان ادامه دارد...
علاقه مندی ها (Bookmarks)