روزی روزگاری غذا برای یک چیز استفاده می شد: خوردن. اما امروزه نقشی بسیار پیچیده تر دارد. دانشمندان، تولیدکنندگان و سیاست گذاران به دنبال آن می گردند که آیا غذا می تواند یک روز وابستگی ما را به نفت کاهش دهد. تولید غذا برای سوختی مانند اتانول و بیودیزل به طور فزاینده ای جایگزین گازوییل و دیزل در مخازن سوخت شده اند. الان بعضی فکر می کنند که غذا می تواند چیزی مشابه با صنعت پلاستیک باشد که کمک می کند که جایگزین بیش از ۹۰۰۰۰۰ بشکه نفت و گاز طبیعی شوند که برای ساخت پلاستیک در ایالات متحده به طور روزانه استفاده می شوند.
پلاستیک های غذا محور از هر چیزی از ذرت گرفته تا نیشکر ساخته شده اند و به طور سریع در طی چندین سال گذشته محبوب شده اند. بسته بندی غذا، کارت های هدیه، روکش تلفن همراه همه می توانند از این ماده سازگار با محیط زیست ساخته شوند. هر چه کیفیت پلاستیک های غذامحور بهبود یابند آنها کاربردهای وسیع تر و بیشتری می یابند.استدلال کنندگان دو مزیت عمده برای پلاستیک های غذامحور نسبت به همتایان نفت محور خود برمی شمارند. ابتدا، آنها از مواد تجدیدپذیر ساخته شده اند. تا جایی که کشاورزان، گیاهان زراعی را برای این پلاستیک ها پرورش می دهند که به طور نامحدودی به تولید ادامه می دهند. دوم، پلاستیک های غذامحور به طور گسترده ای مورد توجه هستند که ساده تر برای محیط می باشند. برای نمونه، آنها نیاز به انرژی کمتری نسبت به تولید پلاستیک های عادی دارند و گازهای گلخانه ای کمتری در این فرآیند آزاد می کنند. هنوز آنها می توانند به ترکیبات آلی بی ضرر در شرایط مناسب تجزیه شوند.اما ایرادات آن: یکی از مهمترین مشکلات آن که خودنمایی می کند دمای ذوب نسبتا پایین آنهاست. در حالی که پلاستیک های محبوب مانند پلی اتیلن ترفتالات (PET) ممکن است نقطه ذوب فراتر از ۴۰۰ درجه فارنهایت (۲۰۴ درجه سانتی گراد) داشته باشند بعضی پلاستیک های گیاه محور به مانند گودال فاضلابی می توانند بشوند هنگامی که در روز آفتابی در خودرو برای مدتی مانده باشند. برای نمونه، پلی لاکتیک اسید (PLA) پلاستیکی بر اساس ذرت است که برای غول خرده فروشی وال مارت در بین شرکت های دیگر استفاده شده است و دمای ذوبی فقط تا ۱۱۴ درجه فارنهایت (۴۶ درجه سانتی گراد) دارد. در نتیجه، پلاستیک های غذامحور برای دامنه گسترده ای از کاربردها نامناسب هستند.چه چیزی بیشتر از این که پلاستیک های غذامحور به لحاظ محیطی آن چنان که نشان می دهند مناسب نیستند. در حالی که آنها قابل تجزیه هستند بیشتر آنها تحت شرایط بسیار ویژه ای که در کارخانجات کمپوست کردن صنعتی یافت می شوند تجزیه می شوند که بدین معنی است که نمی توانید آنها را به سادگی به عنوان توده کمپوست در حیاط پشتی خانه خود بریزید و انتظار داشته باشید تا به خاک تبدیل شوند و اگر پایان کار آنها به محل دفن زباله برسد به آرامی همان پلاستیک های متداول تجزیه می شوند. در حالی که پلاستیک های غذامحور می توانند بازیافت شوند آنها نمی توانند به سادگی با پلاستیک های قابل بازیافت دیگر ترکیب شوند. در حقیقت صنعت بازیافت به پلاستیک های غذا محور به عنوان جسم آلوده کننده توجه دارد که به زمان و پول برای فرآوری نیاز دارند.بحث نهایی در مقابل پلاستیک های غذامحور این است که برای تولید آنها نیاز به زمین و منابعی وجود دارد که می توانست برای تولید غذای واقعی صرف شود. هم اکنون دپارتمان کشاورزی ایالات متحده (USDA) برآورد کرده که تا سال ۲۰۱۴ تقریبا یک چهارم همه تولید غله برای تولید اتانول و سوخت زیستی صرف می شود. اگر پلاستیک های غذا محور نیز در نظر گرفته شود و مصرف آنها اوج بگیرد این تعداد می تواند حتی به میزانی بیشتر از این هم برسد. طرفداران حفظ منابع طبیعی همچنین درباره اثرات مضر آفت کش ها و سویه های گیاهی تغییر ژنتیکی یافته که برای ایجاد پلاستیک ها استفاده می شوند نگران هستند.اما تولیدکنندگان پلاستیک های غذا محور هنوز تسلیم نشده اند. در حالی که هنوز این نوع از پلاستیک ها کمتر از یک درصد بازار پلاستیک را شامل می شوند اما بسیاری از شرکت های بزرگ متعهد به بهبود و استفاده از پلاستیک ها برای حرکت رو به گسترش شده اند. برای نمونه کارخانجات الکترونیکی پاناسونیک و NEC هر دو توسعه پلاستیک های غذامحوری را در برنامه خود اعلام کرده اند که به طور معنی داری از لحاظ دوام، مقاومت به گرما و سهولت تولید در مقایسه با تولیدات موجود در بازار بهبود یافته اند. شرکت متابولیکس دیگر تولیدکننده پلاستیک زیستی پلاستیکی را به نام میرل را معرفی کرده که در توده های کمپوست عادی قابل تجزیه هستند. هزینه های تولید برای پلاستیک های غذامحور به طور سریع دارد کاهش می یابد که همراه با افزایش گستره کاربردهاست که آن را جایگزینی بسیار قوی تر برای پلاستیک های متداول می کند. احتمالا مستحکم ترین مجادله برای ادامه تولید پلاستیک های غذامحور این است که بعد از اینکه ما نهایتا نفت را تمام کردیم آنها هنوز مسیری را پیش پای ما می گذارند.