از مداد بیاموزیم

[محمد نظری گندشمین]

از مداد بیاموزیم

رباب و چنگ به بانگ بلند می گویند که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید پسرک، پدر بزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت. بالا خره پرسید: «ماجرای کارهای خودمان را می نویسید، درباره من می نویسید؟» پدربزرگ از نوشتن دست کشید، لبخند زد و به نوه اش گفت: «درست است درباره تو می نویسم. می خواهم وقتی بزرگ شدی مثل این مداد بشوی...» پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید:«اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام» بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی. در این مداد پنج خاصیت است که اگر بدستشان بیاوری تمام عمرت در دنیا به آرامش می رسی: ▪ خاصیت اول: می توانی کارهای بزرگ کنی اما نباید هرگز فراموش کنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست، خداست. او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد. ▪ صفت دوم: گاهی باید از آنچه می نویسی، دست بکشی و از مدادتراش استفاده کنی.این باعث می شود مدادکمی رنج بکشد. اما آخر کار، نوکش تیزتر می شود. پس بدان که باید رنج هایی را تحمل کنی. چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری بشوی. ▪ صفت سوم: مداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه از پاک کن استفاده کنیم. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست، در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگه داری مهم است. ▪ صفت چهارم: چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است، پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است؟ و سرانجام، پنجمین خاصیت مداد همیشه اثری از خود به جای می گذارد. بدان هر کاری در زندگی ات می کنی، ردی برجای می گذارد، پس سعی کن نسبت به هرکاری که می کنی هشیار باشی و بدانی چه می کنی. «چون رود جاری باش»

[zoh_reh]

صفت چهارم: چوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست، زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است، پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است؟

واقعا قابل تامله

تن آدمی شریفست به جان آدمیت		نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشمست و دهان و گوش و بینی		چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت شغبست و جهل و ظلمت		حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد		که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی		که فرشته ره ندارد به مقام آدمیت
اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد		همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند		بنگر که تا چه حدست مکان آدمیت
طیران مرغ دیدی تو ز پای‌بند شهوت		به در آی تا ببینی طیران آدمیت
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم		هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت

از غزلیات سعدی