آینده و تغییر کاربری ساعت های هوشمند

[parnian 80]

آینده و تغییر کاربری ساعت های هوشمند

چکیده:
ساعت‌های هوشمند! امیدواریم از چنین ابزاری خوشتان بیاید، چرا که آینده از آن این تجهیزات است و بسیاری از شرکت‌های سازنده مشغول توسعه‌ی چنین گجت پوشیدنی هستند. اما حقیقتاً این تجهیزات چه خصوصیات، ویژگی‌ها و جنبه‌هایی دارند؟ اگر با ما همراه باشید تمامی شایعات پیرامون ساعت‌های هوشمند را برایتان رمزگشایی خواهیم کرد.

ساعت‌های هوشمند از نظر فیزیکی بزرگ و بزرگ‌تر خواهند شد
ساعت‌هایی که مجهز به سیستم عامل اندروید هستند و اندازه‌ی نمایشگرشان حداقل 1.5 اینچ خواهد بود؛ این همان ابزارهای پوشیدنی هستند که قرار است دنیای فناوری فردا را زیر و رو کنند. ابعاد این ساعت‌ها حتی از سری ساعت‌های هوشمند G-Shock که مورد علاقه‌ی گیک‌هاست نیز بزرگ‌تر است. از سوی دیگر برخی از ساعت‌های هوشمند در حقیقت تنها یک گوشی هوشمند هستند که دارای بند بوده و به مچ دست متصل می‌شوند
کابوس شارژ دهی ناکافی باتری، رویای ساعت‌های هوشمند را از بین خواهد برد !!

نمودار فوق گرچه موردی تازه نیست، اما نشانگر وضعیتی است که تا به امروز ادامه داشته است. در واقع قانون مور را نمی‌توان برای باتری‌ها معتبر دانست. واقعیت آن است که هر ساله قدرت پردازنده‌ها و سایر تجهیزات بیشتر شده – و بالطبع مصرف انرژی‌شان نیز افزایش پیدا کرده – این در حالی است که فناوری ساخت باتری‌ها با کندی معنی‌داری در حال پیشروی است.

این مشکل به خصوص برای ابزاری که قرار است به وسیله‌ی اتصال بی‌سیم بلوتوث به یک گوشی هوشمند متصل شود خود مسئله‌ای اساسی است، چرا که چنین اتصالاتی، به سرعت انرژی نهفته در باتری‌تان را می‌بلعد. حتی ساعت‌هایی که دارای صفحه نمایش 1.5 اینچ رنگی از نوع back-lit هستند نیز کمکی به باتری نمی‌کند و همچنان انرژی الکتریکی زیادی طلب خواهد کرد.

در نهایت ساعت‌های هوشمندی خواهیم داشت که طول عمر باتری‌شان در نهایت سه تا چهار روز خواهد بود و با هر چه پیشرفته‌تر شدن ساعت‌های هوشمند این مدت زمان رو به کاهش است. برای نمونه اضافه شدن قابلیت رادیو یا پیشرفته‌تر شدن صفحه نمایش در وهله نخست نیازمند انرژی الکتریکی بیشتری است.
البته برخی از تولیدکنندگان به فکر تولید و استفاده از شارژرهای بی‌سیمی هستند که بتوان از آن برای تقویت توان الکتریکی ساعت‌ها استفاده کرد. گرچه چنین رویه‌ای بر ابعاد و اندازه ساعت هوشمند می‌افزاید، اما هر چه باشد از شارژ مداوم بهتر خواهد بود.
ساعت‌های هوشمند مجهز به فناوری‌های نوین نمایشی خواهند بود

از سوی دیگر، شایعات پیرامون ساخت ساعت‌های کوانتومی تا به آنجا قوت گرفته که شنیده شده برخی به دنبال استفاده از نمایشگر Mirasol هستند که از ویژگی‌های بارز آن می‌توان به انعکاسی و تمام رنگی بودن این دست نمایشگرها اشاره کرد که برای نمایش، انرژی خاصی بجز به روز شدن نیاز ندارند. این دست نمایشگرها همانند بال پروانه می‌مانند و با انعکاس رنگ‌های موجود قادر به تشکیل تصویر هستند که از این نظر با LCDهای معمول که رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را منتشر می‌کنند متفاوت هستند. البته یک شرکت نوپا (استارتاپ) با سرمایه‌گذاری چند میلیون دلاری در حال کار بر روی نوع سیاه و سفیدی از این نوع نمایشگرها با نام Memory LCD است که توسط شرکت شارپ ساخته شده و از سال ۲۰۰۸ تاکنون مراحل ساخت و تهیه نهایی را می‌گذراند تا در وقت مقتضی به بازارهای هدف عرضه شود. جالب اینکه فناوری مشابهی نیز در ساعت هوشمند Pebble به کار رفته است
ساعت‌های هوشمند می‌توانند نت بوک‌های آینده باشند

سامسونگ، اپل، گوگل، مایکروسافت، ال‌جی، کوآلکام و سونی میلیون‌ها دلار در زمینه‌ی تحقیق و توسعه و ساخت ساعت‌های هوشمند سرمایه‌گذاری کرده‌اند و متخصصان بسیاری را به کار گرفته‌اند. اما هنوز نتوانسته‌اند به ابزاری برسند که کاربرد و کاربر مورد نظر را داشته باشند. در واقع تمامی این تلاش‌ها هنوز بی‌فایده بوده و ساعت‌های نمونه‌ی تولیدی در بهترین حالت کاربرد کمی دارند. مسلماً هر شرکتی که برای نخستین بار این مسئله را رمزگشایی کند می‌تواند سود سرشاری را نصیب خود و سهامدارانش کند.

ساعت‌های هوشمند که همچنین عینک گوگل همیشه روشن و در حال تبادل اطلاعات هستند

چالش اساسی در پیش روی طراحان ساعت‌ها هوشمند آن است که آن‌ها باید ابزاری بسازند که کاربر را از استفاده از گوشی هوشمند بی‌نیاز کند. به طوری که اگر پیامکی دریافت کرد، بدون نیاز به رجوع به گوشی، بلافاصله موضوع را در محیط ساعت هوشمند پیگیری نماید. از سوی دیگر ساعت‌های هوشمند بستری منطقی و مناسب برای قرار دادن تراشه‌های RFID هستند به گونه‌ای که انجام خرید با مچ دست به مراتب ساده‌تر از گوشی هوشمند خواهد بود. یا اینکه می‌تواند ساعت را به کلید‌های هوشمند مجهز کرد به گونه‌ای که دیگر با فراموش کردن دسته کلید پشت در منزل خود نمی‌مانید! هیچ محدودیتی برای کاربرد ساعت هوشمند نیست، اما هر چه هست باید ابتدا به نیاز اغلب مخاطبان پاسخ داده شود موضوعی که همکاری مشترک شرکت‌های بزرگ و نو پا را طلب می‌کند.
منبع:تک شو

[sr hesabi]

این روزها یکی از داغ‌ترین اخبار فناوری،‌ اخبار ساعت‌های هوشمند است. این ساعت‌ها دارای صفحه‌ی نمایش نسبتاً بزرگ هستند و اطلاعاتی مثل آخرین خبرها و پیام‌ها را نمایش می‌دهند و می‌توان به وسیله‌ی آن‌ها، تلفن همراه هوشمند را کنترل کرد. آخرین خبرها از Sony و Microsoft است که با قدرت تمام در راه تولید ساعت هوشمند کار می‌کنند. البته شرکت‌هایی هم‌اکنون اقدام به تولید ساعت هوشمند کرده‌اند. Sony SmartWatch و ساعت Pebble از این دسته‌اند.


نسل ششم iPod را نیز می‌شود با اتصال یک بند مخصوص به ساعت تبدیل کرد. آخرین اخبار حاکی از آن است که سونی بر روی SmartWatch 2 کار می‌کند و مایکروسافت هم تیم Surface را مأمور تولید ساعت هوشمند مایکروسافت کرده است. ولی سؤال مهم اینجاست که آیا مردم از این ساعت‌ها استقبال خواهند کرد یا نه؟ برخی از تحلیلگران آینده‌ی خوبی برای این ساعت‌ها پیش‌بینی نمی‌کنند و البته دلایل منطقی هم دارند.امروزه به این دلیل که در جیب هر شخصی یک تلفن همراه وجود دارد، احتیاج به ساعت مچی در عمل از بین رفته است و اگر فردی ساعت مچی می‌بندد بیشتر به خاطر زیبایی است تا کاربردی بودن آن. این اصل در ساعت‌های مچی هوشمند مغفول مانده است. چون صفحه‌ی بسیار بزرگ، سیاه، و مربع شکل این ساعت‌ها بیشتر شبیه اسباب‌بازی است و جذابیت زیادی بر روی دست ندارد.ساعت‌های مچی در اندازه‌ها و شکل‌های مختلف عرضه می‌شوند و آقایان و خانم‌ها هر کدام به تناسب قطر مچ دستشان، اندازه ساعت را انتخاب می‌کنند. در صورتی که هر ساعت هوشمند در یک اندازه ثابت عرضه می‌شود و عملاً عرضه کردن ساعت هوشمند در اندازه‌های مختلف باعث سخت شدن فرایند برنامه‌نویسی می‌شود. چون برنامه‌نویس باید برای هر اندازه، رابط کاربری متفاوت ایجاد کند. علاوه بر این، مشکل دیگر این است که نمی‌توان ساعت‌های هوشمند را از اندازه‌ای کوچک‌تر ساخت. چون نوشته‌های روی آن ناخوانا می‌شود. به همین خاطر طبق اخبار منتشرشده ساعت‌های سونی و مایکروسافت در اندازه‌ی ۱٫۵ اینچ ساخته خواهند شد. که البته ۱٫۵ اینچ بسیار بزرگ است و جلوه‌ی زیبایی بر روی دست نخواهد داشت.ساعت‌های معمولی نه سیستم‌عامل خاص دارند و نه تصویر LCD با نور پس‌زمینه. به همین خاطر با یک باتری کوچک می‌توان ماه‌ها از این ساعت‌ها استفاده کرد. ولی ساعت‌های هوشمند نسبت به ساعت‌های معمولی مصرف باتری بسیار بالایی دارند. البته این مصرف باتری از میزانی که گوشی هوشمند مصرف می‌کند خیلی کمتر است ولی به هر حال باید هر چند روز یک‌بار ساعت را شارژ کنید.


کار کردن با صفحه‌ی لمسی به کوچکی صفحه‌ی یک ساعت و انتخاب یک گزینه‌ی خاص از روی آن کار راحتی نیست. یا باید آیکون‌ها نسبت به صفحه خیلی بزرگ باشند یا فناوری فرمان‌های صوتی انقدر پیشرفت کند تا عملاً بتوان از آن به نحو احسن برای کنترل ساعت استفاده کرد.وقتی ساعت‌های هوشمند را با ساعت‌های معمولی مقایسه می‌کنیم متوجه می‌شویم که هیچ‌کدام از ساعت‌های هوشمندی که تاکنون عرضه شده‌اند، اصلاً به زیبایی ساعت‌های مچی معمولی نیستند. نه ساعت‌هایی که صفحه‌ی LCD دارند و نه ساعت‌های جوهر الکترونیکی Pebble.مثلا به این دو ساعت مچی سیکو و سیتیزن مدل ۲۰۱۳ نگاه کنید، کدام یک از ساعت‌های هوشمند در دست شما زیبایی و اصالت این دو را خواهند داشت؟شرکت اپل در حال تولید iWatch است در حالی که قبل از این، نسل ششم iPod Nano را تولید کرده بود که با یک بند مخصوص به ساعت تبدیل می‌شد. البته این دستگاه خیلی موفق نبود و تنها یک سری از آن تولید شد.تولید ساعت‌های هوشمند از سال‌ها پیش در حال انجام است ولی تا کنون موفق نبوده است. سؤال اینجا است که آیا ممکن است شرکتی پیدا شود و مانند آنچه که اپل با تلفن‌های هوشمند آیفون انجام داد، تحولی در زندگی انسان‌ها با ساعت‌های هوشمند ایجاد کند؟خرید ساعت Sony SmartWatch حدود ۱۵۰ دلار خرج روی دست خریدار می‌گذارد. حال باید پرسید که آیا شما حاضر هستید ۱۵۰ دلار پول بدهید برای خریدن ساعتی که تمام کارهای آن را موبایل توی جیبتان بسیار بهتر انجام می‌دهد؟تبلت‌ها، موبایل‌ها، و دستگاه‌های مشابه عموماً کمتر از ۳ سال عمر می‌کنند.از این ساعت‌ها هم نباید انتظار بیش از این داشته باشیم. حداقل به این خاطر که باتری این ساعت‌ها درون آن‌ها جاسازی شده است و مثل موبایل‌ها جداشدنی نیست. به احتمال زیاد در طول ۳ سال باتری خراب خواهد شد.هر ساعت هوشمند برای دریافت اطلاعاتی مثل خبرها و پیام‌ها یا باید به اینترنت متصل باشد یا از طریق بلوتوث این اطلاعات را از گوشی بگیرد. اگر بخواهد به اینترنت متصل باشد یا باید از طریق وای فای این کار را انجام دهد که عملاً امکان‌پذیر نیست چون ما وقتی در خانه یا دانشگاه یا مکان‌های این‌چنینی هستیم و دسترسی به وای فای داریم، احتیاج به ساعت نداریم. اگر بخواهد سیم‌کارت بخورد باید حواسمان به میزان مصرف اینترنت باشد چون در اکثر جهان دریافت اطلاعات به وسیله‌ی اینترنت موبایل، بسیار گران‌تر از اینترنت پرسرعت خانگی است. اگر هم از طریق بلوتوث به گوشی متصل شود، باید تمام وقت بلوتوث گوشی روشن باشد و این یعنی تمام شدن زودهنگام باتری موبایل. بالأخره هر کدام از این مشکلات به اندازه‌ای هستند که ممکن است شخص را از استفاده از ساعت هوشمند منصرف کند. لذا اگر می‌خواهید ساعت هوشمند بخرید به مسئله‌ی اینترنت و اتصال آن به گوشی توجه داشته باشید.


هنوز خیلی از مردم نمی‌دانند که یک ساعت هوشمند دقیقاً چه کارایی باید داشته باشد؟ آیا ساعت هوشمند، تلفن همراه بنددار است که دور مچ بسته می‌شود یا ساعتی است که برخی قابلیت‌های تلفن همراه را دارد؟‌ بالأخره باید استانداری برای آن تعریف شود تا خریداران بدانند دارند برای چه پول می‌دهند و چه انتظاراتی باید از آن داشته باشند.برخی معتقدند پروسه‌ای که به تولید ساعت هوشمند انجامیده است همان است که باعث تولید تلویزیون‌های ۳ بعدی شد. چون مردم واقعاً نیاز و درخواستی برای داشتن تلویزیون‌های ۳ بعدی نداشتند ولی تولیدکنندگان نیز ایده‌ی بهتری برای توسعه‌ی تلویزیون‌ها نداشتند.احتمالاً همه‌ی ما ساعت‌های هوشمند را در فیلم‌های علمی تخیلی دیده‌ایم. ساعتی که شخصیت اول فیلم دستش می‌کند و به وسیله‌ی آن محاسبات پیچیده انجام می‌دهد و با دیگر شخصیت‌ها صحبت می‌کند. بعضی اوقات آن ساعت تبدیل به اسلحه می‌شود و انسان‌های خلاف‌کار را می‌کشد! ولی اگر این شخصیت‌ها در جهان واقعی امروز وجود داشتند،‌ آیا iPhone را به iWatch ترجیح نمی‌دادند؟ مسلماً همین طور است. چون iPhone همان قابلیت‌های iWatch را بسیار بهتر و قابل‌اطمینان‌تر انجام می‌دهد بعلاوه اینکه نرم‌افزارهای کاربردی متفاوت بر روی آن نصب می‌شود و صفحه‌اش به اندازه‌ای بزرگ است که بتوان اطلاعات مختلف را به خوبی بر روی آن خواند

عواملی که به عدم موفقیت ساعت‌های هوشمند خواهند انجامید، بسیارند ولی آیا واقعاً در آینده همین طور می‌شود که ما پیش‌بینی می‌کنیم؟ آیا سرنوشت iWatch مثل iPad خواهد شد که همه مسخره‌اش می‌کردند و می‌گفتند iPhone را بزرگ کرده‌اند، شده iPad، در صورتی که الآن یکی از موفق‌ترین تبلت‌های جهان است؟